بارگیری

بارگیری ( به انگلیسی: Download ) در شبکه های رایانه ای به معنای دریافت اطلاعات است. [ ۱] برداشت اطلاعات و داده های الکترونیکی از طریق شبکه یا اینترنت، از یک سامانه[ پانویس ۱] دور که معمولاً یک کارساز[ پانویس ۲] است انجام می گیرد، این کارساز می تواند سامانه ایمیل، پروتکل انتقال پرونده و … باشد.
این اطلاعات یا داده ها می توانند پرونده هایی[ پانویس ۳] از نوع نوشته، آوا، نمای تصویری، پرونده های اجرایی و… باشد.
طی بارگیری عموما تمامی پرونده ها به یک حافظه منطقه ای[ پانویس ۴] منتقل می شود تا بعدا مورد استفاده قرار گیرد. از این نظر بارگیری با جریان[ پانویس ۵] ، که داده ها تقریبا در همان زمان استفاده می شوند و انتقال نیز در حال پیشرفت است، متفاوت است. تارنماهایی مانند یوتیوب که امکان جریان گرفتن[ پانویس ۶] داده های صوتی تصویری[ پانویس ۷] یا جریان تصویری[ پانویس ۸] در مرورگر را می دهند، به طور فزاینده ای امکان ذخیره سازی را از کاربران می گیرند. بارگیری با انتقال داده[ پانویس ۹] متفاوت است. انتقال داده شامل انتقال یا رونویس گرفتن بین دو دستگاه می شود اما در بارگیری، داده ها از اینترنت دریافت می شوند.
بارگذاری داده های صوتی تصویری همراه با استفاده از ابرپیوند ها[ پانویس ۱۰] و چارچوب ها[ پانویس ۱۱] در اینترنت می شود و از این حیث زیرمجموعه قوانین حق تکثیر[ پانویس ۱۲] قرار می گیرند. بارگذاری و جریان می توانند همراه با رونویس برداری از آثاری باشند که مورد حق تکثیر یا دیگر حقوق باشند. در نتیجه شرکت هایی که چنین تارنماهایی را مدیریت می کنند مسئولیت نقض حق تکثیر کاربران را برعهده دارند. [ ۲] [ ۳]
راه اندازی کارسازهای میزبانی[ پانویس ۱۳] به مردم اجازه بارگذاری پرونده ها در یک حافظه مرکزی[ پانویس ۱۴] را می دهد که هزینه های پهنای باند و حافظه را در بر خواهد داشت. کارسازهای ناشناس و باز[ پانویس ۱۵] امکان مسئولیت پذیری برای میزبان را سخت می کنند. امکان برخورد قانونی علیه فناوری هایی که پشت اشتراک پرونده های غیرقانونی قرار دارند در مورد شبکه های مرکزی ( مانند نپستر ) موفق بوده است اما برای شبکه های مرکززدایی شده مانند بیت تورنت و ناتلا ناموفق بوده است.
بارگیری و جریان مربوط به استفاده عام تری از اینترنت در جهت نقض حق تکثیر که به «دزدی نرم افزاری» نیز شناخته می شود، بوده است.