عابر پیاده به فردی گفته می شود که یک مسافت را با پا به صورت پیاده روی یا دو طی می کند. در بعضی از جوامع افرادی که از وسایل سبک و کم سرعتی مانند: اسکیت برد، ویلچر، رول اسکیت، اسکوتر و موارد مشابه برای حمل و نقل استفاده می کنند نیز جزو عابر پیاده محسوب می گردند.
در قوانین کنترل ترافیک و قوانین شهرسازی عابر پیاده حق و حقوق خاص به خود را داراست و برای وی امکانات خاصی در طراحی شهری و ترافیکی در نظر می گیرند.
بر اساس گزارش هایی در ایران همیشه مردم تصور می کنند وقتی با خودرویی تصادف می کنند صد درصد راننده مقصر بوده است، اما در قدیم عابران پیاده در صورت تخلف اگر در محدوده تهران قدیم بوده اند، توسط شهربانی به محل دورتر انتقال می یافته اند تا از این طریق تنبیه شوند. شهروندان ایران در محل هایی که پیاده رو است، نمی بایست از سطح سواره رو استفاده کنند اگر احیاناً در محلی پیاده رو نیست، یا راه پیاده رو به دلیلی غیرقابل تردد شده است، در اینصورت می توانند از انتهای سمت چپ عبور کنند. عابران پیاده برای گذشتن از عرض معابر، فقط باید از گذرگاه پیاده، یا پل هوایی یا پل های زیرزمینی عبور کنند، از دویدن و پریدن و ورود ناگهانی به سواره رو خودداری کرده و به هیچ عنوان از حصار آزادراه ها نیز نگذرند. افراد پیاده در تقاطع ها تنها با روشن شدن چراغ سبز اجازه حرکت دارند. در ماده ۸ قانون نحوه رسیدگی به تخلفات و اخذ جرائم رانندگی مصوب سی /سه /هزار و سیصد و پنجاه آمده است: درصورتی که عابر پیاده در عبور از سواره رو و معابر و خیابان ها جز از نقاطی که خط کشی شده و مخصوص عبور عابر پیاده است ( محل مجاز ) از محل دیگری ( محل های غیرمجاز ) عبور کند، متخلف شناخته می شود و مکلف به پرداخت جریمه مقرر در آیین نامه است و درصورتی که در این قبیل نقاط غیرمجاز وسیله نقلیه موتوری با عابر پیاده تصادف کند راننده وسیله نقلیه درصورتی که تمامی مقررات راهنمایی و رانندگی را رعایت کرده باشد، مقصر شناخته نمی شود. [ ۱] [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر قوانین کنترل ترافیک و قوانین شهرسازی عابر پیاده حق و حقوق خاص به خود را داراست و برای وی امکانات خاصی در طراحی شهری و ترافیکی در نظر می گیرند.
بر اساس گزارش هایی در ایران همیشه مردم تصور می کنند وقتی با خودرویی تصادف می کنند صد درصد راننده مقصر بوده است، اما در قدیم عابران پیاده در صورت تخلف اگر در محدوده تهران قدیم بوده اند، توسط شهربانی به محل دورتر انتقال می یافته اند تا از این طریق تنبیه شوند. شهروندان ایران در محل هایی که پیاده رو است، نمی بایست از سطح سواره رو استفاده کنند اگر احیاناً در محلی پیاده رو نیست، یا راه پیاده رو به دلیلی غیرقابل تردد شده است، در اینصورت می توانند از انتهای سمت چپ عبور کنند. عابران پیاده برای گذشتن از عرض معابر، فقط باید از گذرگاه پیاده، یا پل هوایی یا پل های زیرزمینی عبور کنند، از دویدن و پریدن و ورود ناگهانی به سواره رو خودداری کرده و به هیچ عنوان از حصار آزادراه ها نیز نگذرند. افراد پیاده در تقاطع ها تنها با روشن شدن چراغ سبز اجازه حرکت دارند. در ماده ۸ قانون نحوه رسیدگی به تخلفات و اخذ جرائم رانندگی مصوب سی /سه /هزار و سیصد و پنجاه آمده است: درصورتی که عابر پیاده در عبور از سواره رو و معابر و خیابان ها جز از نقاطی که خط کشی شده و مخصوص عبور عابر پیاده است ( محل مجاز ) از محل دیگری ( محل های غیرمجاز ) عبور کند، متخلف شناخته می شود و مکلف به پرداخت جریمه مقرر در آیین نامه است و درصورتی که در این قبیل نقاط غیرمجاز وسیله نقلیه موتوری با عابر پیاده تصادف کند راننده وسیله نقلیه درصورتی که تمامی مقررات راهنمایی و رانندگی را رعایت کرده باشد، مقصر شناخته نمی شود. [ ۱] [ ۲]
wiki: عابر پیاده