میشل ماری فایفر ( انگلیسی: Michelle Marie Pfeiffer؛ زادهٔ ۲۹ آوریل ۱۹۵۸ ) بازیگر آمریکایی است. او به عنوان یکی از پرکارترین بازیگران زن در دههٔ ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ شناخته شده است و جوایز مختلفی شامل یک جایزهٔ گلدن گلوب و یک جایزهٔ فیلم بفتا دریافت کرده و به علاوه نامزد دریافت سه جایزهٔ اسکار و یک جایزهٔ امی ساعات پربیننده بوده است.
فایفر پیش از اینکه تصمیم بگیرد بازیگری را دنبال کند به طور مختصر به مطالعهٔ تندنویسی گزارش دادگاه پرداخت. او درحالی که فعالیتش را در سال ۱۹۷۸ با حضور کوتاه در تلویزیون و سینما آغاز کرد، به اولین نقش اصلی خود در گریس ۲ ( ۱۹۸۲ ) رسید که از نظر انتقادی و تجاری ضعیف بود. او از نقش هایش که معمولاً زنان جذاب را به تصویر می کشید ناراضی بود و فعالانه به دنبال آثار چالش برانگیزتر بود که نقش برجسته اش را در صورت زخمی ( ۱۹۸۳ ) به دست آورد. او با ایفای نقش در جادوگران ایست ویک ( ۱۹۸۷ ) و ازدواج با گروه تبهکاران ( ۱۹۸۸ ) به موفقیت بیشتری دست یافت و برای فیلم دوم نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب شد. نقش آفرینی او در روابط خطرناک ( ۱۹۸۸ ) و بیکرهای شگفت انگیز ( ۱۹۸۹ ) برایش دو نامزدی پیاپی جایزهٔ اسکار را به همراه داشت که برای فیلم دوم جایزهٔ گلدن گلوب بهترین بازیگر زن را کسب کرد.
فایفر در دههٔ ۱۹۹۰ خودش را به عنوان یکی از بازیگران زن نقش اول هالیوود مطرح کرد و یکی از دریافت کنندگان بیشترین دستمزد در میان بازیگران زن بود. او در سال ۱۹۹۲ نقش سلینا کایل / کت ومن را در فیلم ابرقهرمانی بازگشت بتمن ایفا کرد و برای نقش آفرینی در درام لاو فیلد نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد. سپس در فیلم عاشقانهٔ عصر معصومیت ( ۱۹۹۳ ) و درام ذهن های خطرناک ( ۱۹۹۵ ) ایفای نقش کرد. او با اولویت دادن به خانواده در حال رشد، در اواخر دههٔ و اوایل دههٔ ۲۰۰۰ گهگاه به فعالیت در فیلم ها ادامه می داد. او در سال ۲۰۰۷ با ایفای نقش های شرور در فیلم های پرفروش اسپری مو و گرد ستاره به بازیگری بازگشت. فایفر پس از وقفه ای دیگر، در سال ۲۰۱۷ با بازی در مادر! و قتل در قطار سریع السیر شرق به فعالیتش بازگشت و برای نقش آفرینی در جادوگر دروغ ها نامزد دریافت جایزهٔ امی ساعات پربیننده شد. او نقش جنت ون داین / واسپ را در فیلم ابرقهرمانی مرد مورچه ای و زنبورک ( ۲۰۱۸ ) ایفا کرد و برای بازی در کمدی - درام خروج فرانسه ( ۲۰۲۰ ) نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففایفر پیش از اینکه تصمیم بگیرد بازیگری را دنبال کند به طور مختصر به مطالعهٔ تندنویسی گزارش دادگاه پرداخت. او درحالی که فعالیتش را در سال ۱۹۷۸ با حضور کوتاه در تلویزیون و سینما آغاز کرد، به اولین نقش اصلی خود در گریس ۲ ( ۱۹۸۲ ) رسید که از نظر انتقادی و تجاری ضعیف بود. او از نقش هایش که معمولاً زنان جذاب را به تصویر می کشید ناراضی بود و فعالانه به دنبال آثار چالش برانگیزتر بود که نقش برجسته اش را در صورت زخمی ( ۱۹۸۳ ) به دست آورد. او با ایفای نقش در جادوگران ایست ویک ( ۱۹۸۷ ) و ازدواج با گروه تبهکاران ( ۱۹۸۸ ) به موفقیت بیشتری دست یافت و برای فیلم دوم نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب شد. نقش آفرینی او در روابط خطرناک ( ۱۹۸۸ ) و بیکرهای شگفت انگیز ( ۱۹۸۹ ) برایش دو نامزدی پیاپی جایزهٔ اسکار را به همراه داشت که برای فیلم دوم جایزهٔ گلدن گلوب بهترین بازیگر زن را کسب کرد.
فایفر در دههٔ ۱۹۹۰ خودش را به عنوان یکی از بازیگران زن نقش اول هالیوود مطرح کرد و یکی از دریافت کنندگان بیشترین دستمزد در میان بازیگران زن بود. او در سال ۱۹۹۲ نقش سلینا کایل / کت ومن را در فیلم ابرقهرمانی بازگشت بتمن ایفا کرد و برای نقش آفرینی در درام لاو فیلد نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد. سپس در فیلم عاشقانهٔ عصر معصومیت ( ۱۹۹۳ ) و درام ذهن های خطرناک ( ۱۹۹۵ ) ایفای نقش کرد. او با اولویت دادن به خانواده در حال رشد، در اواخر دههٔ و اوایل دههٔ ۲۰۰۰ گهگاه به فعالیت در فیلم ها ادامه می داد. او در سال ۲۰۰۷ با ایفای نقش های شرور در فیلم های پرفروش اسپری مو و گرد ستاره به بازیگری بازگشت. فایفر پس از وقفه ای دیگر، در سال ۲۰۱۷ با بازی در مادر! و قتل در قطار سریع السیر شرق به فعالیتش بازگشت و برای نقش آفرینی در جادوگر دروغ ها نامزد دریافت جایزهٔ امی ساعات پربیننده شد. او نقش جنت ون داین / واسپ را در فیلم ابرقهرمانی مرد مورچه ای و زنبورک ( ۲۰۱۸ ) ایفا کرد و برای بازی در کمدی - درام خروج فرانسه ( ۲۰۲۰ ) نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب شد.
wiki: میشل فایفر