تاریخ بولیوی

تاریخ کشور بولیوی به پنج بخش تقسیم می شود که عبارتند از:
• دوران استعمار
• جمهوری و ناپایداری اقتصادی
• پیدایش جنبش انقلابی ملی گرایان
• دولتهای نظامی: کارسیا مزا و سیلز زوازو
• سانچزدی لوزادا و بانزر: آزاد کردن اقتصاد
در دورانی که این کشور مستعمره اسپانیا بود، «بالا دست پرو» یا «کارکاس» نامیده می شد و تحت اختیار نایب السلطنه لیما بود. دولت محلی از آئودینسیا دی کارکاس از چوکوئیساکا به وجود آمد. ( لاپلاتا _؛ سوکره مدرن ) معادن نقره بولیوی ثروت زیادی برای امپراتوری اسپانیا فراهم می کرد. جریان ثابتی که بردگان محلی به عنوان نیروی کار، خدمت می کردند. با تضعیف اختیارات سلطنتی اسپانیا در طول جنگ های ناپلئون، اعتراضات علیه استعمار افزایش یافت.
استقلال بولیوی در سال ۱۸۰۹ اعلام شد، ولی ۱۶ سال طول کشید تا جمهوری بولیوی تأسیس شود. در تاریخ ۶ اوت ۱۸۲۵ این کشور به نام سیمون بولیوار نام گذاری شد.
این کشور در سال ۱۸۳۶، بولیوی تحت فرمان مارشال آندرس دی سانتا کروز به پرو حمله کرد و رئیس جمهور عزل شده، ژنرال لویس اوربگوسو را دوباره به قدرت بازگرداند. پرو و بولیوی، کنفدراسیون بولیوی _ پروئی را تشکیل دادند و دی سانتاکروز را «اولین حامی» این کنفدراسیون خواندند. پس از ایجاد تنش بین این کنفدراسیون و شیلی، در تاریخ ۲۸ دسامبر ۱۸۳۶ علیه شیلی اعلان جنگ شد. آرژانتین به عنوان هم پیمان شیلی، در تاریخ ۹ مه ۱۸۳۷ علیه کنفدراسیون اعلان جنگ کرد.
نیروهای بولیویایی - پروئی پیروزی های بزرگی همچون شکست قوای اعزامی آرژانتین و شکست قوای اولیه شیلی در عرصه نبرد پائوسارپاتا یه دست آوردند. در آن نبرد عهدنامه پائوسارپاتا با مضمون تسلیم بی قید و شرط ارتش شورشیان شیلی و پرو به امضای طرفین رسید. عهدنامه تضمین می کرد که نیروهای شیلی از پرو و بولیوی عقب نشینی کنند و کشتی های ضبط شده کنفدراسیون برگشت داده شوند، شرایط اقتصادی به حالت معمولی برگردد و کنفدراسیون وام پرو را به شیلی بازپرداخت کند. بیحالتی در مفاد عهدنامه دولت را مجبور کرد تا آن را لغو کند. دولت شیلی قوای ثانویه را تشکیل داد و به کنفدراسیون پرو - بولیوی حمله کرد و کنفدراسیون را در میدان نبرد جنگ یونگای |یونگای با استفاده از همان سلاح هایی که سانتاکروز به آن ها اجازه نگهداری داده بود، شکست داد. پس از این شکست، سانتاکروز به اکوادور فرار کرد و کنفدراسیون پرو - بولیوی منحل شد.