نیروی هوایی برزیل ( به پرتغالی: Força Aérea Brasileira ) شاخهٔ هوایی نیروهای مسلح برزیل و یکی از سه نهاد ملی یونیفرم پوش برزیل است. نیروی هوایی برزیل هنگامی بنیان نهاده شد که شاخهٔ هوایی نیروی زمینی و دریایی با هم ادغام شده و تبدیل به یک نیروی نظامی واحدی شدند که در آغاز «نیروهای هوایی ملی» نام گرفت. هر دو شاخهٔ هوایی تجهیزات، تأسیسات و پرسنل خود را به نیروی جدید منتقل کردند. بنابر وبسایت فلایت اینترنشنال ( flightglobal. com ) و بنیاد بین المللی مطالعات استراتژیک، نیروی هوایی برزیل دارای ۷۷٬۴۵۴ پرسنل و ۷۴۳ هواگرد است. نیروی هوایی برزیل بزرگ ترین نیروی هوایی در نیمکرهٔ جنوبی و از نظر بزرگی دومین نیروی هوایی در قارهٔ آمریکا پس از ایالات متحده است
برپایی نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا در آوریل ۱۹۱۸ و نیروی هوایی پادشاهی ایتالیا و نیروی هوایی فرانسه در دههٔ ۱۹۲۰ ایدهٔ برپا کردن نیروی هوایی برزیل را مطرح کرد. همراه با این رویدادها استراتژیست های برزیلی با تأثیر از تئوری های جولیو دوئه، بیلی میچل و هیو مونتاگ ترنچارد قرار داشتند.
نخستین اعلان برپایی خدمات هوایی نظامی یکپارچه در سال ۱۹۲۸ هنگامی که یک سرگرد ارتش به نام لیزیاس رودریگز مقاله ای با عنوان «نیاز فوری: وزارت هوایی» را منتشر کرد انجام شد. دو سال بعد نظامیان فرانسه که برای ارتش برزیل کار می کردند مأموریت یافتند گام های نخست را برای سازماندهی یک بازوی هوایی ملی بپردازند. هنگامی که گروهی از هوانوردان برزیلی در سال ۱۹۳۴ از ایتالیا بازگشتند و مزایای داشتن هوانوردی نظامی یکپارچه را برشمردند ایدهٔ برپایی چنین نیرویی بیشتر مورد پشتیبانی قرار گرفت. علاوه بر آن انقلاب اسپانیا و نخستین تحرکات جنگ جهانی دوم در پایان دههٔ سی میلادی اهمیت توان هوایی برای استرتژی های نظامی را بیشتر نشان داد.
یکی از پشتیبانان اصلی طرح برپایی یک بازوی هوایی مستقل رئیس جمهور وقت ژتولو وارگاس بود. او گروهی پژوهشی را در اوائل سال ۱۹۴۰ سازماندهی کرد و کل ساختار وزارت هوانوردی در پایان همان سال بنا نهاده شد. این نهاد دولتی جدید مسئول جنبه های هوانوردی نظامی و غیرنظامی از جمله زیرساخت ها، مقررات و سازماندهی بود.
وزارت هوانوردی در تاریخ ۲۰ ژانویهٔ ۱۹۴۱ رسماً برپا شد و شاخهٔ نظامی آن که نیروهای هوایی ملی نامیده می شد در تاریخ ۲۲ مه به نیروی هوایی برزیل تغییر نام داد. شاخه های هوایی نیروی زمینی و دریایی منحل شده و همهٔ پرسنل، هواپیماها، تأسیسات و تجهیزات مربوط به آنها به نیروی هوایی برزیل منتقل شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرپایی نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا در آوریل ۱۹۱۸ و نیروی هوایی پادشاهی ایتالیا و نیروی هوایی فرانسه در دههٔ ۱۹۲۰ ایدهٔ برپا کردن نیروی هوایی برزیل را مطرح کرد. همراه با این رویدادها استراتژیست های برزیلی با تأثیر از تئوری های جولیو دوئه، بیلی میچل و هیو مونتاگ ترنچارد قرار داشتند.
نخستین اعلان برپایی خدمات هوایی نظامی یکپارچه در سال ۱۹۲۸ هنگامی که یک سرگرد ارتش به نام لیزیاس رودریگز مقاله ای با عنوان «نیاز فوری: وزارت هوایی» را منتشر کرد انجام شد. دو سال بعد نظامیان فرانسه که برای ارتش برزیل کار می کردند مأموریت یافتند گام های نخست را برای سازماندهی یک بازوی هوایی ملی بپردازند. هنگامی که گروهی از هوانوردان برزیلی در سال ۱۹۳۴ از ایتالیا بازگشتند و مزایای داشتن هوانوردی نظامی یکپارچه را برشمردند ایدهٔ برپایی چنین نیرویی بیشتر مورد پشتیبانی قرار گرفت. علاوه بر آن انقلاب اسپانیا و نخستین تحرکات جنگ جهانی دوم در پایان دههٔ سی میلادی اهمیت توان هوایی برای استرتژی های نظامی را بیشتر نشان داد.
یکی از پشتیبانان اصلی طرح برپایی یک بازوی هوایی مستقل رئیس جمهور وقت ژتولو وارگاس بود. او گروهی پژوهشی را در اوائل سال ۱۹۴۰ سازماندهی کرد و کل ساختار وزارت هوانوردی در پایان همان سال بنا نهاده شد. این نهاد دولتی جدید مسئول جنبه های هوانوردی نظامی و غیرنظامی از جمله زیرساخت ها، مقررات و سازماندهی بود.
وزارت هوانوردی در تاریخ ۲۰ ژانویهٔ ۱۹۴۱ رسماً برپا شد و شاخهٔ نظامی آن که نیروهای هوایی ملی نامیده می شد در تاریخ ۲۲ مه به نیروی هوایی برزیل تغییر نام داد. شاخه های هوایی نیروی زمینی و دریایی منحل شده و همهٔ پرسنل، هواپیماها، تأسیسات و تجهیزات مربوط به آنها به نیروی هوایی برزیل منتقل شد.
wiki: نیروی هوایی برزیل