کهکشان فرفره ( به انگلیسی: Pinwheel Galaxy ) ، که با نام های مسیه ۱۰۱ ( به انگلیسی: Messier 101 ) ام۱۰۱ ( به انگلیسی: M101 ) یا ان جی سی ۵۴۵۷ ( به انگلیسی: NGC 5457 ) نیز شناخته می شود، یک کهکشان مارپیچی است که در فاصلهٔ ۲۱ میلیون سال نوری ( ۶٫۴ مگاپارسک ) [ ۳] از زمین و در صورت فلکی خرس بزرگ قرار دارد. این کهکشان در سال ۱۷۸۱[ الف] توسط پیر مشن کشف شد و این کشف در همان سال با شارل مسیه در میان گذاشته شد. مسیه موقعیت این کهکشان را برای درج در فهرست اجرام مسیه به عنوان یکی از مدخل های نهایی آن تأیید کرد.
در ۲۸ فوریهٔ ۲۰۰۶، ناسا و آژانس فضایی اروپا تصویری پرجزئیات از کهکشان فرفره را منتشر کردند؛ این تصویر در آن زمان بزرگ ترین و پرجزئیات ترین تصویر از یک کهکشان بود که توسط تلسکوپ فضایی هابل به ثبت رسیده بود. [ ۸] این تصویر از ۵۱ آشکارسازی منحصربه فرد به همراه چند تصویر تهیه شده از روی زمین تشکیل شده است.
در ۲۴ اوت ۲۰۱۱، یک ابرنواختر نوع یکم ای با نام اس ان ۲۰۱۱اف ای در کهکشان ام۱۰۱ کشف شد.
پیر مشن، کاشف مسیه ۱۰۱، این کهکشان را به عنوان یک «سحابی بدون ستاره، بسیار تاریک و بسیار بزرگ با قطر ۶ تا ۷ درجه، میان سمت چپ گاوران و دم خرس بزرگ» توصیف کرده است. او گفته است که «این در صورت روشن بودن ریسه های به سختی قابل تشخیص است». [ ۹]
ویلیام هرشل در سال ۱۷۸۴ اشاره کرده است که «. . . در بازتاب دهنده های ۷، ۱۰ و ۲۰ فوتی من نوعی غبار ابری نمایش داده شده است که می توانم آن را قابل حل بخوانم؛ بنابراین، همان طور که از تلسکوپ کنونی خودم انتظار دارم، شاید ستارگان را متشکل از آن چیزی نمایان کند که فرض می کنم از آن تشکیل شده باشند». [ ۹]
ویلیام بارسونز در نیمهٔ دوم سدهٔ ۱۹ میلادی، ام۱۰۱ را در تلسکوپ نیوتنی خود که از قطر ۷۲ اینچی برخوردار بود، مشاهده کرده است. او نخستین کسی بود که برداشت های گسترده ای از ساختار مارپیچی این کهکشان را ثبت کرد و چندین طرح دستی نیز از آن رسم نمود. [ ۹]
مشاهدهٔ ساختار مارپیچی ام۱۰۱ در با تجهیزات مدرن، نیازمند ابزاری نسبتاً بزرگ، آسمان بسیار تاریک و عدسی چشمی با توان کم است. [ ۱۰]
ام۱۰۱، با قطری برابر با ۱۷۰٬۰۰۰ سال نوری، کهکشانی بزرگ محسوب می شود. برای مقایسه، قطر کهکشان راه شیری برای با ۱۰۰٬۰۰۰ سال نوری است. [ ۱۱] ام۱۰۱ حدود یک تریلیون ستاره دارد که دو برابر تعداد ستارگان موجود در راه شیری است. [ ۱۲] جرم دیسک این کهکشان حدود ۱۰۰ میلیارد جرم خورشیدی است و دارای برآمدگی مرکزی کوچکی با جرمی در حدود ۳ میلیارد جرم خورشیدی است. [ ۱۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ۲۸ فوریهٔ ۲۰۰۶، ناسا و آژانس فضایی اروپا تصویری پرجزئیات از کهکشان فرفره را منتشر کردند؛ این تصویر در آن زمان بزرگ ترین و پرجزئیات ترین تصویر از یک کهکشان بود که توسط تلسکوپ فضایی هابل به ثبت رسیده بود. [ ۸] این تصویر از ۵۱ آشکارسازی منحصربه فرد به همراه چند تصویر تهیه شده از روی زمین تشکیل شده است.
در ۲۴ اوت ۲۰۱۱، یک ابرنواختر نوع یکم ای با نام اس ان ۲۰۱۱اف ای در کهکشان ام۱۰۱ کشف شد.
پیر مشن، کاشف مسیه ۱۰۱، این کهکشان را به عنوان یک «سحابی بدون ستاره، بسیار تاریک و بسیار بزرگ با قطر ۶ تا ۷ درجه، میان سمت چپ گاوران و دم خرس بزرگ» توصیف کرده است. او گفته است که «این در صورت روشن بودن ریسه های به سختی قابل تشخیص است». [ ۹]
ویلیام هرشل در سال ۱۷۸۴ اشاره کرده است که «. . . در بازتاب دهنده های ۷، ۱۰ و ۲۰ فوتی من نوعی غبار ابری نمایش داده شده است که می توانم آن را قابل حل بخوانم؛ بنابراین، همان طور که از تلسکوپ کنونی خودم انتظار دارم، شاید ستارگان را متشکل از آن چیزی نمایان کند که فرض می کنم از آن تشکیل شده باشند». [ ۹]
ویلیام بارسونز در نیمهٔ دوم سدهٔ ۱۹ میلادی، ام۱۰۱ را در تلسکوپ نیوتنی خود که از قطر ۷۲ اینچی برخوردار بود، مشاهده کرده است. او نخستین کسی بود که برداشت های گسترده ای از ساختار مارپیچی این کهکشان را ثبت کرد و چندین طرح دستی نیز از آن رسم نمود. [ ۹]
مشاهدهٔ ساختار مارپیچی ام۱۰۱ در با تجهیزات مدرن، نیازمند ابزاری نسبتاً بزرگ، آسمان بسیار تاریک و عدسی چشمی با توان کم است. [ ۱۰]
ام۱۰۱، با قطری برابر با ۱۷۰٬۰۰۰ سال نوری، کهکشانی بزرگ محسوب می شود. برای مقایسه، قطر کهکشان راه شیری برای با ۱۰۰٬۰۰۰ سال نوری است. [ ۱۱] ام۱۰۱ حدود یک تریلیون ستاره دارد که دو برابر تعداد ستارگان موجود در راه شیری است. [ ۱۲] جرم دیسک این کهکشان حدود ۱۰۰ میلیارد جرم خورشیدی است و دارای برآمدگی مرکزی کوچکی با جرمی در حدود ۳ میلیارد جرم خورشیدی است. [ ۱۳]
wiki: کهکشان فرفره