مرات الاکوان

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] مرآت الأکوان (تحریر شرح هدایه ملاصدرا شیرازی). کتاب مرآت الأکوان اثر ارزنده دانشمند فاضل،مرحوم سید احمد حسینی اردکانی و متوفّای ۲۴۲۱ ق است.ایشان آثار گوناگونی پیرامون موضوعات مختلف تألیف نموده است که نوعا ترجمهء منابع و مآخذ مهم اسلامی است.از قبیل ترجمه بحار الأنوار ، ترجمهء کمال الدین،ترجمهء مبدأ و معاد،ترجمهء محبوب القلوب و ترجمهء جامع السعادات.
« مرآت الأکوان( تحریر شرح هدایه ملاصدرا شیرازی)»، کتابی است در حکمت نظری، اثر احمد بن محمد حسینی اردکانی. این کتاب، مشتمل بر بخش طبیعی و بخش الهی به زبان فارسی است که به تقاضای شاهزاده محمدولی میرزا، فرزند فتحعلی شاه قاجار، حاکم یزد تألیف شده است؛ همانند شرحی که ملاصدرا شیرازی بر کتاب« هدایه اثیریّه » نوشته است. هدف اردکانی آن است که کتاب را در دو فن طبیعی و الهی بنگارد، چنان که هدایه در فن طبیعی و فن الهی است.اصل کتاب به نام« هدایة الحکمة » یا« هدایه اثیریه»، تالیف اثیرالدین مفضل بن عمر ابهری ، متوفای( ۶۶۱ یا ۶۶۳ ق) است. صدرالمتالهین شیرازی ، شرحی بر این کتاب نوشته است که از معروفت ترین شروح این کتاب محسوب می شود و در واقع شرح ایشان، شرحی است که به روش فلسفه مشاء نوشته شده است.ازاین روی، احمد بن محمد حسینی اردکانی، تحریری بر این شرح ملاصدرا نوشته است.

[ویکی نور] مرآت الاکوان (تحریر شرح هدایه ملا صدرا شیرازی). مرآت الأکوان (تحریر شرح هدایه ملاصدرا شیرازی)، کتابی است در حکمت نظری، اثر احمد بن محمد حسینی اردکانی. این کتاب، مشتمل بر بخش طبیعی و بخش الهی به زبان فارسی است که به تقاضای شاهزاده محمدولی میرزا، فرزند فتحعلی شاه قاجار، حاکم یزد تألیف شده است؛ همانند شرحی که ملاصدرا شیرازی بر کتاب هدایه اثیریّه نوشته است. هدف اردکانی آن است که کتاب را در دو فن طبیعی و الهی بنگارد، چنان که هدایه در فن طبیعی و فن الهی است.
اصل کتاب به نام «هدایة الحکمة» یا «هدایه اثیریه»، تالیف اثیرالدین مفضل بن عمر ابهری، متوفای (661 یا 663ق) است. صدرالمتالهین شیرازی، شرحی بر این کتاب نوشته است که از معروفت ترین شروح این کتاب محسوب می شود و در واقع شرح ایشان، شرحی است که به روش فلسفه مشاء نوشته شده است.
ازاین روی، احمد بن محمد حسینی اردکانی، تحریری بر این شرح ملاصدرا نوشته است.
در پیشگفتار کتاب، به شرح حال و آثار سید احمد اردکانی و ملاصدرا پرداخته شده است، همچنین در ذیل عناوینی به معرفت، عقیده و حکمت عملی از نظر ملاصدرای شیرازی پرداخته شده و در عنوانی دیگر به پیوند ملاصدرا و میرداماد اشاره شده و در عنوانی دیگر، دستورالعمل اخلاقی ملاصدرا ذکر گردیده است. در ادامه به معرفی کتاب «مرآت الأکوان» اشاره شده است.
بخش بعدی کتاب، شامل یک خطبه، یک مقدمه و دو فن در طبیعیات و الهیات می باشد.

