روزبهان بقلی شیرازی

[ویکی فقه] ابومحمد بن ابی نصر بن روزبهان فسایی شیرازی روزبهان بَقْلی،، معروف به «شیخ شطّاح» و «شطّاح فارس»، عارف و دانشمند سده ششم و هفتم و سرسلسله روزبهانیان بود.
دودمان بقلی از دیلمیان مقیم فارس بوده اند و از نسبت «بَقلی» بر می آید که روزبهان مدتی به فروش «بقُول» (سبزی و تره بار) اشتغال داشته است. اشتهار او به شطاح نیز به دلیل شطح گویی بسیار او و توضیح و توجیه آن، و دفاع از شطحیات صوفیان بوده که در آثار وی نیز نمایان است وی در ۵۲۲ در فسا به دنیا آمد و به گفته خودش، در میان نادانان، گمراهان و میخوارگان پرورش یافت در مکتب به آموختن قرآن پرداخت و در محضر دانشمندان عصر به فراگرفتن علوم متداول مشغول شد. از همان اوان زندگی تمایلات عرفانی داشت تا این که در ۲۵ سالگی از خلق برید و در کوههای اطراف شیراز به عبادت و ریاضت پرداخت و قرآن را از برکرد
نخستین مرشد روزبهان بَقْلی
و نزد نخستین مرشد خود، شیخ جمال الدین فسایی ، رفت و سپس به محضر یکی از زهاد کُرد به نام جاگیر (متوفی ۵۹۱) رسید که در سامره می زیست و از شیخ سراج الدین محمود بن خلیفه (متوفی ۵۶۲)، که خرقه او با دو واسطه به شیخ ابواسحاق کازرونی می رسید.
خرقه گرفتن روزبهان بَقْلی از شیخ ابوالصفا
بقلی در سفر حج ، که مریدانش همراه وی بودند از شیخ ابوالصفا در واسط خرقه گرفت و پس از حج به مصر و شام رفت و سرانجام به شیراز بازگشت و باقی روزگار خود را به تدریس، تربیت مریدان و نگارش کتاب گذرانید.
اساتید روزبهان بَقْلی
...