ماعَت ( Maʽat ) مفهومی نظیر فر ایزدی در مصر باستان بود. بنا بر این مفهوم، فرعون از حق الهی برای فرمانروایی برخوردار است و برای نگه داشتن این حق و مشروعیت باید دادگر باشد،
ایزدبانوی نماد این مفهوم نیز ماعت نام داشت. او ایزدبانوی راستی، درستی و داوری، و نمادی از نظام مندی جاودان در جهان برای مصریان بوده است. او در سر خود پر یک شترمرغ داشت.
در باور مصریان باستان ماعت اساس زندگی دنیا و ضامن رستگاری در آخرت بود. ماعت یا تأیید الهی، فرمانروا را قادر می سازد تا کارهای خارق العاده ای از جمله تأمین آب در سرزمین خشک، ایجاد نیروی حیات و رشد در گیاهان و توانایی زنده کردن مردگان را انجام دهد. بنا بر مفهوم ماعت، فرعونی که عادل بوده است، یعنی فرعونی که برای مردمش کار فراهم کرده و وضع موجود را نامتعادل نکرده است، پس از مرگش اوزیریس می شود. فرعون با ایجاد رفاه برای رعایای خود در زمان حیات و کمک به آن ها به هنگام رستاخیز، دنیا و آخرت رعایا را بهبود می بخشید. [ ۱] مفهوم ماعت با هدف مصری ها در زندگی گره خورده بود. برای مثال، فرمانروایان غیرمصری این سرزمین، به ویژه نوبی ها و ایرانی ها، چاره ای جز ایجاد فضایی نداشتند که در آن رعایای جدیدشان بتوانند زندگی هدفمندی داشته باشند. این امر بدون توانایی این حاکمان برای اثبات به مصریان که تغییر حکومت بر ماعت تأثیری ندارد، اتفاق نمی افتاد. به عبارت دیگر، آن ها باید به رعایای مصری خود اطمینان می دادند که فرعون های نوبی و ایرانی می توانند مانند فراعنه مصر، الهی باشند و بنابراین، نامزدهای خوبی برای تبدیل شدن به اوزیریس باشند. [ ۲]
در یکی از دست نوشته های بدست آمده از خدای ماعت چنین نوشته شده است:
کلام تو ( خدای رع ) کلام ماعت است و خداوند بر روی لبان تو نشسته است.
[ ۳]
ماعت را به شکل ایزد بانویی که در زورق خورشیدی رع یا زنی نشسته که بر سر او پری نمایان است به تصویر کشیده اند. نماد او پر و ترازویی بر دستان او است. [ ۴]
حتچپسوت شهبانوی دودمان هجدهم مصر، معبدی کوچک نزدیک نیایشگاه مونت در شهر کرنک ساخت. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایزدبانوی نماد این مفهوم نیز ماعت نام داشت. او ایزدبانوی راستی، درستی و داوری، و نمادی از نظام مندی جاودان در جهان برای مصریان بوده است. او در سر خود پر یک شترمرغ داشت.
در باور مصریان باستان ماعت اساس زندگی دنیا و ضامن رستگاری در آخرت بود. ماعت یا تأیید الهی، فرمانروا را قادر می سازد تا کارهای خارق العاده ای از جمله تأمین آب در سرزمین خشک، ایجاد نیروی حیات و رشد در گیاهان و توانایی زنده کردن مردگان را انجام دهد. بنا بر مفهوم ماعت، فرعونی که عادل بوده است، یعنی فرعونی که برای مردمش کار فراهم کرده و وضع موجود را نامتعادل نکرده است، پس از مرگش اوزیریس می شود. فرعون با ایجاد رفاه برای رعایای خود در زمان حیات و کمک به آن ها به هنگام رستاخیز، دنیا و آخرت رعایا را بهبود می بخشید. [ ۱] مفهوم ماعت با هدف مصری ها در زندگی گره خورده بود. برای مثال، فرمانروایان غیرمصری این سرزمین، به ویژه نوبی ها و ایرانی ها، چاره ای جز ایجاد فضایی نداشتند که در آن رعایای جدیدشان بتوانند زندگی هدفمندی داشته باشند. این امر بدون توانایی این حاکمان برای اثبات به مصریان که تغییر حکومت بر ماعت تأثیری ندارد، اتفاق نمی افتاد. به عبارت دیگر، آن ها باید به رعایای مصری خود اطمینان می دادند که فرعون های نوبی و ایرانی می توانند مانند فراعنه مصر، الهی باشند و بنابراین، نامزدهای خوبی برای تبدیل شدن به اوزیریس باشند. [ ۲]
در یکی از دست نوشته های بدست آمده از خدای ماعت چنین نوشته شده است:
کلام تو ( خدای رع ) کلام ماعت است و خداوند بر روی لبان تو نشسته است.
[ ۳]
ماعت را به شکل ایزد بانویی که در زورق خورشیدی رع یا زنی نشسته که بر سر او پری نمایان است به تصویر کشیده اند. نماد او پر و ترازویی بر دستان او است. [ ۴]
حتچپسوت شهبانوی دودمان هجدهم مصر، معبدی کوچک نزدیک نیایشگاه مونت در شهر کرنک ساخت. [ ۵]
wiki: ماعت