مارتا لوئیز مینو ( انگلیسی: Martha Louise Minow؛ زادهٔ ۶ دسامبر ۱۹۵۴ ) استاد دانشگاه هاروارد اهل ایالات متحده آمریکا است.
وی در سال های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۷ به عنوان دوازدهمین رئیس مدرسه حقوق هاروارد خدمت کرده است. مارتا مینو از سال ۱۹۸۱ در دانشکده حقوق هاروارد تدریس کرده است جایی که دوره های وی شامل آیین دادرسی مدنی، قانون اساسی، حقوق خانواده، عدالت کیفری بین المللی، حقوق الهی، حقوق و آموزش، سازمان های غیرانتفاعی و کارگاه حقوق عمومی است. وی متخصصی است در زمینه حقوق بشر و مدافعی جدی برای حقوق اقلیت های نژادی و مذهبی و زنان و کودکان و معلولین است. مینو در مرکز کمیسیون مطالعات استراتژیک و بین المللی کوزوو خدمت کرده است. افتخارات وی شامل جایزه عدالت برابر در سال ۲۰۱۶ و ۹ مدرک افتخاری در عرصه های حقوق، آموزش و نامه های انسانی است و نیز مدال طلای مشارکت در گفتمان عمومی توسط انجمن علمی کالج ترینیتی و عنوان های افتخار آمیز دیگر را دریافت کرده است.
مارتا مینو مقاله ای سمبلیک در مورد پلورالیسم منتشر کرده که در این مقاله از دو حیوان روباه و خارپشت نام برده و روباه به این دلیل که راه حل های متعددی را برای حل مشکل می داند و در واقع چیزهای زیادی را می داند نماد پلورالیسم و خارپشت هم فقط یک راه را می داند به عنوان جریان مخالف پلورالیسم شناخته شده است. پلورالیسم حقوقی در واقع مفهومی عاریه ای از فلسفه دین است و این مفهوم با بحث های جان هیک در فلسفه دین بالا گرفت. سؤال اصلی پلورالیسم دینی این است که اگر تنها راه سعادت بشری فقط یک دین خاص مثل مسیحیت است پس تکلیف کار خیر بقیه افراد چه می شود ؟! بنابراین هیک معتقد بود نه یک دین بلکه همه ادیان می توانند برای پیروانشان راه رسیدن به سعادت باشد. صرف نظر از بحث های جدی که در فلسفه دین راجع به پلورالیسم وجود دارد در فلسفه حقوق هم گروهی معتقدند که از آنجایی که پدیده های جهان متکثر است ماهم باید از دید تکثر گرایانه موضوعات و پدیده ها را بررسی کنیم و اعمال نظری واحد بر پدیده های گوناگون خیالی بیش نیست و پلورالیسم حقوق به ما می گوید که تفاسیر متعدد از یک قانون امری طبیعی است و برای اثبات ادعای خود دلایلی از جمله اینکه ابهام های موجود در زبان نهایتاً به تکثر گرایی در استدلال می انجامد ودر سرانجام نتیجه می گیرد پلورالیسم حقوقی علاوه بر اینکه امری طبیعی است راه رسیدن به عدالت نیز همین پلورالیسم استدلال است چون عدالت امری نسبی و در زمان و مکان های مختلف تفاسیر متکثری از آن به دست می دهند واین همان چیزی است که پلورالیسم مبتنی بر آن است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوی در سال های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۷ به عنوان دوازدهمین رئیس مدرسه حقوق هاروارد خدمت کرده است. مارتا مینو از سال ۱۹۸۱ در دانشکده حقوق هاروارد تدریس کرده است جایی که دوره های وی شامل آیین دادرسی مدنی، قانون اساسی، حقوق خانواده، عدالت کیفری بین المللی، حقوق الهی، حقوق و آموزش، سازمان های غیرانتفاعی و کارگاه حقوق عمومی است. وی متخصصی است در زمینه حقوق بشر و مدافعی جدی برای حقوق اقلیت های نژادی و مذهبی و زنان و کودکان و معلولین است. مینو در مرکز کمیسیون مطالعات استراتژیک و بین المللی کوزوو خدمت کرده است. افتخارات وی شامل جایزه عدالت برابر در سال ۲۰۱۶ و ۹ مدرک افتخاری در عرصه های حقوق، آموزش و نامه های انسانی است و نیز مدال طلای مشارکت در گفتمان عمومی توسط انجمن علمی کالج ترینیتی و عنوان های افتخار آمیز دیگر را دریافت کرده است.
مارتا مینو مقاله ای سمبلیک در مورد پلورالیسم منتشر کرده که در این مقاله از دو حیوان روباه و خارپشت نام برده و روباه به این دلیل که راه حل های متعددی را برای حل مشکل می داند و در واقع چیزهای زیادی را می داند نماد پلورالیسم و خارپشت هم فقط یک راه را می داند به عنوان جریان مخالف پلورالیسم شناخته شده است. پلورالیسم حقوقی در واقع مفهومی عاریه ای از فلسفه دین است و این مفهوم با بحث های جان هیک در فلسفه دین بالا گرفت. سؤال اصلی پلورالیسم دینی این است که اگر تنها راه سعادت بشری فقط یک دین خاص مثل مسیحیت است پس تکلیف کار خیر بقیه افراد چه می شود ؟! بنابراین هیک معتقد بود نه یک دین بلکه همه ادیان می توانند برای پیروانشان راه رسیدن به سعادت باشد. صرف نظر از بحث های جدی که در فلسفه دین راجع به پلورالیسم وجود دارد در فلسفه حقوق هم گروهی معتقدند که از آنجایی که پدیده های جهان متکثر است ماهم باید از دید تکثر گرایانه موضوعات و پدیده ها را بررسی کنیم و اعمال نظری واحد بر پدیده های گوناگون خیالی بیش نیست و پلورالیسم حقوق به ما می گوید که تفاسیر متعدد از یک قانون امری طبیعی است و برای اثبات ادعای خود دلایلی از جمله اینکه ابهام های موجود در زبان نهایتاً به تکثر گرایی در استدلال می انجامد ودر سرانجام نتیجه می گیرد پلورالیسم حقوقی علاوه بر اینکه امری طبیعی است راه رسیدن به عدالت نیز همین پلورالیسم استدلال است چون عدالت امری نسبی و در زمان و مکان های مختلف تفاسیر متکثری از آن به دست می دهند واین همان چیزی است که پلورالیسم مبتنی بر آن است.
wiki: مارتا مینو