عامی اصفهانی

لغت نامه دهخدا

عامی اصفهانی. [ ی ِ اِ ف َ ] ( اِخ )هدایت گوید: وی از عوام الناس اصفهان و فروشنده کرباس بوده و گاهی شعر میگفته و از جمله اشعار اوست :
هر جا فتاد سایه سرو قدت بخاک
آنجا هزار قمری دل آشیان گرفت
آنچه در جان و دلم صبر و قرارش خوانند
برده از یک نظر آن شوخ که یارش خوانند.
( از مجمع الفصحاء ج 2 ص 346 ).

فرهنگ فارسی

هدایت گوید وی از عوام الناس اصفهان و فروشنده کرباس بوده و گاهی شعر می گفته است .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] عامی اصفهانی، از شعرای اصفهان در اوایل قرن یازدهم هجری بوده است.
عامی اصفهانی، از شعرای اصفهان در اوایل قرن یازدهم هجری بوده است. گرچه از عوام النّاس بود امّا در شعر و ادب ترقّی کرده بود. طبعی تنگ نظر و خسیس داشت و با وجود مکنت و ثروت فراوان، روزگار به عُسرت و سختی می گذراند. عاقبت برای تجارت به دکن هند رفته و چندی بعد به اردوی جهانگیر پادشاه پیوست اما مورد غضب پادشاه قرار گرفته و در سال ۱۰۲۶ق در قلعه ای محبوس شده و به اندک روزی در آنجا وفات یافت. این شعر از اوست: "این زمزمه با تار دگر سنج ••• کزین بیش قانون دلم طاقت مضراب ندارد".
اوحدی بلیانی، تقی الدین محمد اوحدی، عرفات العاشقین، ج۴، ص۲۵۵۲.
۱. ↑ اوحدی بلیانی، تقی الدین محمد اوحدی، عرفات العاشقین، ج۴، ص۲۵۵۲.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۳۰.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس