سیستم موشک انداز عمودی ( به انگلیسی: Vertical launching system ( VLS ) ) سیستم پیشرفته ای برای نگهداری و شلیک موشک بر روی پلاتفرمهای متحرک دریایی مانند شناورهای سطحی و زیردریایی ها است. هر سیستم پرتابگر عمومی از تعدادی سلول تشکیل شده است که هرکدام از آن ها می تواند یک یا تعداد بیشتری موشک را در حالت آماده به شلیک نگهداری کند. معمولاً هر سلول می تواند انواع مختلفی از موشک ها نگهداری کند که باعث می شود کشتی این انعطاف پذیری را داشته باشد که برای هر نوع مأموریتی مناسب ترین مجموعه از موشک ها را انتخاب و بارگذاری نماید. به علاوه این ویژگی باعث می شود که انواع موشک های توسعه یافته جدید بدون هیچ هزینه اضافی به توان موشکی شناور افزوده گردند.
در هنگام شلیک، موشک ها ابتدا مستقیماً به صورت عمودی به طرف بالا حرکت می کنند تا به اندازه کافی از شناور و سطح بالایی سلول شلیک کننده فاصله بگیرند، سپس به طرف مسیر تعیین شده تغییر مسیر می دهند.
سیستم موشک انداز عمودی به شناورهای جنگی سطحی این امکان را می دهد که نسبت به سیستم های موشک انداز قدیمی، مانند نوع تک پرتابگر Mark 13 و نوع زوج پرتابگر Mark 26، که در آن ها موشک از قسمت انتهایی موشک انداز توسط یک خشاب که در زیر سازه اصلی قرار دارد تغذیه می شد، در هر بازه زمانی تعداد موشک های آماده به شلیک بیشتری در اختیار داشته باشد. علاوه بر قدرت آتش بالاتر، سیستم های موشک انداز عمودی نسبت به سیستم های قدیمی تر قابل اطمینان تر هستند و تحمل پذیری بیشتری در برابر صدمات دارند و همچنین سطح مقطع راداری ( RCS ) کمتری دارند. نیروی دریایی آمریکا به طور اختصاصی از سیستم های موشک انداز عمودی در ناوشکن ها و ناو های خود استفاده می کند.
معروفترین نوع سیستم موشک انداز عمودی در دنیا Mark 41 می باشد که توسط نیروی دریایی آمریکا توسعه داده شده است. بیش از ۱۱۰۰۰ سلول موشک انداز عمودی تولید شده یا در دست تولید هستند که در ۱۸۶ کشتی از ۱۹ نوع مختلف شناور در ۱۱ نیروی دریایی کشورهای مختلف استفاده می شوند. این سیستم علاوه بر نیروی دریایی آمریکا در نیروهای دریایی استرالیا، دانمارک، هلند، آلمان، ژاپن، نیوزلند، نروژ، کره جنوبی، اسپانیا و ترکیه به کار می رود.
نوع پیشرفته سیستم موشک انداز عمودی Mark 57 در ناوشکن کلاس زاموالت به کار رفته است. انواع سیستم های موشک انداز قدیمی تر Mark 13 و Mark 26 در کشتی های فروخته شده توسط نیروی دریایی آمریکا به کشورهایی مثل تایوان و لهستان حفظ گردیده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر هنگام شلیک، موشک ها ابتدا مستقیماً به صورت عمودی به طرف بالا حرکت می کنند تا به اندازه کافی از شناور و سطح بالایی سلول شلیک کننده فاصله بگیرند، سپس به طرف مسیر تعیین شده تغییر مسیر می دهند.
سیستم موشک انداز عمودی به شناورهای جنگی سطحی این امکان را می دهد که نسبت به سیستم های موشک انداز قدیمی، مانند نوع تک پرتابگر Mark 13 و نوع زوج پرتابگر Mark 26، که در آن ها موشک از قسمت انتهایی موشک انداز توسط یک خشاب که در زیر سازه اصلی قرار دارد تغذیه می شد، در هر بازه زمانی تعداد موشک های آماده به شلیک بیشتری در اختیار داشته باشد. علاوه بر قدرت آتش بالاتر، سیستم های موشک انداز عمودی نسبت به سیستم های قدیمی تر قابل اطمینان تر هستند و تحمل پذیری بیشتری در برابر صدمات دارند و همچنین سطح مقطع راداری ( RCS ) کمتری دارند. نیروی دریایی آمریکا به طور اختصاصی از سیستم های موشک انداز عمودی در ناوشکن ها و ناو های خود استفاده می کند.
معروفترین نوع سیستم موشک انداز عمودی در دنیا Mark 41 می باشد که توسط نیروی دریایی آمریکا توسعه داده شده است. بیش از ۱۱۰۰۰ سلول موشک انداز عمودی تولید شده یا در دست تولید هستند که در ۱۸۶ کشتی از ۱۹ نوع مختلف شناور در ۱۱ نیروی دریایی کشورهای مختلف استفاده می شوند. این سیستم علاوه بر نیروی دریایی آمریکا در نیروهای دریایی استرالیا، دانمارک، هلند، آلمان، ژاپن، نیوزلند، نروژ، کره جنوبی، اسپانیا و ترکیه به کار می رود.
نوع پیشرفته سیستم موشک انداز عمودی Mark 57 در ناوشکن کلاس زاموالت به کار رفته است. انواع سیستم های موشک انداز قدیمی تر Mark 13 و Mark 26 در کشتی های فروخته شده توسط نیروی دریایی آمریکا به کشورهایی مثل تایوان و لهستان حفظ گردیده اند.
wiki: سیستم موشک انداز عمودی