پیتر هانتکه ( به آلمانی: Peter Handke ) آلمانی: ( زادهٔ ۶ دسامبر ۱۹۴۲ در گریفن ) نویسنده و نمایشنامه نویس پیشرو ( آوان - گارد ) اتریشی و برنده جایزه نوبل ادبیات سال ۲۰۱۹ است.
انتخاب پیتر هانتکه به عنوان برنده جایزه نوبل انتقادهای زیادی از آکادمی نوبل را برانگیخت؛ زیرا هانتکه در دوره جنگ بوسنی از نیروهای صرب پشتیبانی کرده بود. [ ۱]
بر اساس نظر انتقادی او به کلیشه زبانی و حضور آگاهانه نویسنده در متن بیش از هر چیز به بیگانه سازی ذهن و محیط در آثار پرداخته است. آثار اولیه او مانند دشنام به تماشاگران[ ۲] و ترس دروازه بان از ضربه پنالتی[ ۳] او را به سرعت در دهه شصت معروف ساخت.
پیتر هانتکه پدر واقعی اش را ندید و از ۲ سالگی به همراه مادر و ناپدری اش، ۴ سال را در آلمان شرقی گذراند. [ ۴] پدربزرگ مادری اش اهل اسلوونی بود. در سال ۱۹۴۸ دوباره به گریفن بازگشت. [ ۵] [ ۵] پس از پایان دورهٔ دبیرستان در مدرسه مذهبی کاتولیک ها، به مدت ۴ سال در دانشگاه گراتس در رشته حقوق تحصیل کرد. [ ۵] [ ۴] پس از آن به ادبیات روی آورد و با آثار نویسندگانی چون داستایوفسکی، ماکسیم گورکی، توماس وولف و ویلیام فاکنر آشنا شد. [ نیازمند منبع]
در سال ۱۹۶۶ به ایالات متحده آمریکا رفت و در گردهمایی موسوم به "گروه ۴۷" در دانشگاه پرینستون به رواج نوعی نوشته های رئالیستی در ادبیات معاصر آلمان تاخت و برای نخستین بار نامش بر سر زبان ها افتاد.
انتخاب پیتر هانتکه به عنوان برنده جایزه نوبل ادبیات سال ۲۰۱۹ انتقادهای زیادی از آکادمی نوبل را به چند دلیل برانگیخت. یکی این بود که کمیته نوبل، یک اروپایی را برگزیده بود. دیگر اینکه برنده ۲۰۱۹ نیز از میان زبان های همیشه ستایش شده، گزینش شده است. اما مهمترین انتقاد این بود که هانتکه در دوره جنگ بوسنی از نیروهای صرب پشتیبانی کرده بود. [ ۱]
او با آفرینش آثاری نو و نامتعارف و تغییر نشانه ها و روابط بین شخصیت ها در نمایشنامه هایی چون دشنام به تماشاگران و کاسپار، شیوه های بدیعی به کار گرفت و به تجربه گرایی دست یازید. هانتکه در آثار بعدی خود از شیوه های نوآورانهٔ درهم شکستن مرزهای زمان و بازگشت به اصل خویش و به کاربستن اشیاء و رویدادهای عادی برای تصویر اسطوره های نهان در دل آن ها سود جسته است.
