در نظریه روانکاوی بیرون نگه داشتن خاطرات، افکار یا احساسات پریشانی آور از خودآگاه را واپس رانی یا واپس زنی ( به انگلیسی: Repression ) می گویند. این محتویات ناخواسته که اغلب شامل خواسته های جنسی یا پرخاشگرانه یا خاطرات دردناک دوران کودکی هستند، به ضمیر ناخودآگاه رانده می شوند. گمان می رود که واپس رانی اضطراب و علائم عصبی را زمانی که یک رانه یا انگیزش ممنوع تهدید به ورود به خودآگاه می کند، افزایش می دهد. روانکاوی به دنبال کشف خاطرات واپس زده از طریق تداعی آزاد و همچنین بررسی خواسته های واپس زده ای است که در خواب بروز پیدا کرده اند. [ ۱]
واپس رانی یک سازوکار دفاعی است که تضمین می کند از ورود چیزی که برای ذهن خودآگاه ناپذیرفتنی است و اگر به یاد آورده شود اضطراب برمی انگیزد، جلوگیری کند. در مورد امکان واپس رانی آسیب های روانی بحث وجود دارد. برخی از شواهد نشان می دهد که «بزرگسالانی که ترومای عظیمی را تجربه کرده اند، می توانند به یک بی حسی روانی دست یابند که حافظه یا احساس در مورد فاجعه را مسدود می کند. »
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفواپس رانی یک سازوکار دفاعی است که تضمین می کند از ورود چیزی که برای ذهن خودآگاه ناپذیرفتنی است و اگر به یاد آورده شود اضطراب برمی انگیزد، جلوگیری کند. در مورد امکان واپس رانی آسیب های روانی بحث وجود دارد. برخی از شواهد نشان می دهد که «بزرگسالانی که ترومای عظیمی را تجربه کرده اند، می توانند به یک بی حسی روانی دست یابند که حافظه یا احساس در مورد فاجعه را مسدود می کند. »
wiki: واپس رانی