صرع لوب گیجگاهی یا صرع لوب تمپورال ( به انگلیسی: Temporal lobe epilepsy ( TLE ) ) یک اختلال مزمن دستگاه عصبی است که با تشنج های کانونی مکرر و غیرقابل تحریک مشخص می شود که از لوب گیجگاهی مغز منشأ گرفته و حدود یک یا دو دقیقه نیز طول می کشد. این نوع صرع شایع ترین شکل صرع با تشنج کانونی می باشد. تشنج کانونی در لوب گیجگاهی ممکن است به نواحی دیگر مغز نیز سرایت کند، در صورت این سرایت به تشنج کانونی دو طرفه تبدیل خواهد شد. [ ۱]
صرع لوب گیجگاهی معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی تشخیص داده می شود. این نوع صرع با بررسی پیشینه پزشکی، آزمایش خون و تصویربرداری مغزی و… تشخیص داده می شود. این بیماری می تواند دلایل مختلفی مانند آسیب به سر، سکته مغزی، عفونت های مغزی، ضایعات ساختاری در مغز یا تومورهای مغزی داشته باشد، یا می تواند دلایل ناشناخته دیگری نیز داشته باشد. نخستین خط درمان از طریق داروهای ضد تشنج است. جراحی مغز هم ممکن است یک گزینه محتمل برای درمان باشد، به ویژه زمانی که یک ناهنجاری قابل مشاهده در مغز وجود دارد. یکی دیگر از گزینه های درمانی، تحریک الکتریکی مغز از طریق یک دستگاه کاشته شده به نام محرک عصب واگ ( VNS ) است. [ ۱]
افراد مبتلا به صرع لوب گیجگاهی ممکن است تشنج های جزئی ساده ای داشته باشند که فقط لوب گیجگاهی را تحت تأثیر قرار می دهد، یا تشنج های جزئی پیچیده ای که به نواحی دیگر مغز نیز سرایت می کند. در طول تشنج های جزئی ساده، برخی افراد هوشیار می مانند. بسته به نواحی تحت تأثیر مغز، افراد مبتلا به صرع لوب گیجگاهی ممکن است مشکلات قفسه سینه، حالت تَهَوُّع، احساسات غیرقابل توضیح ( مانند شادی یا ترس شدید و نگرانی ) یا از دست دادن هوشیاری داشته باشند ( به عنوان نمونه، خیره شدن یا رفتارهای تکراری مانند پلک زدن، تکان خوردن، قدم زدن، ریزش عرق، نگاه پیوسته به آسمان و غیره ) . همچنین ممکن است تشنج ها در حالت خواب باشند یا در بیداری تغییراتی در هوشیاری را موجب شود، احساسات یا توهمات عجیب داشته باشند و چیزهایی را ببینند، بشنوند، حس کنند، بو کنند یا بچشند که واقعی نیستند. برخی از مردم آئورا ( علائم هشدار دهنده حمله قریب الوقوع ) را گزارش می کنند که معمولاً به عنوان احساسات شدید «دژا - وو» توصیف می شود. آئوراها معمولاً مشابه تشنج کانونی هستند، اما برخی افراد قبل از هر تشنج علائمی مانند آئورا می بینند که می تواند به عنوان یک هشدار پیش از تشنج باشد. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفصرع لوب گیجگاهی معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی تشخیص داده می شود. این نوع صرع با بررسی پیشینه پزشکی، آزمایش خون و تصویربرداری مغزی و… تشخیص داده می شود. این بیماری می تواند دلایل مختلفی مانند آسیب به سر، سکته مغزی، عفونت های مغزی، ضایعات ساختاری در مغز یا تومورهای مغزی داشته باشد، یا می تواند دلایل ناشناخته دیگری نیز داشته باشد. نخستین خط درمان از طریق داروهای ضد تشنج است. جراحی مغز هم ممکن است یک گزینه محتمل برای درمان باشد، به ویژه زمانی که یک ناهنجاری قابل مشاهده در مغز وجود دارد. یکی دیگر از گزینه های درمانی، تحریک الکتریکی مغز از طریق یک دستگاه کاشته شده به نام محرک عصب واگ ( VNS ) است. [ ۱]
افراد مبتلا به صرع لوب گیجگاهی ممکن است تشنج های جزئی ساده ای داشته باشند که فقط لوب گیجگاهی را تحت تأثیر قرار می دهد، یا تشنج های جزئی پیچیده ای که به نواحی دیگر مغز نیز سرایت می کند. در طول تشنج های جزئی ساده، برخی افراد هوشیار می مانند. بسته به نواحی تحت تأثیر مغز، افراد مبتلا به صرع لوب گیجگاهی ممکن است مشکلات قفسه سینه، حالت تَهَوُّع، احساسات غیرقابل توضیح ( مانند شادی یا ترس شدید و نگرانی ) یا از دست دادن هوشیاری داشته باشند ( به عنوان نمونه، خیره شدن یا رفتارهای تکراری مانند پلک زدن، تکان خوردن، قدم زدن، ریزش عرق، نگاه پیوسته به آسمان و غیره ) . همچنین ممکن است تشنج ها در حالت خواب باشند یا در بیداری تغییراتی در هوشیاری را موجب شود، احساسات یا توهمات عجیب داشته باشند و چیزهایی را ببینند، بشنوند، حس کنند، بو کنند یا بچشند که واقعی نیستند. برخی از مردم آئورا ( علائم هشدار دهنده حمله قریب الوقوع ) را گزارش می کنند که معمولاً به عنوان احساسات شدید «دژا - وو» توصیف می شود. آئوراها معمولاً مشابه تشنج کانونی هستند، اما برخی افراد قبل از هر تشنج علائمی مانند آئورا می بینند که می تواند به عنوان یک هشدار پیش از تشنج باشد. [ ۱]
wiki: صرع لوب گیجگاهی