۱۹۶۶ تا ۱۹۶۹
• زنبور سرخ، رمان[ ۶] ۱۹۶۶
• پیشگویی و اتهام به خود، نمایشنامه[ ۷] ۱۹۶۶
• دشنام به تماشاگران و چند تک گویی، نمایشنامه[ ۸] ۱۹۶۶
• خوش آمدگویی هیئت ناظر، قطعه ادبی[ ۹] ۱۹۶۷
• دستفروش، [ ۱۰] ۱۹۶۷
• کاسپار، نمایشنامه[ ۱۱] ۱۹۶۷
• اشعار آلمانی، [ ۱۲] ۱۹۶۹
• دنیای درون دنیای بیرون دنیای درون، [ ۱۳] ۱۹۶۹
• بی سرپرست می خواهد قیم شود، نمایشنامه[ ۱۴] ۱۹۶۹
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفانتخاب پیتر هانتکه به عنوان برنده جایزه نوبل انتقادهای زیادی از آکادمی نوبل را برانگیخت؛ زیرا هانتکه در دوره جنگ بوسنی از نیروهای صرب پشتیبانی کرده بود. [ ۱]
بر اساس نظر انتقادی او به کلیشه زبانی و حضور آگاهانه نویسنده در متن بیش از هر چیز به بیگانه سازی ذهن و محیط در آثار پرداخته است. آثار اولیه او مانند دشنام به تماشاگران[ ۲] و ترس دروازه بان از ضربه پنالتی[ ۳] او را به سرعت در دهه شصت معروف ساخت.
پیتر هانتکه پدر واقعی اش را ندید و از ۲ سالگی به همراه مادر و ناپدری اش، ۴ سال را در آلمان شرقی گذراند. [ ۴] پدربزرگ مادری اش اهل اسلوونی بود. در سال ۱۹۴۸ دوباره به گریفن بازگشت. [ ۵] [ ۵] پس از پایان دورهٔ دبیرستان در مدرسه مذهبی کاتولیک ها، به مدت ۴ سال در دانشگاه گراتس در رشته حقوق تحصیل کرد. [ ۵] [ ۴] پس از آن به ادبیات روی آورد و با آثار نویسندگانی چون داستایوفسکی، ماکسیم گورکی، توماس وولف و ویلیام فاکنر آشنا شد. [ نیازمند منبع]
در سال ۱۹۶۶ به ایالات متحده آمریکا رفت و در گردهمایی موسوم به "گروه ۴۷" در دانشگاه پرینستون به رواج نوعی نوشته های رئالیستی در ادبیات معاصر آلمان تاخت و برای نخستین بار نامش بر سر زبان ها افتاد.
انتخاب پیتر هانتکه به عنوان برنده جایزه نوبل ادبیات سال ۲۰۱۹ انتقادهای زیادی از آکادمی نوبل را به چند دلیل برانگیخت. یکی این بود که کمیته نوبل، یک اروپایی را برگزیده بود. دیگر اینکه برنده ۲۰۱۹ نیز از میان زبان های همیشه ستایش شده، گزینش شده است. اما مهمترین انتقاد این بود که هانتکه در دوره جنگ بوسنی از نیروهای صرب پشتیبانی کرده بود. [ ۱]
او با آفرینش آثاری نو و نامتعارف و تغییر نشانه ها و روابط بین شخصیت ها در نمایشنامه هایی چون دشنام به تماشاگران و کاسپار، شیوه های بدیعی به کار گرفت و به تجربه گرایی دست یازید. هانتکه در آثار بعدی خود از شیوه های نوآورانهٔ درهم شکستن مرزهای زمان و بازگشت به اصل خویش و به کاربستن اشیاء و رویدادهای عادی برای تصویر اسطوره های نهان در دل آن ها سود جسته است.
۱۹۶۶ تا ۱۹۶۹
• زنبور سرخ، رمان[ ۶] ۱۹۶۶
• پیشگویی و اتهام به خود، نمایشنامه[ ۷] ۱۹۶۶
• دشنام به تماشاگران و چند تک گویی، نمایشنامه[ ۸] ۱۹۶۶
• خوش آمدگویی هیئت ناظر، قطعه ادبی[ ۹] ۱۹۶۷
• دستفروش، [ ۱۰] ۱۹۶۷
• کاسپار، نمایشنامه[ ۱۱] ۱۹۶۷
• اشعار آلمانی، [ ۱۲] ۱۹۶۹
• دنیای درون دنیای بیرون دنیای درون، [ ۱۳] ۱۹۶۹
• بی سرپرست می خواهد قیم شود، نمایشنامه[ ۱۴] ۱۹۶۹
wiki: پیتر هانتکه