قتل صبر

[ویکی فقه] قَتْل صَبْر بمعنای کشتن باشکنجه.
این کلمه در لغت به معنی کشتن کسی در حال دستگیری و حبس است. که نتواند به هیچ وجه از خود دفاع کند، کشتن با شکنجه.
معنای اصطلاحی قتل صبر
در اصطلاح نیز به همان معنای لغوی آمده است.
امام صادق (علیه السلام) فرمود: «لَمْ‏یَقْتُلْ رَسُولُ اللَّه صَبْراً قَطُّ غَیْرَ رَجُلٍ واحِدِ، عُقْبَةُ ابْنِ‏ابْی‏ مُعیط...»«رسول خدا (صلی الله علیه وآله) کسی را به کشتن (قتل صبر) نکشت، مگر یک نفر را به نام عقبة بن ابی محیط.»
کلمه قتل صبر در بیانات امام سجاد
امام سجاد (علیه السلام) در خطبه ای که برای مردم کوفه بیان داشت، فرمود: «... انَا بْنُ مَنْ قُتِلَ صَبْراً، وَ کَفی بِذلِکَ فَخْراً»»«من فرزند همان کسی «امام حسین (علیه السلام)» هستم که او را به قتل صبر کشتند، و این برای ما موجب افتخار است.»

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
قتل صبر آن است که انسانی یا حیوانی را بسته نگهدارند و بکشند. در حدیث است که پیامبر صلی الله علیه و آله کسی را این گونه نکشت و از این گونه کشتن چهار پایان نهی شده است، یعنی این که جانداری را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد.
به شهدا و اسیرانی که کشته می شوند نیز «مصبور» گفته می شود. در مورد حیواناتی که زجرکش می شوند نیز به کار می رود. از مظلومیت سیدالشهدا علیه السلام و قساوت کوفیان یکی هم آن بود که حسین بن علی علیه السلام را در حالی که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه های شمشیر و نیزه قرار دادند.
امام سجاد علیه السلام به عنوان افشاگری از ستم یزیدیان، در خطبه ای که در کوفه در حال اسارت خواند و خود را به مردم فریب خورده و به خواب سیاسی رفته معرفی کرد، از جمله فرمود: «انا ابن من قتل صبرا و کفی بذلک فخرا؛ من پسر کسی هستم که به «قتل صبر» کشته شد و همین افتخار مرا بس!».
در مورد مسلم بن عقیل نیز در تاریخ آمده است که ابن زیاد او را به «قتل صبر» کشت.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.