بی ای ئی سیستمز هاوک ( به انگلیسی: BAE Systems Hawk ) [ ۱] هواپیمای جت آموزشی/تهاجمی سبک ِ تک موتورهٔ بریتانیایی است که هم برای آموزش های پیشرفته خلبانان جت های جنگنده و هم به عنوان یک هواپیمای جنگی ساده و ارزان برای حملات سبک به اهداف سطحی مورد استفاده قرار می گیرد. نخستین پیش نمونهٔ این هواپیما در سال ۱۹۷۴ با نام «هاوکر سایدلی هاوک» به پرواز درآمد و در سال ۱۹۷۶ به طور رسمی فعالیت خود را در نیروی هوایی بریتانیا آغاز کرد.
این جت آموزشی در شرکت بریتانیایی هاوکر سایدلی طراحی شده و تا سال ۱۹۷۷ در این شرکت تولید می شد. در این سال در پی ادغام هاوکر سایدلی در کمپانی بریتیش آئرواسپیس این شرکت دولتی تولید آن را ادامه داد. از سال ۱۹۹۹ بریتیش آئرواسپیس با خریداری شرکت سیستم های الکترونیکی مارکونی و بخش هایی از شرکت جنرال الکتریک به تأسیس شرکت بی ای ئی سیستمز اقدام کرده و تولید این هواپیما را در این شرکت ادامه داد.
هاوک علاوه بر نیروی هوایی بریتانیا مشتریان خارجی زیادی نیز پیدا کرده و هم اکنون تولید آن هم در انگلستان و هم در هوانوردی هندوستان ادامه دارد. تا سال ۲۰۱۳ بیش از یک هزار فروند از این هواپیما تولید شده و به ۱۸ کشور در نقاط مختلف دنیا فروخته شده است. آمریکایی ها نیز مدلی از این هواپیما را برای عملیات بر روی ناوهای هواپیمابر بهسازی کرده و با نام تی - ۴۵ گوش هاوک طراحی و تولید کرده اند. از سال ۱۹۹۱ تاکنون ۲۲۱ فروند تی - ۴۵ در آمریکا تولید شده و برای آموزش خلبانان نیروی دریایی و نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده مورد استفاده قرار می گیرد.
در سال ۱۹۶۴ نیروی هوایی بریتانیا نیاز خود را به یک جت آموزشی سریع اعلام کرد که جایگزین هواپیماهای قدیمی Folland Gnat بشود. با توجه به نیاز مشابه نیروی هوایی فرانسه ابتدا قرار بود هواپیمایی به طور مشترک توسط این دو کشور طراحی شود، اما محصول این پروژه مشترک یک جنگنده تمام عیار به نام سپکت جگوار شد که پیچیده تر از آن به نظر می رسید که بتواند نقش یک هواپیمای آموزشی را ایفا کند و در نتیجه فقط تعداد کمی از مدل دوسرنشینهٔ تمرینی آن برای خلبانانی که قرار بود با این جنگنده پرواز کنند، ساخته شد.
از سال ۱۹۶۸ شرکت هاوکر سایدلی پروژه ای شخصی را برای تولید یک جت تمرینی آغاز کرد و امیدوار بود که بتواند نظر نیروی هوایی بریتانیا را به آن جلب کند. از ابتدا قرار شد کابین دو خلبان به صورت دوپشته ساخته شده و قابلیت های جنگی نیز به کاربرد آموزشی آن اضافه شود تا شانس بیشتری برای جلب نظر مشتریان صادراتی داشته باشد. روند طراحی هواپیما با سرعت پیش رفته و در سال ۱۹۷۴ اولین پیش نمونه آن به پرواز درآمده و از سال ۱۹۷۶ به خدمت نیروی هوایی بریتانیا پذیرفته شد. در همین سال مدل صادراتی این هواپیما نیز با نام هاوک ۵۰به پرواز درآمد و موفق شد فقط تا دو سال بعد سه مشتری خارجی پیدا کند. فنلاند ۵۰ فروند، کنیا ۱۲ فروند و اندونزی ۸ فروند هاوک ۵۰ را سفارش دادند که سفارش های اندونزی و فنلاند در سال های بعد افزایش یافت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین جت آموزشی در شرکت بریتانیایی هاوکر سایدلی طراحی شده و تا سال ۱۹۷۷ در این شرکت تولید می شد. در این سال در پی ادغام هاوکر سایدلی در کمپانی بریتیش آئرواسپیس این شرکت دولتی تولید آن را ادامه داد. از سال ۱۹۹۹ بریتیش آئرواسپیس با خریداری شرکت سیستم های الکترونیکی مارکونی و بخش هایی از شرکت جنرال الکتریک به تأسیس شرکت بی ای ئی سیستمز اقدام کرده و تولید این هواپیما را در این شرکت ادامه داد.
هاوک علاوه بر نیروی هوایی بریتانیا مشتریان خارجی زیادی نیز پیدا کرده و هم اکنون تولید آن هم در انگلستان و هم در هوانوردی هندوستان ادامه دارد. تا سال ۲۰۱۳ بیش از یک هزار فروند از این هواپیما تولید شده و به ۱۸ کشور در نقاط مختلف دنیا فروخته شده است. آمریکایی ها نیز مدلی از این هواپیما را برای عملیات بر روی ناوهای هواپیمابر بهسازی کرده و با نام تی - ۴۵ گوش هاوک طراحی و تولید کرده اند. از سال ۱۹۹۱ تاکنون ۲۲۱ فروند تی - ۴۵ در آمریکا تولید شده و برای آموزش خلبانان نیروی دریایی و نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده مورد استفاده قرار می گیرد.
در سال ۱۹۶۴ نیروی هوایی بریتانیا نیاز خود را به یک جت آموزشی سریع اعلام کرد که جایگزین هواپیماهای قدیمی Folland Gnat بشود. با توجه به نیاز مشابه نیروی هوایی فرانسه ابتدا قرار بود هواپیمایی به طور مشترک توسط این دو کشور طراحی شود، اما محصول این پروژه مشترک یک جنگنده تمام عیار به نام سپکت جگوار شد که پیچیده تر از آن به نظر می رسید که بتواند نقش یک هواپیمای آموزشی را ایفا کند و در نتیجه فقط تعداد کمی از مدل دوسرنشینهٔ تمرینی آن برای خلبانانی که قرار بود با این جنگنده پرواز کنند، ساخته شد.
از سال ۱۹۶۸ شرکت هاوکر سایدلی پروژه ای شخصی را برای تولید یک جت تمرینی آغاز کرد و امیدوار بود که بتواند نظر نیروی هوایی بریتانیا را به آن جلب کند. از ابتدا قرار شد کابین دو خلبان به صورت دوپشته ساخته شده و قابلیت های جنگی نیز به کاربرد آموزشی آن اضافه شود تا شانس بیشتری برای جلب نظر مشتریان صادراتی داشته باشد. روند طراحی هواپیما با سرعت پیش رفته و در سال ۱۹۷۴ اولین پیش نمونه آن به پرواز درآمده و از سال ۱۹۷۶ به خدمت نیروی هوایی بریتانیا پذیرفته شد. در همین سال مدل صادراتی این هواپیما نیز با نام هاوک ۵۰به پرواز درآمد و موفق شد فقط تا دو سال بعد سه مشتری خارجی پیدا کند. فنلاند ۵۰ فروند، کنیا ۱۲ فروند و اندونزی ۸ فروند هاوک ۵۰ را سفارش دادند که سفارش های اندونزی و فنلاند در سال های بعد افزایش یافت.
wiki: بی ای ئی سیستمز هاوک