کرفس کوهی ( به انگلیسی: Celeriac ) ، که با نام های کرفس بیابانی و کرفس قمری[ نیازمند منبع] نیز شناخته می شود، نوعی کرفس با ریشه ای شلغم مانند است. این گیاه به خاطر ریشه و ساقه خوراکی آن کشت می شود. برخلاف ظاهر کرفس کوهی، این گیاه خویشاوندی نزدیکی به شلغم ندارد. کرفس کوهی مانند سبزیجات ریشه ای است، با این تفاوت که دارای یک هیپوکوتیل پیازی و تعداد زیادی ریشه کوچک متصل به آن است.
کرفس کوهی در حوزهٔ مدیترانه و شمال اروپا به طور گسترده کشت می شود. [ ۱] این گیاه هم چنین در شمال آفریقا، سیبری، جنوب غربی آسیا و شمال آمریکا نیز کشت می شود.
منشأ این گیاه حوضهٔ مدیترانه است. در کتاب ادیسه از این گیاه به عنوان کرفس نام برده شده است. مشخص نیست که این گیاه برای اولین بار چه زمانی کشت شده اما برخی منابع اولین کشت این گیاه را مربوط به سدهٔ هفدهم میلادی می دانند. در خارج از اروپا این گیاه به طور گستره مصرف نمی شود. این گیاه در کشور فرانسه پرطرفدار است و در غذایی فرانسوی به نام céleri rémoulade و نوعی سس مایونز از آن استفاده می شود. [ ۲]
معمولاً کرفس کوهی را وقتی برداشت می کنند که قطر ریشه تقریباً بین ۱۰ تا ۱۴ سانتیمتر باشد. این گیاه را می توان هم خام و هم به صورت پخته شده مصرف کرد. و مزه آن شبیه به ساقه کرفس معمولی است. کرفس کوهی را می توان به صورت کباب شده، له شده یا در خورشت استفاده کرد. از خلال های کرفس کوهی در انواع سوپ و کسرول استفاده می شود. از برگ و ساقه این گیاه نیز برای تزئین غذا استفاده می شود.
عمر انباری این گیاه اگر در دمای بین ۰ تا ۵ درجه سانتیگراد نگهداری شود و از خشک شدن آن جلوگیری شود، بین شش تا هشت ماه است. [ ۳] اگر ریشه های ریز متصل به ریشه قطع نشوند ریشه تمایل بیشتری به فاسد شدن از درون خواهد داشت. تازه بودن کرفس کوهی را می توان از داخل ریشه آن تشخیص داد، داخل یک ریشه تازه نباید توخالی یا گود باشد. طراوت این گیاه همچنین از مزه آن نیز قابل تشخیص است، هرچه گیاه تازه تر باشد مزه آن نیز قوی تر است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکرفس کوهی در حوزهٔ مدیترانه و شمال اروپا به طور گسترده کشت می شود. [ ۱] این گیاه هم چنین در شمال آفریقا، سیبری، جنوب غربی آسیا و شمال آمریکا نیز کشت می شود.
منشأ این گیاه حوضهٔ مدیترانه است. در کتاب ادیسه از این گیاه به عنوان کرفس نام برده شده است. مشخص نیست که این گیاه برای اولین بار چه زمانی کشت شده اما برخی منابع اولین کشت این گیاه را مربوط به سدهٔ هفدهم میلادی می دانند. در خارج از اروپا این گیاه به طور گستره مصرف نمی شود. این گیاه در کشور فرانسه پرطرفدار است و در غذایی فرانسوی به نام céleri rémoulade و نوعی سس مایونز از آن استفاده می شود. [ ۲]
معمولاً کرفس کوهی را وقتی برداشت می کنند که قطر ریشه تقریباً بین ۱۰ تا ۱۴ سانتیمتر باشد. این گیاه را می توان هم خام و هم به صورت پخته شده مصرف کرد. و مزه آن شبیه به ساقه کرفس معمولی است. کرفس کوهی را می توان به صورت کباب شده، له شده یا در خورشت استفاده کرد. از خلال های کرفس کوهی در انواع سوپ و کسرول استفاده می شود. از برگ و ساقه این گیاه نیز برای تزئین غذا استفاده می شود.
عمر انباری این گیاه اگر در دمای بین ۰ تا ۵ درجه سانتیگراد نگهداری شود و از خشک شدن آن جلوگیری شود، بین شش تا هشت ماه است. [ ۳] اگر ریشه های ریز متصل به ریشه قطع نشوند ریشه تمایل بیشتری به فاسد شدن از درون خواهد داشت. تازه بودن کرفس کوهی را می توان از داخل ریشه آن تشخیص داد، داخل یک ریشه تازه نباید توخالی یا گود باشد. طراوت این گیاه همچنین از مزه آن نیز قابل تشخیص است، هرچه گیاه تازه تر باشد مزه آن نیز قوی تر است.
wiki: کرفس کوهی