کرکس سیاه ( نام علمی: Coragyps atratus ) که با نام کرکس سیاه آمریکایی نیز شناخته می شود، نام یک گونه از پرندگان خانوادهٔ کرکس های بر جدید است که از جنوب شرق ایالات متحده تا مرکز شیلی و اروگوئه در آمریکای جنوبی پراکنده است. با وجود داشتن زیرگونه های مختلف، پراکندگی این گونه کمتر از کرکس بوقلمونی است. اگر چه رنگ و ظاهر آن به دال سیاه شبیه است، این دو پرنده گونه هایی متفاوت از کرکس هستند. برخلاف کرکس های بر قدیم که جزء خانوادهٔ بازان ( پرندگانی مانند عقاب، باز، کورکور و سنقر ) هستند، کرکس های بر جدید خود خانواده ای جدا و مستقل به شمار می روند. کرکس سیاه، تنها گونهٔ باقی مانده از سردهٔ هم نامش[ الف] است.
کرکس سیاه در مناطق نسبتاً باز و جنگل های پراکنده زندگی می کند. بازهٔ بال این پرنده در حدود ۱٫۵ متر ( ۵ فوت ) است و در مقایسه با دیگر کرکس ها، پرنده ای کوچک محسوب می شود. [ ب] این پرنده دارای پرهای سیاه است. در سر و گردن این پرنده پری وجود ندارد و رنگ سر و گردنش خاکستری است و دارای نوک کوتاه و قلاب مانند است.
کرکس سیاه جانوری لاشه خوار است و غذای آن لاشهٔ جانوران است، ولی تخم و جانوران تازه متولدشده را نیز می خورد. در مناطقی که جمعیت انسان ها زیاد است، کرکس سیاه از زباله های تولیدشدهٔ انسان ها نیز تغذیه می کند. این پرنده با استفاده از بینایی خود، یا با تعقیب دیگر کرکس های بر جدید که خود با استفاده از بویایی قوی شان لاشهٔ جانوران را پیدا می کنند، غذای خود را پیدا می کند. این پرنده به خاطر نداشتن سوتک — عضوی آوازی در پرندگان — تنها می توانند صداهایی مثل خِرخِر و خِش خِش تولید کنند. کرکس سیاه ماده تخم های خود را درون غارها، درختان توخالی یا زمین صاف می گذارد و معمولاً هر سال دو جوجه می آورد که با برگشت دادن غذا از دستگاه گوارشش آنها را تغذیه می کند. در ایالات متحده، این پرنده تحت حمایت قانونی پیمان حمایت از پرندگان مهاجر مصوب ۱۹۱۸ میلادی قرار دارد. در فرهنگ عامه نیز اشاره به این پرنده دیده می شود، چنان که در متونی که از تمدن مایاها باقی مانده است، اشاره به این کرکس دیده شده است.
کرکس سیاه پرنده ای نسبتاً بزرگ از گروه پرندگان شکاری است. معمولاً طول آن ۶۵ سانتی متر و گستردگی دو سر بال هایش ۱٫۵ متر است و بین ۲ تا ۲٫۷۵ کیلوگرم وزن دارد. پوشش بال و پر این پرنده عمدتاً سیاه و برّاق است و سر و گردنی بدون پر با پوستی تیره و چروکیده به رنگ خاکستری دارد. [ ۳] عنبیهٔ این جانور، قهوه ای است و دو ردیف ناقص مژه در پلک بالایش و دو ردیف ناقص در پلک پایینش دارد. [ ۴] پاهای این پرنده سفید مایل به خاکستری است[ ۵] و دارای دو انگشت بلند اما با بافتی ناچیز در جلوی هر پایش است. [ ۶] پاهایش صاف و نسبتاً ضعیف هستند و توانایی کمی در چنگ زدن دارند؛ به طوری که چنگال هایش نسبتاً کند بوده و برای چنگ زدن طراحی نشده اند. بدون پر بودن پوست کرکس سیاه در نواحی سر و گردن، می تواند با دفع گرمای بدن او در ارتباط باشد. [ ۷]
کرکس سیاه در مناطق نسبتاً باز و جنگل های پراکنده زندگی می کند. بازهٔ بال این پرنده در حدود ۱٫۵ متر ( ۵ فوت ) است و در مقایسه با دیگر کرکس ها، پرنده ای کوچک محسوب می شود. [ ب] این پرنده دارای پرهای سیاه است. در سر و گردن این پرنده پری وجود ندارد و رنگ سر و گردنش خاکستری است و دارای نوک کوتاه و قلاب مانند است.
