حفرهٔ حُقه ای یا استابولوم ( Acetabulum ) قسمتی از استخوان لگن خاصره و به شکل یک کاسه است. حفره حقه ای سر استخوان ران را در درون خود جای داده و این دو با هم مفصل ران را تشکیل می دهند. حفره حقه ای به صورت یک سطح مقعر در استخوان لگن است که سر استخوان ران در این ناحیه با لگن مفصل می شود. [ ۱] [ ۲] نام لاتین آن را در فارسی استابولم، استابلوم و استابلم هم نوشته اند.
حفره حقه ای دو اهمیت عمده دارد: یکی در روند ایجاد آرتروز مفصل ران که این حفره دچار ساییدگی می شود و دیگر در شکستگی های حفره حقه ای. سطح داخلی استابولوم از غضروف مفصلی پوشیده شده است.
حُقّه در فارسی به کوزه مانندی کوچک از جنس سفال یا چینی گفته می شود که روی آن سوراخ ریزی دارد و آن را به سر وافور نصب می کنند برای کشیدن تریاک. [ ۳] تشابه کاسه ای که در لگن خاصره انسان وجود دارد با این وسیله، سبب نام گذاری آن است.
حفره حقه ای قسمتی از استخوان بی نام است که با نزدیک شدن به سر استخوان ران، مفصل ران را درست می کند. مفصل ران، لگن خاصره را به اندام تحتانی متصل می کند. حفره حقه ای دقیقاً در محل اتصال سه قسمت تهیگاهی ( ایلیوم ) ، نشیمنگاهی ( ایسکیوم ) و شرمگاهی ( پوبیس ) استخوان بی نام قرار دارد. سر استخوان ران ( فمور ) به شکل یک کره گرد و مدور است و کاملاً در درون حفره حقه ای که به شکل یک کاسه گود است ثابت و احاطه شده است. مفصل ران حول سه محور حرکتی توانایی انجام حرکت را دارد و مانند مفصل شانه جزو متحرک ترین مفاصل بدن است. این مفصل بسیار پایدار است و این پایداری به دو علت است:
عمق زیاد کاسه حقه ای که کاملاً اطراف سر استخوان ران را فرا گرفته است. رباط های محکم و ماهیچه های قوی که اطراف مفصل را گرفته اند[ ۴]
کمی بیشتر از دو پنجم ساختار حفره حقه ای را استخوان نشیمنگاهی تشکیل می دهد. این استخوان مرزهای پایینی و جانبی حفره حقه ای را فراهم می کند. استخوان تهیگاهی مرز بالایی را تشکیل می دهد و کمی کمتر از دو پنجم ساختار حفره حقه ای را شکل می دهد. بقیه ساختار، توسط استخوان شرمگاهی، نزدیک خط وسط تشکیل می شود.
حفره حقه ای توسط یک لبه ناهموار برجسته که از بالا ضخیم و محکم است محدود می شود. این لبه، اتصال لبه حقه ای ( لابروم استابولوم ) را ممکن می سازد، گشودگی حفره را کاهش می دهد و سطح را برای تشکیل مفصل ران عمیق می کند. در قسمت پایینی حفره حقه ای، شکاف حقه ای دیده می شود که همراه با یک فرورفتگی دایره ای به نام گودی حقه ای، در پایین حفره حقه ای ادامه می یابد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحفره حقه ای دو اهمیت عمده دارد: یکی در روند ایجاد آرتروز مفصل ران که این حفره دچار ساییدگی می شود و دیگر در شکستگی های حفره حقه ای. سطح داخلی استابولوم از غضروف مفصلی پوشیده شده است.
حُقّه در فارسی به کوزه مانندی کوچک از جنس سفال یا چینی گفته می شود که روی آن سوراخ ریزی دارد و آن را به سر وافور نصب می کنند برای کشیدن تریاک. [ ۳] تشابه کاسه ای که در لگن خاصره انسان وجود دارد با این وسیله، سبب نام گذاری آن است.
حفره حقه ای قسمتی از استخوان بی نام است که با نزدیک شدن به سر استخوان ران، مفصل ران را درست می کند. مفصل ران، لگن خاصره را به اندام تحتانی متصل می کند. حفره حقه ای دقیقاً در محل اتصال سه قسمت تهیگاهی ( ایلیوم ) ، نشیمنگاهی ( ایسکیوم ) و شرمگاهی ( پوبیس ) استخوان بی نام قرار دارد. سر استخوان ران ( فمور ) به شکل یک کره گرد و مدور است و کاملاً در درون حفره حقه ای که به شکل یک کاسه گود است ثابت و احاطه شده است. مفصل ران حول سه محور حرکتی توانایی انجام حرکت را دارد و مانند مفصل شانه جزو متحرک ترین مفاصل بدن است. این مفصل بسیار پایدار است و این پایداری به دو علت است:
عمق زیاد کاسه حقه ای که کاملاً اطراف سر استخوان ران را فرا گرفته است. رباط های محکم و ماهیچه های قوی که اطراف مفصل را گرفته اند[ ۴]
کمی بیشتر از دو پنجم ساختار حفره حقه ای را استخوان نشیمنگاهی تشکیل می دهد. این استخوان مرزهای پایینی و جانبی حفره حقه ای را فراهم می کند. استخوان تهیگاهی مرز بالایی را تشکیل می دهد و کمی کمتر از دو پنجم ساختار حفره حقه ای را شکل می دهد. بقیه ساختار، توسط استخوان شرمگاهی، نزدیک خط وسط تشکیل می شود.
حفره حقه ای توسط یک لبه ناهموار برجسته که از بالا ضخیم و محکم است محدود می شود. این لبه، اتصال لبه حقه ای ( لابروم استابولوم ) را ممکن می سازد، گشودگی حفره را کاهش می دهد و سطح را برای تشکیل مفصل ران عمیق می کند. در قسمت پایینی حفره حقه ای، شکاف حقه ای دیده می شود که همراه با یک فرورفتگی دایره ای به نام گودی حقه ای، در پایین حفره حقه ای ادامه می یابد.
wiki: حفره حقه ای