تصویرگرایی (ادبیات). تصویرگرایی (ادبیات)(Imagism)
(یا: ایماژیسم) نهضتی در شعر شاعران امریکایی و انگلیسی، که از ویژگی های اشعارشان زبان عینی و صنایع ادبی، موضوع های جدید، آزادی از قید وزن، و خودداری از به کارگیری مضامین رمانتیک یا رمزی است. تصویرگرایی جانشین مکتب نمادگرایی فرانسه شد. اصول اعتقادی آن را ازرا پاوند با توجه به آرای شاعرانی نظیر هیلدا دولیتِل (اچ. دی)، ریچارد آلدینْگتون، اف اس فلینْت، و دیدگاه های انتقادی تی ای هیوم، در ۱۹۱۳ عرضه داشت. تصویرگرایان اشعاری موجز، با صراحتی آشکار می سرودند که در آن ها یک تصویر بصری دقیق کلیت بیان شاعرانه را تشکیل می داد. پاوند در ۱۹۱۴ به ورتیسیسم گرایید و اِیمی لوئِل رهبری معنوی جنبش را عهده دار شد. از دیگر شاعران تصویرگرا جان گولد فلِچِر و هَریِت مونرو بودند. این جنبش بر اشعار کنراد اِیکن، ماریان مور، وَلِس استیوِنز، دی اچ لارِنس و تی اس الیوت تأثیر بخشید. چهار گلچین (تصویرگرایان، ۱۹۱۴، شاعران تصویرگرا، ۱۹۱۷، ۱۹۱۶، ۱۹۱۷)، و مجلات شعر (از ۱۹۱۲) و خودبین (از ۱۹۱۴)، به ترتیب در امریکا و انگلستان به نشر شعر تصویرگرایان پرداختند. اصول مکتب تصویرگرایی را که در مجلۀ شعر بیان شده، می توان به اختصار چنین برشمرد: استفاده از زبان گفتار و زبان تصویر، آزادی به کارگیری وزن های نو و گزینش مضامین گوناگون، آفرینش اشعار محکم، جدی و روشن، تمرکز به منزلۀ جوهر اصلی شعر، و برخورد مستقیم با اشیای عینی و ذهنی.
(یا: ایماژیسم) نهضتی در شعر شاعران امریکایی و انگلیسی، که از ویژگی های اشعارشان زبان عینی و صنایع ادبی، موضوع های جدید، آزادی از قید وزن، و خودداری از به کارگیری مضامین رمانتیک یا رمزی است. تصویرگرایی جانشین مکتب نمادگرایی فرانسه شد. اصول اعتقادی آن را ازرا پاوند با توجه به آرای شاعرانی نظیر هیلدا دولیتِل (اچ. دی)، ریچارد آلدینْگتون، اف اس فلینْت، و دیدگاه های انتقادی تی ای هیوم، در ۱۹۱۳ عرضه داشت. تصویرگرایان اشعاری موجز، با صراحتی آشکار می سرودند که در آن ها یک تصویر بصری دقیق کلیت بیان شاعرانه را تشکیل می داد. پاوند در ۱۹۱۴ به ورتیسیسم گرایید و اِیمی لوئِل رهبری معنوی جنبش را عهده دار شد. از دیگر شاعران تصویرگرا جان گولد فلِچِر و هَریِت مونرو بودند. این جنبش بر اشعار کنراد اِیکن، ماریان مور، وَلِس استیوِنز، دی اچ لارِنس و تی اس الیوت تأثیر بخشید. چهار گلچین (تصویرگرایان، ۱۹۱۴، شاعران تصویرگرا، ۱۹۱۷، ۱۹۱۶، ۱۹۱۷)، و مجلات شعر (از ۱۹۱۲) و خودبین (از ۱۹۱۴)، به ترتیب در امریکا و انگلستان به نشر شعر تصویرگرایان پرداختند. اصول مکتب تصویرگرایی را که در مجلۀ شعر بیان شده، می توان به اختصار چنین برشمرد: استفاده از زبان گفتار و زبان تصویر، آزادی به کارگیری وزن های نو و گزینش مضامین گوناگون، آفرینش اشعار محکم، جدی و روشن، تمرکز به منزلۀ جوهر اصلی شعر، و برخورد مستقیم با اشیای عینی و ذهنی.
wikijoo: تصویرگرایی_(ادبیات)
تصویرگرایی (عکاسی). تصویرگرایی (عکاسی)(Pictorialism)
جنبش عکاسی اواخر قرن ۱۹، که بر کیفیت زیبا شناسانۀ عکس تأکید داشت و می کوشید عکاسی را به منزلۀ یک هنر، نه یک فرآیند مکانیکی، تثبیت کند. تصویر عکاسی معمولاً هنگام ظهور دستکاری می شد تا تأثیر احساسی و فضایی آن تشدید شود. تصویرگرایی که از سبک های غالب نقاشی تقلید می کرد، کاستن از وضوح تصویر را از امپرسیونیسم، و گرایش به طرح های پرتوان و الگوهای انتزاعی را از آرنوُو و سمبولیسم برگرفت. روبر دماشی، ادوارد استایکن، آلفرد استیگلیتس و اَلوین کوبرن از نمایندگان این جنبش بودند.
جنبش عکاسی اواخر قرن ۱۹، که بر کیفیت زیبا شناسانۀ عکس تأکید داشت و می کوشید عکاسی را به منزلۀ یک هنر، نه یک فرآیند مکانیکی، تثبیت کند. تصویر عکاسی معمولاً هنگام ظهور دستکاری می شد تا تأثیر احساسی و فضایی آن تشدید شود. تصویرگرایی که از سبک های غالب نقاشی تقلید می کرد، کاستن از وضوح تصویر را از امپرسیونیسم، و گرایش به طرح های پرتوان و الگوهای انتزاعی را از آرنوُو و سمبولیسم برگرفت. روبر دماشی، ادوارد استایکن، آلفرد استیگلیتس و اَلوین کوبرن از نمایندگان این جنبش بودند.
wikijoo: تصویرگرایی_(عکاسی)