بسط و گسترش موسیقی ( انگلیسی: Musical development ) در موسیقی کلاسیک، شیوه ای است در آهنگسازی که از طریق یک ایدهٔ موسیقایی، به دگرگونی و بازگشت تم یا مواد اولیهٔ قطعه پرداخته و ارتباط برقرار می کند. «بسط و گسترش» اغلب در تضاد با واریاسیون است که روشی متفاوت برای رسیدن به همان هدف است. [ ۲]
«بسط و گسترش» برای ایجاد تنوع به یک ایدهٔ خاص در قطعهٔ موسیقی است. این کار با چند تکه کردنِ ایدهٔ اصلی شکل می گیرد و هر کدام از این تکه ها که از مادهٔ اولیه جدا یا شکسته می شوند، در شکلی جدید گسترش می یابند. [ ۳] این نوع از گسترش که با تغییرات در ریتم، فواصل گام و تکرارهای تغییریافته مانند سکانس همراه است که این تنوع باعث ایجاد تحول و دوری از ایدهٔ اصلی می شود. [ ۴] این دگرگونی از تم اصلی سرچشمه گرفته و گسترش می یابد و به واسطهٔ تحولاتی که در بافت موسیقی، ملودی، ریتم، تونالیته و تسلسل هارمونی رخ می دهد، ایدهٔ اصلی به کلی تغییر کرده و تشخیص دوبارهٔ آن را مشکل می سازد. [ ۵]
در این فرایند، ایده های مرکزی خاص در زمینه های مختلف یا به صورت تغییریافته تکرار می شوند تا ذهنِ شنونده آگاهانه یا ناخودآگاه، تجسم های مختلف این ایده ها را مقایسه کند. شنوندگان ممکن است «تنش بین نتایج قابلِ انتظار و واقعی» را درک کنند ( وارونه گویی را ببینید ) که یکی از عناصر غافلگیری در موسیقی است. «بسط و گسترش» ریشه در کنترپوان دارد. در جایی که ممکن است «تم» یا «سوژه»، تأثیری احساسی یا عاطفی ایجاد کند، اما به تدریج از توانایی های بخش کنترپوانتال آن پرده برمی دارد.
در فرم سونات، «بخش میانی» ( بین گشایش و کمک به بازگشایش ) ، بخش «بسط و گسترش» نامیده می شود.
روش های مختلفی برای «بسط و گسترش» از یک «تم» وجود دارد که شامل:[ ۶]
• تجزیهٔ یک تم به قسمت های مختلف که هر بخش آن را می توان به شیوهٔ «بسط و گسترش» توسعه داد، یا با روشِ جدیدی ترکیب کرد. یا به طور مشابه دو یا چند «تم» می توانند با هم ترکیب شوند که در بعضی موارد با این امکان، تم ها در ذهن ترسیم می شوند.
• تغییر فواصل گام با حفظِ ریتم اصلی.
• جابجایی ریتمیک، به طوری که کشش متریکِ تم اصلی، در یک نقطهٔ متفاوت تغییر کند.
• روشِ سکانس، یا به صورت دیاتونیک در یگ گام و یا گام های جانشین دیگر.
موومان اسکرتسو از سونات پیانو شماره ۱۵، اثر بتهوون، تعدادی از این مراحل را در مقیاس کوچک نشان می دهد. چارلز روزن با اظهار تعجب از سادگی در «تم اولیه» می گوید: «تم اول چیزی جز چهار نت فا دیز نیست که در یک حرکت نزولی در اکتاو قرار دارد. اما به دنبال آن نوری از درجات ( از چپ به راست I/ii/V7/I ) و شبیه کادانس با یک موتیف عجیب و غریب، چهار بار تکرار می شود». [ ۷] این هشت میزان تمام مواد اولیه و مورد نیاز بتهوون را تأمین می کند تا قطعه را از میزان ۳۳ تا ۴۸ «بسط و گسترش» دهد:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف«بسط و گسترش» برای ایجاد تنوع به یک ایدهٔ خاص در قطعهٔ موسیقی است. این کار با چند تکه کردنِ ایدهٔ اصلی شکل می گیرد و هر کدام از این تکه ها که از مادهٔ اولیه جدا یا شکسته می شوند، در شکلی جدید گسترش می یابند. [ ۳] این نوع از گسترش که با تغییرات در ریتم، فواصل گام و تکرارهای تغییریافته مانند سکانس همراه است که این تنوع باعث ایجاد تحول و دوری از ایدهٔ اصلی می شود. [ ۴] این دگرگونی از تم اصلی سرچشمه گرفته و گسترش می یابد و به واسطهٔ تحولاتی که در بافت موسیقی، ملودی، ریتم، تونالیته و تسلسل هارمونی رخ می دهد، ایدهٔ اصلی به کلی تغییر کرده و تشخیص دوبارهٔ آن را مشکل می سازد. [ ۵]
در این فرایند، ایده های مرکزی خاص در زمینه های مختلف یا به صورت تغییریافته تکرار می شوند تا ذهنِ شنونده آگاهانه یا ناخودآگاه، تجسم های مختلف این ایده ها را مقایسه کند. شنوندگان ممکن است «تنش بین نتایج قابلِ انتظار و واقعی» را درک کنند ( وارونه گویی را ببینید ) که یکی از عناصر غافلگیری در موسیقی است. «بسط و گسترش» ریشه در کنترپوان دارد. در جایی که ممکن است «تم» یا «سوژه»، تأثیری احساسی یا عاطفی ایجاد کند، اما به تدریج از توانایی های بخش کنترپوانتال آن پرده برمی دارد.
در فرم سونات، «بخش میانی» ( بین گشایش و کمک به بازگشایش ) ، بخش «بسط و گسترش» نامیده می شود.
روش های مختلفی برای «بسط و گسترش» از یک «تم» وجود دارد که شامل:[ ۶]
• تجزیهٔ یک تم به قسمت های مختلف که هر بخش آن را می توان به شیوهٔ «بسط و گسترش» توسعه داد، یا با روشِ جدیدی ترکیب کرد. یا به طور مشابه دو یا چند «تم» می توانند با هم ترکیب شوند که در بعضی موارد با این امکان، تم ها در ذهن ترسیم می شوند.
• تغییر فواصل گام با حفظِ ریتم اصلی.
• جابجایی ریتمیک، به طوری که کشش متریکِ تم اصلی، در یک نقطهٔ متفاوت تغییر کند.
• روشِ سکانس، یا به صورت دیاتونیک در یگ گام و یا گام های جانشین دیگر.
موومان اسکرتسو از سونات پیانو شماره ۱۵، اثر بتهوون، تعدادی از این مراحل را در مقیاس کوچک نشان می دهد. چارلز روزن با اظهار تعجب از سادگی در «تم اولیه» می گوید: «تم اول چیزی جز چهار نت فا دیز نیست که در یک حرکت نزولی در اکتاو قرار دارد. اما به دنبال آن نوری از درجات ( از چپ به راست I/ii/V7/I ) و شبیه کادانس با یک موتیف عجیب و غریب، چهار بار تکرار می شود». [ ۷] این هشت میزان تمام مواد اولیه و مورد نیاز بتهوون را تأمین می کند تا قطعه را از میزان ۳۳ تا ۴۸ «بسط و گسترش» دهد:
wiki: بسط و گسترش موسیقی