پالان

[ویکی فقه] پالان آنچیزی است که جهت سوار شدن بر چارپا نهند. از آن به مناسبت در باب اجاره سخن رفته است.
لازم است کرایه دهنده چارپا همه آنچه را که عرفا برای سوار شدن بر حیوان لازم است از قبیل پالان، جهاز، زین و افسار در اختیار کرایه کننده قرار دهد.

پالان چیزی شبیه به زین است که روی کمر ستور یا شتر قرار داده می شود. پالان از جنس پارچه و گونی ساخته می شود و داخل آن را با کاه پر می کنند.
پس از نهادن پالان بر پشت ستور، گاله[ ۱] را روی آن می آویزند، وجود پالان سبب می شود که هم صاحب ستور بتواند روی حیوان بنشیند و هم گاله بر آن استوار بماند و با تعادل و توازن از دو طرف آویخته گردد.
پالان را جُل و پشم آکند هم گفته اند.
پالان کوچک تر و ظریف تر از پالان باری که به جای زین بکار برود را پالان سواری یا پالان قجری می گویند. به عمل ساخت پالان، پالان دوزی یا پالان گری گفته می شود. کسی که پالان می دوزد را پالان دوزمی گویند. پالان دوزی از شغلهایی است که امروزه در شهرهای بزرگ از بین رفته است و احتمالاً در روستاها هنوز وجود دارد. پالان خر و پالان اسب با هم متفاوت است در قدیم پالان خر دو نوع بوده پالان بار بری و پالان مسافری پالان مسافری که بیشتر هنگام مسافرت و در کاروانها بکار می رفت یک پتو یا قالیچه بر روی پالان نصب می شد تا پا و بدن خانمهایی که در کاروان راههای طولانی مانند رفتن به کربلا و مکه سوار می شدند تاول نزنند. آسیب نبینند.
اصطلاحاً به اسبی که اصیل نباشد و کندرو و لایق پالان باشد، پالانی می گویند. و در مقابل به اسب های تندرو و اصیل زینی یا سواری گفته می شود.