هوبئی

استان هوبئی ( به چینی:湖北省؛ به پین یین: Húběi Shěng، به شیائو جینگ:خُ بُوِ شْ، معادل لاتین قدیمی: Hupeh ) یک استان محصور در خشکی در جمهوری خلق چین است و بخشی از منطقه مرکزی چین است. نام این استان به معنای «شمال دریاچه» است که اشاره به موقعیت آن در شمال دریاچه دانگتینگ است. مرکز استان، ووهان، به عنوان یک مرکز حمل و نقل بزرگ و قطب سیاسی، فرهنگی و اقتصادی مرکز چین عمل می کند.
نام هوبی رسماً به اختصار «هوبئی» ( È ) ، نامی باستانی مرتبط با بخش شرقی این استان از زمان ایالت E از سلسله ژو غربی در سال می باشد. ۱۰۴۵–۷۷۱ پ. م. نام محبوب هوبی "楚" ( فقط ) است ( پیشنهاد شده توسط ایالت قدرتمند چو، که در زمان سلسله ژو شرقی ۷۷۰–۲۵۶ قبل از میلاد در این منطقه وجود داشت ) . هوبی از شمال با استان های هنان، از شرق به آن هوئی، از جنوب شرقی به جیانگشی، از جنوب با هونان، از غرب چونگ کینگ و از شمال غربی با شانشی همسایه است. سد معروف سه دره در فیلد Y i، در غرب استان واقع شده است.
منطقه هوبئی خانه فرهنگ های پیچیده نوسنگی بود. در دوره بهار و پاییز ( ۷۷۰–۴۷۶ قبل از میلاد ) ، قلمرو هوبئی امروزی بخشی از ایالت قدرتمند چو بود. چو اسماً یکی از ایالت های خراجی خاندان ژو بود و خود گسترش تمدن چینی بود که چند قرن پیش در شمال ظهور کرده بود. اما همچنین از نظر فرهنگی ترکیبی منحصر به فرد از فرهنگ شمالی و جنوبی بود، و ایالتی قدرتمند بود که بخش زیادی از رودخانه یانگ تسه میانی و پایینی را حفظ می کرد و قدرت آن به سمت شمال تا دشت چین شمالی گسترش می یافت.
در طول دوره کشورهای متخاصم ( ۴۷۵–۲۲۱ قبل از میلاد ) چو به دشمن اصلی ایالت تازه کار شین در شمال غربی ( در منطقه فعلی گوانژونگ، استان شانشی ) تبدیل شد، که با توسعه طلبی بیرونی شروع به دفاع از خود کرد. با شروع جنگ های بین کین و چو، چو سرزمین های بیشتری را از دست داد: ابتدا تسلط خود بر حوضه سیچوان، سپس ( در سال ۲۷۸ قبل از میلاد ) قلب خود را که مطابق با هوبی مدرن است. در سال ۲۲۳ قبل از میلاد، کوین بقایای رژیم چو را که به سمت شرق گریخته بودند، به عنوان بخشی از جنگ های چین برای متحد کردن چین تعقیب کرد.
کین سلسله کین را در سال ۲۲۱ قبل از میلاد تأسیس کرد، اولین سلسله های متحد در چین. سپس سلسله هان در سال ۲۰۶ قبل از میلاد شین جانشین آن شد که استان ( ژو ) جینگژو را در هوبی و هونان امروزی تأسیس کرد. قین و هان نقش فعالی در استعمار کشاورزی هوبی ایفا کردند و سیستمی از دایک های رودخانه را برای محافظت از زمین های کشاورزی از سیل های تابستانی حفظ کردند. در اواخر قرن سوم سلسله هان شرقی، جینگژو توسط جنگ سالار منطقه ای لیو بیائو اداره می شد. پس از مرگ او، قلمرو لیو بیائو توسط جانشینانش به کائو کائو، یک جنگ سالار قدرتمند که تقریباً تمام شمال چین را تسخیر کرده بود، تسلیم شد. اما در نبرد صخره های سرخ، جنگ سالاران لیو بی و سان جون، سائو سائو را از جینگژو بیرون کردند. سپس لیو بی کنترل جین گوانگژو را به دست گرفت و Guan Yu را به عنوان مدیر برتر ( در برتر مدرن، هوبئی ) برای محافظت از استان جی ایننگ منصوب کرد. او در ادامه محور ( حوضه سیچوان ) را فتح کرد، اما جینگژو را به خورشید Q u فشار دهید از دست داد. برای چند دهه بعد، جینگژو تحت کنترل پادشاهی وو بود که توسط سان کوان و جانشینانش اداره می شد.