حسن حسن زاده املی

[ویکی فقه] حسن حسن زاده آملی. حضرت آیت الله حاج شیخ حسن حسن زاده آملی از علمای مشهور قم در فلسفه، عرفان، هیئت، ریاضیات، شعر و ادب و دارای تالیفات زیادی در این علوم است.
در اواخر سال ۱۳۰۷ هجری شمسی مطابق با ۱۳۴۷ قمری برابر با ۱۹۲۹ میلادی در (ایرا) از توابع لاریجان آمل دیده به جهان گشود.

[ویکی شیعه] حسن حسن زاده آملی. حسن حسن زاده آملی(متولد ۱۳۰۷ش) فیلسوف، عارف، متأله، مجتهد، اخترشناس و مدرس علوم دینی و حوزوی است. او در بسیاری از رشته های مختلف علوم دینی کتاب نوشته است و به علامه حسن زاده آملی شهرت یافته است. قرآن از نظر او سرچشمه عرفان حقیقی است. او سنت فلسفه اسلامی را در مسیر واحدی تفسیر می کند و جمع دین، عقل و فلسفه توسط ملاصدرا را معقول می داند. «شرح فصوص الحکم»، «تصحیح نهج البلاغه»، «انسان در عرف عرفان»، «تصحیح کلیله و دمنه» از جمله آثار او است.
حسن حسن زاده آملی در اواخر سال ۱۳۰۷ش، در یکی از روستاهای لاریجان آمل متولد شد. در شش سالگی خواندن و نوشتن را در مکتب خانه آموخت و در سال ۱۳۲۳ش دروس حوزوی را آغاز کرد شد. ادبیات عربی و درس های مقدماتی را در آمل با محمد غروی، عزیزالله طبرسی، احمد اعتمادی، عبدالله اشراقی، ابوالقاسم رجائی، میرزا ابوالقاسم فرسی و دیگر اساتید خواند. هم زمان چند کتاب از درس های مقدمات حوزوی را تدریس کرد.
آیت الله حسن زاده هم زمان با اتمام دروس مقدماتی حوزه، به تشویق آیت الله غروی، لباس روحانیت پوشید و در ۲۲ سالگی، در شهریور ۱۳۲۹ش برای ادامه تحصیل، به تهران رفت. یکی از اساتید او در تهران آیت الله سیداحمد لواسانی بود. حسن زاده آملی بخش هایی از کتاب های شرح لمعه و قوانین الاصول را از او یاد گرفت.