شیخعلی میرزا ملقب به شیخ الملوک پسر نهم فتحعلی شاه قاجار بود که مدت بیست و شش سال حکومت ملایر و تویسرکان را به عهده داشت.
شیخعلی میرزا در شیراز متولد شد و چون مادرش دختر شیخعلی خان زند و از سلسله زندیه و اصالتاً منسوب به ملایر بود، در سال ۱۲۲۴ قمری به حکومت ملایر منصوب شد. او در جنگ های ایران و روسیه فرماندهی جبهه قبه و بادکوبه را به عهده داشت، ولی کاری از پیش نبرد. [ ۱]
وزارت شیخعلی میرزا در حکومت ملایر نخست با خانلر خان زند ( پسر علیمرادخان زند ) بود ولی از آن جا که هر از چندگاه میان شیخعلی میرزا و برادرش محمدعلی میرزا دولتشاه که حاکم کرمانشاه بود، درگیری هایی رخ می داد و خانلرخان هربار مجبور بود میان آن ها صلح برقرار کند، از وزارت استعفاء داده و فتحعلی شاه مهرعلی خان قاجار را به جای او به وزارت ملایر منصوب کرد. مهرعلی خان که شخصی کارآمد و آگاه بود، به امور مالی و حکومتی ملایر سامان داد و تا حدی از زیاده روی های شیخعلی میرزا جلوگیری کرد.
منطقه غرب ایران در طول دهه ۱۲۴۰ قمری، صحنه زد و خورد شاهزادگان حاکم بود. در این جنگ ها شیخعلی میرزا با برادرانش محمدتقی میرزا حسام السلطنه ( حاکم بروجرد و چاپلق و سیلاخور ) محمود میرزا ( حاکم نهاوند ) و برادرزاده اش محمدحسین میرزا حشمت الدوله وارد منازعه شد. در این جنگ ها شیخعلی میرزا با حشمت الدوله و محمود میرزا علیه حسام السلطنه هم پیمان بودند.
شیخعلی میرزا در ملایر چندین بنا برپا کرد. از جمله باغ جنّت و مسجد جامع شیخ الملوک.
ملک ایرج میرزا پسر فتحعلی شاه، دربارهٔ شیخعلی میرزا می نویسد:
«شاهزاده از مردم ملایر زن های متعدد داشت می خانه و خرابات برپا کرده بودند و روز شنبه بایستی با ساز و نواز بروند می خانه… در زبان ایشان لکنت زیاد بود. خود را «شیر عراق» نام نهاده بودند. »[ ۲]
و همچنین می نویسد که شیخعلی میرزا به آزار و اذیت مردم ملایر و شیخ الاسلام شهر می پرداخت تا خراج هنگفتی را که سالی هشتادهزار تومان بود به او پرداخت کنند. به همین خاطر در اواخر سلطنت فتحعلی شاه ملایریان به اصفهان رفتند و به سید محمدباقر شفتی شکایت بردند و او شکایت مردم را به گوش فتحعلی شاه رسانید. شاه به سید محمدباقر شفتی سپرد که مراقب اعمال و رفتار شاهزاده باشد و او نیز «ملا احمد خراسانی» را از شاگردان خود به ملایر فرستاد تا هم به ترویچ شرعیات بپردازد و هم بر امور حکومت شاهزاده نظارت کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشیخعلی میرزا در شیراز متولد شد و چون مادرش دختر شیخعلی خان زند و از سلسله زندیه و اصالتاً منسوب به ملایر بود، در سال ۱۲۲۴ قمری به حکومت ملایر منصوب شد. او در جنگ های ایران و روسیه فرماندهی جبهه قبه و بادکوبه را به عهده داشت، ولی کاری از پیش نبرد. [ ۱]
وزارت شیخعلی میرزا در حکومت ملایر نخست با خانلر خان زند ( پسر علیمرادخان زند ) بود ولی از آن جا که هر از چندگاه میان شیخعلی میرزا و برادرش محمدعلی میرزا دولتشاه که حاکم کرمانشاه بود، درگیری هایی رخ می داد و خانلرخان هربار مجبور بود میان آن ها صلح برقرار کند، از وزارت استعفاء داده و فتحعلی شاه مهرعلی خان قاجار را به جای او به وزارت ملایر منصوب کرد. مهرعلی خان که شخصی کارآمد و آگاه بود، به امور مالی و حکومتی ملایر سامان داد و تا حدی از زیاده روی های شیخعلی میرزا جلوگیری کرد.
منطقه غرب ایران در طول دهه ۱۲۴۰ قمری، صحنه زد و خورد شاهزادگان حاکم بود. در این جنگ ها شیخعلی میرزا با برادرانش محمدتقی میرزا حسام السلطنه ( حاکم بروجرد و چاپلق و سیلاخور ) محمود میرزا ( حاکم نهاوند ) و برادرزاده اش محمدحسین میرزا حشمت الدوله وارد منازعه شد. در این جنگ ها شیخعلی میرزا با حشمت الدوله و محمود میرزا علیه حسام السلطنه هم پیمان بودند.
شیخعلی میرزا در ملایر چندین بنا برپا کرد. از جمله باغ جنّت و مسجد جامع شیخ الملوک.
ملک ایرج میرزا پسر فتحعلی شاه، دربارهٔ شیخعلی میرزا می نویسد:
«شاهزاده از مردم ملایر زن های متعدد داشت می خانه و خرابات برپا کرده بودند و روز شنبه بایستی با ساز و نواز بروند می خانه… در زبان ایشان لکنت زیاد بود. خود را «شیر عراق» نام نهاده بودند. »[ ۲]
و همچنین می نویسد که شیخعلی میرزا به آزار و اذیت مردم ملایر و شیخ الاسلام شهر می پرداخت تا خراج هنگفتی را که سالی هشتادهزار تومان بود به او پرداخت کنند. به همین خاطر در اواخر سلطنت فتحعلی شاه ملایریان به اصفهان رفتند و به سید محمدباقر شفتی شکایت بردند و او شکایت مردم را به گوش فتحعلی شاه رسانید. شاه به سید محمدباقر شفتی سپرد که مراقب اعمال و رفتار شاهزاده باشد و او نیز «ملا احمد خراسانی» را از شاگردان خود به ملایر فرستاد تا هم به ترویچ شرعیات بپردازد و هم بر امور حکومت شاهزاده نظارت کند.
wiki: شیخعلی میرزا