سرین

ارتفاع هوا سرد تر میشه . کلمه دیگه سَینَه هست که در اصل سَرینَه بود که به بالش گفته میشه یعنی مکانی که سر روش قرار می گیره یا چیزی که برای قرار گرفتن سر اماده شده. کلمه دیگه سَرین گاه هست که به جایگا مرتفع و دور از در و انتهای سالن در مجالس گفته میشه که افراد دارای درجه اجتماعی بالاتر در اونجا میشینن این کلمه هم از همون سَر به معنی بالا گرفته شده. استفاده شدن کلمه سُرین برای این نقطه از بدن هم یعنی قسمت بلند جایی که از راستای عمودی بدن کمی بیرون زده شده. یا اینکه ابتدا این واژه برای چهارپایان بکار گرفته شده و به دلیل افقی بودن بدن چهار پایان به معنیه جایی که در بالای بدن قرار گرفته هست و سپس برای انسان هم استفاده شده . در زبان تالشی به این ناحیه از بدن حیوانات کَفل گفته میشه که در اصل کَفاپَلَ بوده یعنی تکه یا قطعه بالایی. کَفا =بالا . پَل =تکه، قطعه . این قسمت از بدن در دامهایی که خیلی فربه نیستن به صورت دو تکه متمایز دیده میشه. که باز هم در مفهوم بالا بودن با سُرین یکی هست ولی با کلمات مختلف. اسم شهر سرعین هم در اذربایجان در اصل سَرین بوده که به معنیه جایگاه بلند و خنک هست که یادگار زمانی هست که زبان این سرزمین تالشی و تاتی بوده و با مهاجرت ترکمانان با ترکی امیخته شده. بسیاری از واژگان امروز اذربایجانی هم به وضوح ریشه هاش در این دو زبان مشهود هست. زبان شناسان عزیز برای اینکه بدونن کدوم واژه مربوط به خود زبان ترکی هست علاوه بر مقایسه با دیگر زبان های ترکی باید زبان تاتی و تالشی رو به خوبی بلد باشن . دوستان اگه به کتاب سفینه تبریز مراجعه کنن میبینن اشعاری که به زبان اصلی مردم تبریز در این کتاب ثبت شده بسیار شبیه به زبان تالشی و مخصوصا گویش عنبرانی از زبان تالشی هست.

با افزودن ین نسبت واژه سرین را ساخته اند ، که در شعر شاعران بکار رفته است و در رقاصی از سرین و باسن برای نمایند هنر تحریک آمیز استفاده میشود، در شعر دلداده سروده ام: دست هایت ظریف، شاخه ی گل، ، ، پا بلورین، سهی وسهلایی ، ، ، چه بگویم سرین زیبا را، ، ، که تکان میدهی به رویایی ، ، ، تک و تنها روی خیابان را، ، ، دل من در پی آن به هر جایی ، ، ، ارادتمند شما بوذردشتبانی متخلص به دشتیار هروآبادی

سُرین = سرون و فرخچ. فرخش. پرخچ. پرخش نیز گویند و هر یک لت آنرا باسن گویند و همچنین بازو را نیز باسه و باسن و باسو باشد