[ویکی فقه] مرآت الاکوان (تحریر شرح هدایه ملاصدرا شیرازی). کتاب مرآت الأکوان اثر ارزنده دانشمند فاضل،مرحوم سید احمد حسینی اردکانی و متوفّای ۲۴۲۱ ق است.ایشان آثار گوناگونی پیرامون موضوعات مختلف تألیف نموده است که نوعا ترجمهء منابع و مآخذ مهم اسلامی است.از قبیل ترجمه بحار الأنوار ، ترجمهء کمال الدین،ترجمهء مبدأ و معاد،ترجمهء محبوب القلوب و ترجمهء جامع السعادات.
« مرآت الأکوان( تحریر شرح هدایه ملاصدرا شیرازی)»، کتابی است در حکمت نظری، اثر احمد بن محمد حسینی اردکانی. این کتاب، مشتمل بر بخش طبیعی و بخش الهی به زبان فارسی است که به تقاضای شاهزاده محمدولی میرزا، فرزند فتحعلی شاه قاجار، حاکم یزد تألیف شده است؛ همانند شرحی که ملاصدرا شیرازی بر کتاب« هدایه اثیریّه » نوشته است. هدف اردکانی آن است که کتاب را در دو فن طبیعی و الهی بنگارد، چنان که هدایه در فن طبیعی و فن الهی است.اصل کتاب به نام« هدایة الحکمة » یا« هدایه اثیریه»، تالیف اثیرالدین مفضل بن عمر ابهری ، متوفای( ۶۶۱ یا ۶۶۳ ق) است. صدرالمتالهین شیرازی ، شرحی بر این کتاب نوشته است که از معروفت ترین شروح این کتاب محسوب می شود و در واقع شرح ایشان، شرحی است که به روش فلسفه مشاء نوشته شده است.ازاین روی، احمد بن محمد حسینی اردکانی، تحریری بر این شرح ملاصدرا نوشته است.
ساختار
در پیشگفتار کتاب، به شرح حال و آثار سید احمد اردکانی و ملاصدرا پرداخته شده است، همچنین در ذیل عناوینی به معرفت، عقیده و حکمت عملی از نظر ملاصدرای شیرازی پرداخته شده و در عنوانی دیگر به پیوند ملاصدرا و میرداماد اشاره شده و در عنوانی دیگر، دستورالعمل اخلاقی ملاصدرا ذکر گردیده است. در ادامه به معرفی کتاب« مرآت الأکوان» اشاره شده است. بخش بعدی کتاب، شامل یک خطبه، یک مقدمه و دو فن در طبیعیات و الهیات می باشد.فن اول، شامل یک سرآغاز و سه قسمت در بیان احوال مشترکه عامه، احوال مختصه به فلکیات و در باره عنصریات ؛ یعنی عناصر و آنچه از آنها حادث می شود، است. فن دوم، شامل دو مقاله در معرفت حق واجب بسیط و در ذکر صفات واجب تعالی است. روش مؤلف در طرح مباحث کتاب، به این صورت است که در آغاز، اصل مسئله را با قلمی شیوا و بیانی رسا عنوان می کند، آنگاه اقوال صاحب نظران نامی را از کتاب های متعدد پیرامون مسئله مورد نظر بیان می کند و در ادامه سخن، به نقل و بررسی ادله و براهین پرداخته و برخی از آنها را مورد مناقشه قرار داده و برخی را می پذیرد.مصحح محترم این کتاب، آقای عبدالله نورانی به منظور تکمیل مباحث کتاب، برگزیده ای از ترجمه الهیات مبدأ و معاد را که به قلم مؤلف نوشته شده، در خاتمه آن آورده است.
گزارش محتوا
نویسنده کتاب، پایه و اساس کتاب خویش را بر یک مقدمه و خاتمه و دو فن طرح ریزی نموده است. ایشان در مقدمه، به تعریف حکمت و تقسیمات آن پرداخته و معتقد است که هیچ یک از علوم بر دیگری برتری ندارد، بلکه هریک به وجهی از دیگری اشرف است و حکیم را کسی می داند که علم را با عمل جمع نموده باشد.در خاتمه، پیرامون خواص انسان و اوصاف نفس انسانی و مجامع اخلاقی و نیز در باره منازل انسان بر حسب قوای نفسانی و بیان چگونگی ارتقای مدرکات از منازل ادنی به منزل اعلی، بحث و گفتگو نموده است.فن اول، به طبیعیات اختصاص دارد و مباحث آن در سه قسم تنظیم شده است و هر قسمتی دارای چندین مقاله بوده و هر مقاله خود مشتمل بر چندین فصل جداگانه است. فن دوم، به بحث از الهیات اختصاص دارد. این فن، شامل دو مقاله بوده و هر مقاله دارای چندین فصل علی حده است؛ به عنوان نمونه، مؤلف، در بحث حرکت جوهری ، در ابتدا مفهوم و معنای این اصطلاح را توضیح داده و آنگاه به طور اجمال به بیان دیدگاه های مختلف فلاسفه در این زمینه اشاره می کند و سپس خلاصه ای از دلیل ابن سینا را بر امتناع ذکر می کند و بعدا پاسخی را که جناب ملاصدرا از استدلال ابن سینا داده، می آورد و در پایان، حاصل و نتیجه این بحث را یادآور می شود.یا در بحث« حدوث نفس »، در آغاز، اقوال پیرامون این مسئله را عنوان می کند و آنگاه احتجاجات قائلان به قدم نفس را متعرض شده و از آنها پاسخ می دهد و در ادامه بحث ادله قائلان به حدوث نفس را یکی پس از دیگری طرح می کند و اشکالاتی که بر آنها گرفته شده و پاسخ هایی که از این اشکال داده شده را می آورد و همچنین دلیلی را که ابوالبرکات بر حدوث نفس به آن استدلال کرده، یادآور می شود و آنگاه می گوید: جناب صدرالمتالهین به دو وجه، این دلیل را ضعیف شمرده و خود ایشان در کتاب« مبدأ و معاد» همین دلیل را به صورت دیگری تقریر نموده است و در پایان می افزاید: بر همین تقریر ملاصدرا دو ایراد وارد است، آنگاه ایرادهای خود را متذکر می شود.هرگاه آدمی با دیده انصاف در این کتاب نظر کند، بی تردید به آشنایی و تسلط کامل مؤلف به دیدگاه ها و آراء و افکار فلاسفه بزرگ اذعان خواهد کرد و از آنجایی که ملاصدرا در« شرح هدایه»، غالبا به دیدگاه های خود متعرض نشده، جناب مؤلف نکته نظرهای ایشان را از آثار دیگر ایشان در این کتاب آورده است و این امر بر ارزش و اهمیت کتاب افزوده است.
وضعیت کتاب
...

پیشنهاد کاربران

بپرس