ساعت گرگ و میش ( سوئدی: Vargtimmen ) فیلم سوئدی ترسناک روان شناختی[ n ۱] به کارگردانی اینگمار برگمان و بازی ماکس فون سیدو و لیو اولمان محصول سال ۱۹۶۸ است.
داستان درباره گم شدن نقاشی خیالی به نام یوهان بورگ ( وون سیدو ) است که اسیر بی خوابی و افکار ترسناک است و به همراه همسرش در جزیره ای زندگی می کند.
برگمان در اصل بیشتر داستان را براساس فیلمنامه ای ساخته نشده به نام آدم خواران نوشته بود که خودش در سال ۱۹۶۶ برای ساخت فیلم پرسونا آن را کنار گذاشته بود. او از اپرای فلوت سحرآمیز موتزارت و رمان کوتاه گلدان طلایی هافمن و همچنین کابوس های شبانه ی خودش، در ساخت فیلم الهام گرفته بود. فیلمبرداری فیلم در هاوس هالار استکهلم و فارو انجام شد.
مضامینی همچون دیوانگی، به خصوص از جنسی که هنرمندان تجربه می کنند، جنسیت و روابط در قالبی سوررئال و با المان های محلی در فیلم به نمایش گذاشته می شوند. اشاره هایی به اساطیر خون آشام و گریگینه نیز در فیلم موجود است. برخی مولفان به وجود رابطه ی میان فیلم و زندگی برگمان و رابطه ی او با اولمان نیز اشاره کرده اند؛ برگمان گفته بود که پیشتر از اینکه داستان فیلم را بداند، ساعت گرگ و میش خودش را تجربه کرده بود.
فیلم ابتدا با نقدهای منفی در سوئد مواجه شد. سالیان بعد ساعت گرگ و میش نقدهای عموماً مثبتی دریافت کرد و به عنوان یکی از ۵۰ فیلم برگزیده تاریخ در رای گیری که توسط انجمن فیلم بریتانیا که از ۲۰۱۲ کارگردان به عمل آمده بود، انتخاب شد. شرم ( ۱۹۶۸ ) و مصائب آنا ( ۱۹۶۹ ) که که ارتباط مضمونی با ساعت گرگ و میش دارند بعد از آن ساخته شدند. اولمان به خاطر ایفای نقشش در دو فیلم ساعت گرگ و میش و شرم در سال ۱۹۶۸ جوایز متعددی کسب کرد.
• ماکس فون سیدو در نقش یوهان بورگ
• لیو اولمان در نقش آلما بورگ
• Gertrud Fridh در نقش کورنی وون مرکنز
• جورج ریدبرگ در نقش لیندهورست
• ارلاند یوسفسن در نقش بارون وون مرکنز
• Naima Wifstrand در نقش پیرزن با کلاه
• Ulf Johansson در نقش هیربند
• گودران بروست در نقش گاملا فرو وون مرکنز
• اینگرید تولین در نقش ورونیا ولگر
• فولکه سوندکوئیست
برگمان از کابوس های شبانه اش که در آن زنی صورتش را برمی دارد و مردی بر روی سقف راه می رود، برای ساخت فیلم الهام گرفته بود. [ ۱۱] توصیف یوهان از حبس شدن در کمد، زمانی که پسربچه بوده، بر اساس تجربه کودکی برگمان بوده است. [ ۱۲] فلوت سحرآمیر موتزارت و شخصیت پاپاگنو در اپرای آن که تبدیل به انسان - پرنده ای شیطانی می شود نیز بر روی برگمان در ساخت فیلم تاثیر گذاشت. [ ۱۳] [ n ۲] بازتاب این تاثیر را می توان در شخصیت لیندهورست دید. [ ۱۱] [ ۱۵] برگمان همچنین هافمن، نویسنده ی آلمانی، را به عنوان دیگر الهام بخش اصلی فیلم برشمرده است. [ ۱۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفداستان درباره گم شدن نقاشی خیالی به نام یوهان بورگ ( وون سیدو ) است که اسیر بی خوابی و افکار ترسناک است و به همراه همسرش در جزیره ای زندگی می کند.
برگمان در اصل بیشتر داستان را براساس فیلمنامه ای ساخته نشده به نام آدم خواران نوشته بود که خودش در سال ۱۹۶۶ برای ساخت فیلم پرسونا آن را کنار گذاشته بود. او از اپرای فلوت سحرآمیز موتزارت و رمان کوتاه گلدان طلایی هافمن و همچنین کابوس های شبانه ی خودش، در ساخت فیلم الهام گرفته بود. فیلمبرداری فیلم در هاوس هالار استکهلم و فارو انجام شد.
مضامینی همچون دیوانگی، به خصوص از جنسی که هنرمندان تجربه می کنند، جنسیت و روابط در قالبی سوررئال و با المان های محلی در فیلم به نمایش گذاشته می شوند. اشاره هایی به اساطیر خون آشام و گریگینه نیز در فیلم موجود است. برخی مولفان به وجود رابطه ی میان فیلم و زندگی برگمان و رابطه ی او با اولمان نیز اشاره کرده اند؛ برگمان گفته بود که پیشتر از اینکه داستان فیلم را بداند، ساعت گرگ و میش خودش را تجربه کرده بود.
فیلم ابتدا با نقدهای منفی در سوئد مواجه شد. سالیان بعد ساعت گرگ و میش نقدهای عموماً مثبتی دریافت کرد و به عنوان یکی از ۵۰ فیلم برگزیده تاریخ در رای گیری که توسط انجمن فیلم بریتانیا که از ۲۰۱۲ کارگردان به عمل آمده بود، انتخاب شد. شرم ( ۱۹۶۸ ) و مصائب آنا ( ۱۹۶۹ ) که که ارتباط مضمونی با ساعت گرگ و میش دارند بعد از آن ساخته شدند. اولمان به خاطر ایفای نقشش در دو فیلم ساعت گرگ و میش و شرم در سال ۱۹۶۸ جوایز متعددی کسب کرد.
• ماکس فون سیدو در نقش یوهان بورگ
• لیو اولمان در نقش آلما بورگ
• Gertrud Fridh در نقش کورنی وون مرکنز
• جورج ریدبرگ در نقش لیندهورست
• ارلاند یوسفسن در نقش بارون وون مرکنز
• Naima Wifstrand در نقش پیرزن با کلاه
• Ulf Johansson در نقش هیربند
• گودران بروست در نقش گاملا فرو وون مرکنز
• اینگرید تولین در نقش ورونیا ولگر
• فولکه سوندکوئیست
برگمان از کابوس های شبانه اش که در آن زنی صورتش را برمی دارد و مردی بر روی سقف راه می رود، برای ساخت فیلم الهام گرفته بود. [ ۱۱] توصیف یوهان از حبس شدن در کمد، زمانی که پسربچه بوده، بر اساس تجربه کودکی برگمان بوده است. [ ۱۲] فلوت سحرآمیر موتزارت و شخصیت پاپاگنو در اپرای آن که تبدیل به انسان - پرنده ای شیطانی می شود نیز بر روی برگمان در ساخت فیلم تاثیر گذاشت. [ ۱۳] [ n ۲] بازتاب این تاثیر را می توان در شخصیت لیندهورست دید. [ ۱۱] [ ۱۵] برگمان همچنین هافمن، نویسنده ی آلمانی، را به عنوان دیگر الهام بخش اصلی فیلم برشمرده است. [ ۱۶]
wiki: ساعت گرگ و میش