برهان شر

[ویکی فقه] برهان شر به برهانی می گویند که مادی گرایان و منکران خدا برای انکار وجود خالق هستی به آن برهان استدلال می کنند.
یکی از مسائلی که مادی گرایان و منکران خدا برای انکار وجود خالق هستی به آن استدلال می کنند وجود «شر» است. مشکل اساسی و مشترک استدلال این گروه آن است که آن ها شر را به صورت مطلق فرض می کنند، به گونه ای که هیچ خیری در او نیست. منشا چنین نگرشی این است که در نظر این عده، زندگی کوتاه مادی و دنیایی انسان، مقیاس همه ی چیز است و هرچه با آن هماهنگ نباشد، شر مطلق است. در حالی که اولاً: هیچ موجودی را نمی توان شر مطلق دانست؛ بلکه شر همیشه نسبی است. ثانیاً: زندگی انسان، محدود به زندگی ظاهری دنیا نیست؛ زندگی دنیا بخش کوچکی از حیات و زندگی طولانی انسان است. البته برخی (ماتریدی) از همین شر برای وجود خدا استفاده نموده است.
انکارناپذیری وجود شر
گرچه اصل وجود «شر» انکارپذیر نبوده و بارها در قرآن کریم نیز بدان اشاره شده است،
اسراء/سوره۱۷، آیه۷۳.
امروزه نیز یکی از مسائلی که مادی گرایان و منکران خداوند برای انکار وجود خداوند به آن تمسک می کنند وجود شر است. این دلیل دارای تقریرات و گونه های متعددی است: ۱. اگر از این که هر معلولی علتی می خواهد و هر نظمی ناظمی و هر حرکتی محرکی می طلبد، و در نتیجه، ریشه ای واحد برای تمامی معلول ها و نظم ها و حرکت ها به دست می آید؛ به طریق مشابه نیز چون هر مفسده و شری ناشی از شروری است، در نهایت به یک ام الفساد به عنوان ریشه تمامی شرور خواهیم رسید. البته آنان در پی اثبات وجود ریشه ای واحد برای تمام شرور نیستند، بلکه مقصودشان تمسخر روش کلامی در شناخت جهان است. به بیان دیگر، این استدلال نه برای اثبات ثنویت، بلکه برای تشکیک در براهین خداباورانه به کار برده شده است.
داوکینز، ریچارد، پندار خدا، ص۶۸.
...