عبدالله یافعی

[ویکی فقه] عبد الله یافعی ، بن اسعد بن علی، مورخ ، صوفی و شاعر شافعی یمنی قرن هفتم و هشتم است.
کنیه اش ابو محمد و القابش عفیف الدین، ابوالسعادات، ابوالبرکات و نزیل الحرمین بود. وی به سبب اقامت طولانی اش در مکه و مدینه ، به نزیل الحرمین معروف شده است.
تولد
تاریخ دقیق تولد وی دانسته نیست. گفته اند که در سال ۶۹۸ به دنیا آمد. به نوشته برخی از تذکره نویسان، وی در عدن زاده شد و رشد یافت. برخی نیز برآن اند که به عدن سفر کرده است. نسبت او به یافع، یکی از قبایل حمیر (از قبایل یمن)، می رسد.
دوران کودکی
یافعی در کودکی بازی نمی کرد و فقط با قرآن و علم مأنوس بود. وی در ابتدای حال بین انتخاب علم یا عبادت مردد بوده است. کتابی داشته که به مطالعه آن مشغول بوده، آن را گشوده و صفحه ای را دیده که هرگز ندیده بوده است، مشتمل بر این ابیات: کن عن همومک معرضا و کل الامور الی القضاء فلربما اتسع المضیق و لربما ضاق الفضاء و لرب امر متعب لک فی عواقبه رضاء فلا تکن متعرضا الله یفعل ما یشاء و خداوند سینه اش را برای علم گشود.
اساتید
...