ویولا دا گامبا

دانشنامه عمومی

ویول یا ویولای زانویی یا ویولا دا گامبا ( به ایتالیایی: viola da gamba ) سازی زهی و آرشه ای است که هنگام نواختن بین زانوها قرار می گیرد. پیشینهٔ خانوادهٔ این ساز به اسپانیای قرن پانزدهم بازمی گردد و اوج کاربردش در دوره های رنسانس و باروک بوده است.
ویولا دا گامبا اغلب دارای شش سیم است که با فاصلهٔ چهارم کوک می شوند و یک سیم در وسط با فاصلهٔ سوم آن قرار می گیرد و تقریباً گامبه باس است. نت نویسی آن شامل سوپرانو، آلتو، تنور بوده و با کلید باس نت نویسی می شود. تفاوت بدنهٔ آن با ویولاهایی که در آینده ساخته شد، حالت خمیدگی و تیز شدن لبهٔ سرخمیدهٔ متصل به دسته است. اغلب سازهای گامبه سوراخ های C مانند دارند که با سوراخ های F مانند جدید متفاوت است. کف ویول صاف است و دارای شیطانک بلندی است. قسمت حلزونی آن معمولاً به یک سر ختم می شود. دستهٔ آن، دارای تقسیم بندی است و پرش از خرک آن کمی خمیدگی دارد که نواختن چندصدایی را راحت تر می کند. [ ۱]
عکس ویولا دا گامبا
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

ویولا دا گامْبا (viola da gamba)
ویولا دا گامْبا
(در ایتالیایی به معنای ویول پا) نام ساختگی برای اعضای خانوادۀ ویول، که همگی، از کوچک تا بزرگ، موقع نواختن روی پاها یا بین آن ها قرار می گرفتند. این سازها برخلاف خانوادۀ ویولن شکم تخت، کلاف های کج، شش سیم، و پرده بندی داشتند. سازهای کوچک تر این خانواده به تدریج طی قرن ۱۷ از دور خارج شدند، اما عضو باس آن به مثابۀ یک ساز تکنواز و نیز برای اجرای کنتینوئو باقی ماند. بنابراین ویولا دا گامبا در قرن ۱۸ معمولاً به معنای ویولِ باس بود. نمونه هایی از کاربرد این ساز را در سه سونات یوهان سباستیان باخ با هارپسیکورد و نیز اوبلیگاتوهای پاسیون قدیس متّی این آهنگ ساز می توان یافت. در دوران اخیر تمامی سازهای این خانواده با موفقیت احیا شده اند.

پیشنهاد کاربران

بپرس