مگنتوانسفالوگرافی

مغناطیس نگاری مغزی یا مگنتوانسفالوگرافی ( به انگلیسی: Magnetoencephalography ) ( MEG ) یک فن تصویربرداری عصبی کارکردی برای نقشه برداری فعالیت های مغز با ثبت میدان های مغناطیسی تولید شده توسط جریان های الکتریکی، که به طور طبیعی در مغز رخ می دهند، با استفاده از مغناطیس سنج های بسیار حساس است. آرایه های SQUID ( دستگاه های ابررسانا کوانتومی تداخلی ) در حال حاضر رایج ترین مغناطیس سنج ها هستند، در حالی که مغناطیس سنج اس ئی آراف ( بدون تغییر اسپین تبادل ) برای دستگاه های آینده مورد بررسی قرار گرفته اند. برنامه های کاربردی ام ئی جیی عبارتند از: تحقیقات اولیه در فرایندهای شناختی و مغز، مناطق متأثر از آسیب شناسی قبل از جراحی، تعیین عملکرد قسمت های مختلف مغز و نوروفیدبک. این می تواند در محیط بالینی برای پیدا کردن مکان های ناهنجاری و همچنین در یک محیط آزمایشگاهی به سادگی برای اندازه گیری فعالیت های مغز مورد استفاده قرار گیرد.
سیگنال های ام ئی جیی ابتدا توسط دیوید کوهن، فیزیکدان دانشگاه ایلینوی در سال ۱۹۶۸، قبل از دسترسی به SQUID، با استفاده از سیم پیچ القایی مس به عنوان آشکارساز اندازه گیری شد. برای کاهش نویز زمینه مغناطیسی، اندازه گیری ها در یک اتاق محافظت شده مغناطیسی انجام شد. آشکارساز کویل تقریباً به اندازه کافی حساس بود که منجر به ام ئی جیی ضعیف و نویزی اندازه گیری شد ه شود که برای استفاده از آن دشوار بود. پس از آن، کوهن یک اتاق محافظتی بهتر را در MIT ساخت و یکی از اولین آشکارسازهای SQUID را که توسط جیمز زیمرمن، پژوهشگر شرکت فورد موتور طراحی شده بود، برای اندازه گیری سیگنال های ام ئی جیی استفاده کرد. این بار سیگنال ها تقریباً به اندازه ئی ئی جیی ها واضح بودند. این علاقه فیزیکدانانی که به دنبال استفاده از SQUID بودند را برانگیخت. پس از آن، انواع مختلفی از ام ئی جیی های خود به خودی و تحریک شده اندازه گیری شد.
در ابتدا، یک آشکارساز SQUID تنها برای اندازه گیری متوالی میدان مغناطیسی در تعدادی از نقاط در اطراف سر نمونه مورد استفاده قرار گرفت. این کار دست و پاگیر بود و در دهه ۱۹۸۰ تولیدکنندگان ام ئی جیی شروع به قراردادن چندین حسگر به صورت آرایه هایی برای پوشش یک منطقه بزرگتر از سر کردند. آرایه های ام ئی جیی در حال حاضر در یک ظرف با فضای خالی به شکل کلاه ایمنی قرار دارند که معمولاً شامل ۳۰۰ حسگر هستند که بیشترین قسمت را پوشش می دهند. به این ترتیب، ام ئی جیی ها از یک فرد یا بیمار می توانند به سرعت و به طور کارآمد جمع آوری شوند.