حرب

[ویکی فقه] حرب در مقابل صلح به معنی جنگ و ستیز است.
حضرت علی (علیه السلام) فرمود:«فَخُذُوا لِلْحَرْبِ اهْبَتَها، وَ اعِدُّوا لَها عُدَّتَها، فَقَدْ شَبَّ لَظاها، وَ عَلاسَناها وَ اسْتُشْعِرُوا الصَّبْرَ فَانَّهُ ادْعی الَی النَّصْرِ» پس برای جنگ آماده شوید و لوازم آن را فراهم کنید که آتش کارزار افروخته شده و شعله های آن بلند گشته است. شکیبایی و استقامت را شعار خود سازید، که مهمترین راه رسیدن به فتح و پیروزی و غلبه بر دشمن، شکیبایی است.
حرب در قرآن
در قرآن کلمه حرب به معنی جنگ آمده است، آنجا که می فرماید:«... حَتَّی تَضَعَ الْحَرْبُ اوْزارَها...» تا هنگامی که جنگ سختیهای خود را فرو گذارد.کلمه حرب و مشتقاتش، شش بار در قرآن مجید آمده است:«فَامَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فیِ الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَذَّکَّرُونَ» اگر در کار زاری با آنها رو به رو شدی به وسیله کشتن ایشان، کسانی را که دنبال آنها هستند، پراکنده سازید.
فرق حرب با معرکه
فرق حرب با معرکه این است که معرکه در اصل به معنی محل قتال است، نه خود قتال، گر چه به معنی قتال نیز آمده است.

[ویکی الکتاب] معنی حَرْبٍ: جنگ
معنی مِحْرَابَ: محراب (محراب مسجد را بقول بعضی از این جهت محراب خواندهاند که آنجا جای حرب و ستیز نمودن با دشمن و با هوای نفس است و بعض دیگر گفتهاند : بدین جهت محراب خوانده شده که انسان جا دارد که در آنجا حریب یعنی بریده از کارهای دنیا و پراکندگی خاطر باشد . بعضی دیگ...
تکرار در قرآن: ۱۱(بار)
جنگ. در اذن گذشت که هر گاه «اذن» با باء متعدی شود به معنی علم است معنی آیه این است: یقین کنید به جنگ با خدا و رسول . کسانیکه با خدا و رسول محاربه می‏کنند و در زمین به فساد می‏کوشند سزایشان فقط این است که کشته شوند و یا بردار شوند، یا یکی از دستها و یکی از پاهایشان به عکس یکدیگر بریده شود، یا از آن سرزمین تبعید شوند. کحارب و حدّاو محارب در مکتب اهل بیت علیه السلام کسی است که صلاح به دست گیرد و ناامنی ایجاد کند (یاغی) خواه در شهر باشد یا در خارج آن امام باقر و صادق علیه السلام فرموده‏اند جزاء محارب به قدر استحقاق اوست پس اگر مرتکب قتل شده، کشته می‏شود و اگر قتل نفس کرده و مال هم گرفته است حدّ او کشتن و بردار زدن است. و اگر مال مردم را گرفته و قتل نفس نکرده است جزایش بریدن یک دست و یک پای است به عکس یکدیگر. و اگر فقط راه را نا امن کرده سزایش تبعید است. از آن شهر به شهر دیگر تبعیدمی شود تا توبه کند. (مجمع البیان) بقیهّه مطلب در «صلب» دیده شود. ملائکه زکریا را ندا کردند در حالیکه او را محراب ایستاده نماز می‏خواند. محراب که جمع آن محاریب است چهار بار در قرآن مجید آمده است مجمع البیان گوید: محراب جای امام از مسجداست و اصل آن به معنی بهترین محلّ مجلس است به مسجد نیز محراب گویند. گفته‏اند اصل آن از حرب است زیرا که در آنجا با شیطان محاربه می‏شوند. راغب در ضمن چند وجه در این باره گوید: محراب مسجد را از آن محراب گویند که محل جنگ با شیطان و هوای نفس است . به نظر نگارنده مراد از محراب در آیات شریفه تمام مسجد است نه فقط محراب آن فقط محراب آن و علّت این تسمیه همان جنگ باشیطان و نفس است در هر مسجد و غیر آن که نماز خوانده شد آن محل جای جنگ با نفس و شیطان و کفر است. داعی نداریم که به محراب مسجد اختصاص بدهیم اللّهم آنکه معنی محراب در اصل به معنی صدر مجلس باشد نه مأخوذ از حرب. ظهور آیات همه در مسجد است نه فقط محراب آن یعنی در معبد بر او وارد شد، در معبد نماز می‏خواند از معبد خارج شد، و از دیوار معبد بالا رفتند. * محاریب را مجمع البیان خانه‏های شریعت و به قولی قصرها و مساجد که در آنها عبادت می‏شد گفته است. ایضاً از شاعری در وصف محبوبه‏اش نقل می‏کند. رَبَّةُ مِحْرابٍ اذا جِئْتُها لَمْ اَلْقِها اَوْ اَرْتَقی سُلَّماً او صاحب کاخی بلند است چون بیایم ملاقاتش نکنم مگر آنکه با نردبان نزد او بالا روم. احتمال می‏دهم: کاخ را از ان جهت محفوظ و مصون می‏شود چنانکه جنگ به او مصونیت می‏دهد. مراد از محاریب در آیه شریفه معابد و یا کاخها است .