کرکس سیاه جانوری لاشه خوار است و غذای آن لاشهٔ جانوران است، ولی تخم و جانوران تازه متولدشده را نیز می خورد. در مناطقی که جمعیت انسان ها زیاد است، کرکس سیاه از زباله های تولیدشدهٔ انسان ها نیز تغذیه می کند. این پرنده با استفاده از بینایی خود، یا با تعقیب دیگر کرکس های بر جدید که خود با استفاده از بویایی قوی شان لاشهٔ جانوران را پیدا می کنند، غذای خود را پیدا می کند. این پرنده به خاطر نداشتن سوتک — عضوی آوازی در پرندگان — تنها می توانند صداهایی مثل خِرخِر و خِش خِش تولید کنند. کرکس سیاه ماده تخم های خود را درون غارها، درختان توخالی یا زمین صاف می گذارد و معمولاً هر سال دو جوجه می آورد که با برگشت دادن غذا از دستگاه گوارشش آنها را تغذیه می کند. در ایالات متحده، این پرنده تحت حمایت قانونی پیمان حمایت از پرندگان مهاجر مصوب ۱۹۱۸ میلادی قرار دارد. در فرهنگ عامه نیز اشاره به این پرنده دیده می شود، چنان که در متونی که از تمدن مایاها باقی مانده است، اشاره به این کرکس دیده شده است.
کرکس سیاه پرنده ای نسبتاً بزرگ از گروه پرندگان شکاری است. معمولاً طول آن ۶۵ سانتی متر و گستردگی دو سر بال هایش ۱٫۵ متر است و بین ۲ تا ۲٫۷۵ کیلوگرم وزن دارد. پوشش بال و پر این پرنده عمدتاً سیاه و برّاق است و سر و گردنی بدون پر با پوستی تیره و چروکیده به رنگ خاکستری دارد. [ ۳] عنبیهٔ این جانور، قهوه ای است و دو ردیف ناقص مژه در پلک بالایش و دو ردیف ناقص در پلک پایینش دارد. [ ۴] پاهای این پرنده سفید مایل به خاکستری است[ ۵] و دارای دو انگشت بلند اما با بافتی ناچیز در جلوی هر پایش است. [ ۶] پاهایش صاف و نسبتاً ضعیف هستند و توانایی کمی در چنگ زدن دارند؛ به طوری که چنگال هایش نسبتاً کند بوده و برای چنگ زدن طراحی نشده اند. بدون پر بودن پوست کرکس سیاه در نواحی سر و گردن، می تواند با دفع گرمای بدن او در ارتباط باشد. [ ۷]
wiki: کرکس سیاه
کرکس سیاه (سرده). کرکس سیاه سرده ای از کرکس های جهان جدید است که شامل کرکس سیاه ( Coragyps atratus ) و دو خویشاوند منقرض شده است.
یکی از گونه های منقرض شده، کرکس سیاه غربی، یا Coragyps occidentalis بوده است، یکی از خویشاوندان اجدادی بزرگ تر گونه های امروزی که در بیشتر دوران پلیستوسن در آمریکای شمالی زندگی می کردند. [ ۱] [ ۲] دیگری کرکس سیاه کوبایی، Coragyps seductus بوده است که از دوران پلیستوسن کوبا می زیسته است. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیکی از گونه های منقرض شده، کرکس سیاه غربی، یا Coragyps occidentalis بوده است، یکی از خویشاوندان اجدادی بزرگ تر گونه های امروزی که در بیشتر دوران پلیستوسن در آمریکای شمالی زندگی می کردند. [ ۱] [ ۲] دیگری کرکس سیاه کوبایی، Coragyps seductus بوده است که از دوران پلیستوسن کوبا می زیسته است. [ ۳]
wiki: کرکس سیاه (سرده)