لابْرادور (Labrador)
ناحیهای در شمال شرقی کانادا و بخشی از استان نیوفاوندلند، با ۲۶۶,۰۶۰ کیلومتر مربع مساحت و ۳۰هزار نفر جمعیت (۱۹۹۱). از شمال غربی به خلیج آنگاوا، از شرق به اقیانوس اطلس و از جنوب شرقی به تنگۀ بل آیل منتهی می شود. لابرادور، شرقی ترین بخش سرزمین اصلی امریکای شمالی است و از فلاتی با شیب ملایم و با خط ساحلی نامنظم تشکیل شده است که چندین خلیجک، آبدَره، شاخابه، و صخره (به ارتفاع ۶۰ تا ۱۲۰ متر) در آن وجود دارد. صنایع آن مشتمل اند بر ماهی گیری، تولید الوار و خمیر چوب، و استخراج کانی ها، به ویژه سنگ آهن. صنایع برقابی آن را آبشار چرچیل، یکی از بزرگ ترین نیروگاه های زیرزمینی جهان (گشایش ۱۹۷۱)، تأمین می کند. این منطقه شامل بخش بزرگی از شمال کِبِک و سرزمین اصلی نیوفاوندلند است. بخش بزرگ تر این شبه جزیره که سرزمین آنگاوا نام دارد در ۱۹۱۲ ضمیمۀ کبک شد. در ۱۹۲۷، در مناقشه بر سر مرز بین کبک و نیوفاوندلند، انجمن رایزنانِ پادشاه انگلستان به سود نیوفاوندلند رأی داد. با انضمامِ نیوفاوندلند به دومینیونِ کانادا در ۱۹۴۹، لابرادور خودبه خود به بخشی از کنفدراسیونِ کانادا تبدیل شد. توسعۀ جدّیِ این منطقه از ۱۹۵۴ آغاز و راه آهنی به طول ۵۸۷ کیلومتر از شهر جدید معدنیِ شفرویل، واقع در کبک، تا سپت ایل، واقع در کبک، احداث شد.
