عباس بن علی گزی اصفهانی

[ویکی فقه] عباس بن علی گزی اصفهانی، از شعرای قرن سیزدهم هجری در اصفهان بوده است.
درویش عباس گزی متخلّص به «جزی» فرزند علی اُلیک، از شعرای قرن سیزدهم هجری در سال ۱۲۶۴ق در قریه «گز» از توابع «بُرخوار» اصفهان متولّد شد. وی در ۷ سالگی به مکتب خانه رفت و نزد ملاّعبداللّه گزی تحصیل کرد اما به علت فقر ترک تحصیل کرده همراه پدر به مُقنّی گری پرداخت و در کنار آن به مطالعه مشغول شد. در سال های نوجوانی به سرودن شعر پرداخت. وی در جوانی به دراویش گز پیوسته و به خانقاه آنان رفت و آمد نمود.
وفات
او سرانجام در سال ۱۳۲۳ق وفات یافته و در زاویه شرقی بقعه شاه نعمت اللّه در روستای گز مدفون شد. اغلب اشعارش به لهجه محلّی گزی (از لهجه های مرکزی ایران و معروف به «بِشِه بوره») سروده شده است. منتخبی از غزلیات با زبان محلّی که از کتاب «ارشاد الولد» درویش عباس انتخاب شده است به عنوان غزلیات درویش عباس گزی (به لهجه گزی) در سال ۱۳۷۱ش به چاپ رسیده است.
گزی، عباس، غزلیات درویش عباس گزی: مقدمه.
۱. ↑ گزی، عباس، غزلیات درویش عباس گزی: مقدمه.۲. ↑ سجادی جزی، سعیدالدین، فرهنگ و تاریخ گز برخوار، ص۱۲۱-۱۲۳.
منبع
...