بکجه

بکجه یا پکچه[ ۳] ( کره ای: 백제؛ هانجا: 百濟؛ rr: baekje، تلفظ کره ای: ) یا باکجه[ ۴] یک پادشاهی کره ای بود که از ۱۸ ق. م[ ۱] تا ۶۶۰ پس از میلاد در جنوب غربی کره واقع شده بود. این پادشاهی به همراه گوگوریو و امپراتوری شیلا یکی از سه پادشاهی کره بود. در حالی که سه پادشاهی در وجود جداگانه بودند، باکجه بیشترین جمعیت را با حدود ۳٬۸۰۰٬۰۰۰ نفر ( ۷۶۰٬۰۰۰ خانوار ) داشت که مشابه گوگوریو ( ۳٬۵۰۰٬۰۰۰ نفر ) و بسیار بزرگتر از شیلا ( ۸۵۰٬۰۰۰ نفر ) بود. [ ۵]
باکجه توسط اونجو، سومین پسر جومونگ و سوسونو بنیانگذار گوگوریو، در وایریسئونگ ( جنوب سئول کنونی ) تأسیس شد. باکجه، مانند گوگوریو، ادعا کرد که جانشین بویو شده است، کشوری که در منچوری امروزی در زمان سقوط گوجوسئون تأسیس شد.
باکجه به طور متناوب با گوگوریو و شیلا جنگید و با آنها متحد شد زیرا سه پادشاهی کنترل شبه جزیره کره را گسترش دادند. در اوج خود در قرن چهارم، باکجه بیشتر شبه جزیره کره غربی، تا شمال پیونگ یانگ را تحت کنترل داشت، و حتی ممکن است مناطقی در چین، مانند لیاوکسی، در اختیار داشته باشد، اگرچه این دیدگاه بحث برانگیز است. این کشور با روابط سیاسی و تجاری با چین و ژاپن به یک قدرت دریایی منطقه ای مهم تبدیل شد.
باکجه یک قدرت دریایی بزرگ بود؛ [ ۶] مهارت دریایی آن، که آن را به ابرقدرت آسیای شرقی تبدیل کرد، در انتشار آیین بودایی در سراسر آسیای شرقی و فرهنگ قاره ای در ژاپن مؤثر بود. [ ۷] [ ۸]
در سال ۶۶۰ م توسط دودمان تانگ و شیلا شکست خورد و در نهایت به شیلای متحد تسلیم شد.
سامگوک ساگی شرح مفصلی از تأسیس باکجه ارائه می دهد. جومونگ پسرش یوری را در بویئو رها کرده بود که او این پادشاهی را ترک کرد تا پادشاهی جدید گوگوریو را تأسیس کند. جومونگ پادشاه الهی دونگمیونگ شد و دو پسر دیگر با سو سونو داشت، اونجو و بیریو. زمانی که یوری بعداً به گوگوریو رسید، جومونگ فوراً او را به عنوان ولیعهد انتخاب کرد. با درک اینکه یوری پادشاه بعدی خواهد شد، سوسونو گوگوریو را ترک کرد و دو پسرش بیریو و اونجو را به جنوب برد تا پادشاهی خود را با مردم خود به همراه ده رعیت ایجاد کنند. از او به عنوان یک شخصیت کلیدی در تأسیس گوگوریو و بکجه یاد می شود. اونجو در Wiryeseong ( هانام کنونی ) ساکن شد و کشورش را Sipje ( 십제، 十濟، به معنی "ده رعیت" ) نامید، در حالی که Biryu برخلاف توصیه های رعیت ها در Michuhol ( اینچئون کنونی ) ساکن شد. آب شور و مرداب ها در میچوهول، سکونت گاه را دشوار می کرد، در حالی که مردم Wiryeseong در رفاه زندگی می کردند. بیریو سپس نزد برادرش اونجو رفت و تاج و تخت سیپجه را درخواست کرد. وقتی اونجو نپذیرفت، بیریو اعلام جنگ کرد، اما شکست خورد. در شرم، بیریو خودکشی کرد و مردمش به Wiryeseong نقل مکان کردند، جایی که پادشاه اونجو از آنها استقبال کرد و نام کشورش را Baekje ( "صد واسال" ) تغییر داد.