[ویکی فقه] امر متعلق به شیء، بعد از عدم امکان امتثال امر واقعی اوّلی را امر ثانوی گویند.
امر ثانوی، مقابل امر اولی است و به امری گفته می شود که به عناوین ثانوی تعلق می گیرد؛ یعنی امری که در حالاتی هم چون جهل به حکم واقعی، اضطرار، اکراه، تقیه و سایر عناوین ثانوی، متوجه مکلفان می گردد، مانند: امر به تیمم در صورت عدم دست رسی به آب برای وضو یا در صورت ضرر داشتن آب برای مکلف در آیه شریفه: ﴿فَتَیمَّمُوا صَعِیداً طَیباً﴾.
اقسام
امر ثانوی دو گونه است:۱. امر ثانوی اضطراری، که نوعی امر واقعی است و در مواقع اضطرار متوجه مکلف می شود؛۲. امر ثانوی ظاهری، که در صورت جهل و شک مکلف به حکم واقعی، متوجه او می گردد.
عناوین مرتبط
امر اولی؛ امر ظاهری؛ امر اضطراری.
امر ثانوی، مقابل امر اولی است و به امری گفته می شود که به عناوین ثانوی تعلق می گیرد؛ یعنی امری که در حالاتی هم چون جهل به حکم واقعی، اضطرار، اکراه، تقیه و سایر عناوین ثانوی، متوجه مکلفان می گردد، مانند: امر به تیمم در صورت عدم دست رسی به آب برای وضو یا در صورت ضرر داشتن آب برای مکلف در آیه شریفه: ﴿فَتَیمَّمُوا صَعِیداً طَیباً﴾.
اقسام
امر ثانوی دو گونه است:۱. امر ثانوی اضطراری، که نوعی امر واقعی است و در مواقع اضطرار متوجه مکلف می شود؛۲. امر ثانوی ظاهری، که در صورت جهل و شک مکلف به حکم واقعی، متوجه او می گردد.
عناوین مرتبط
امر اولی؛ امر ظاهری؛ امر اضطراری.
wikifeqh: اوامر_ثانوی