فیتیک اسید به ( به انگلیسی: Phytic acid ) یا هگزوفسفات اینوزیتول ترکیب آلی است که در بسیاری از مواد غذایی گیاهی یافت می شود، از جمله در ذرت، گندم، برنج، عدس، سویا و به مقدار زیاد در غلات و بقولات.
این ترکیب در سال ۱۹۰۳ کشف شد. این ترکیب ذخیرهٔ اصلی فسفر در گیاهان و به ویژه در بذرها و سبوس گندم است.
اسید فیتیک یک استر دی هیدروژن فسفات شش لایه اینوزیتول ( به طور خاص از ایزومر میو ) است که به آن اینوزیتول هگزاکیس فسفات ( IP6 ) یا پلی فسفات اینوزیتول نیز گفته می شود. در pH فیزیولوژیکی، فسفات ها تا حدی یونیزه می شوند و در نتیجه آنیون فیتات ایجاد می شود.
آنیون فیتات ( میو ) بی رنگ است که به عنوان شکل اصلی ذخیرهٔ فسفر در بسیاری از بافت های گیاهی، به ویژه سبوس و دانه ها، نقش غذایی قابل توجهی دارد. همچنین در بسیاری از حبوبات و غلات وجود دارد. اسید فیتیک و فیتات میل ترکیبی زیادی به مواد مغذی معدنی، کلسیم، آهن و روی دارند و مانع جذب آن ها می شوند. [ ۱]
پلی فسفات های اینوزیتول پایین، استرهای اینوزیتول با کمتر از شش فسفات مانند اینوزیتول پنتا - ( IP5 ) ، تترا - ( IP4 ) و تری فسفات ( IP3 ) هستند. این موارد در طبیعت به شکل کاتابولیت اسید فیتیک اتفاق می افتد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین ترکیب در سال ۱۹۰۳ کشف شد. این ترکیب ذخیرهٔ اصلی فسفر در گیاهان و به ویژه در بذرها و سبوس گندم است.
اسید فیتیک یک استر دی هیدروژن فسفات شش لایه اینوزیتول ( به طور خاص از ایزومر میو ) است که به آن اینوزیتول هگزاکیس فسفات ( IP6 ) یا پلی فسفات اینوزیتول نیز گفته می شود. در pH فیزیولوژیکی، فسفات ها تا حدی یونیزه می شوند و در نتیجه آنیون فیتات ایجاد می شود.
آنیون فیتات ( میو ) بی رنگ است که به عنوان شکل اصلی ذخیرهٔ فسفر در بسیاری از بافت های گیاهی، به ویژه سبوس و دانه ها، نقش غذایی قابل توجهی دارد. همچنین در بسیاری از حبوبات و غلات وجود دارد. اسید فیتیک و فیتات میل ترکیبی زیادی به مواد مغذی معدنی، کلسیم، آهن و روی دارند و مانع جذب آن ها می شوند. [ ۱]
پلی فسفات های اینوزیتول پایین، استرهای اینوزیتول با کمتر از شش فسفات مانند اینوزیتول پنتا - ( IP5 ) ، تترا - ( IP4 ) و تری فسفات ( IP3 ) هستند. این موارد در طبیعت به شکل کاتابولیت اسید فیتیک اتفاق می افتد.
wiki: فیتیک اسید