[ویکی فقه] زمان لزوم عمل به تکلیف را وقت حاجت گویند. این بحث در اصول فقه کاربرد دارد.
زمان عمل به خطاب شارع را وقت حاجت گویند؛ به این بیان که بین زمان صدور خطاب از طرف شارع مقدس و زمان لزوم عمل به آن از سوی مکلف، یک فاصله زمانی وجود دارد، که زمان صدور خطاب را وقت خطاب و زمان لزوم عمل به آن را وقت حاجت می گویند؛ برای مثال، اگر آیه حج، چند ماه پیش از فرا رسیدن موسم آن نازل شده باشد، تاریخ حلول موسم حج را «وقت حاجت» گویند. البته بیان شارع نباید مؤخر از وقت حاجت باشد، و از این رو تا موسم حج (وقت حاجت) نرسیده است، خطاب باید بیان شود.
زمان عمل به خطاب شارع را وقت حاجت گویند؛ به این بیان که بین زمان صدور خطاب از طرف شارع مقدس و زمان لزوم عمل به آن از سوی مکلف، یک فاصله زمانی وجود دارد، که زمان صدور خطاب را وقت خطاب و زمان لزوم عمل به آن را وقت حاجت می گویند؛ برای مثال، اگر آیه حج، چند ماه پیش از فرا رسیدن موسم آن نازل شده باشد، تاریخ حلول موسم حج را «وقت حاجت» گویند. البته بیان شارع نباید مؤخر از وقت حاجت باشد، و از این رو تا موسم حج (وقت حاجت) نرسیده است، خطاب باید بیان شود.
wikifeqh: وقت_حاجت