[ویکی فقه] اِبْن ِ اِخوَه ، ابوالفضل عبدالرحیم بن احمد بن محمد بن ابراهیم بن بن خالد بغدادی شیبانی معروف به «ابن اخوه»، (۴۸۳-۵۴۸ق /۱۰۹۰-۱۱۵۳م )، ادیب ، شاعر، مفسّر و محدّث قرن ششم هجری در اصفهان بوده است.
وی در بغداد متولّد شد، و جهت اخذ حدیث، به کاشان، خراسان، ری و طبرستان سفر کرد. او چهل سال در اصفهان بود، و سرانجام به شیراز رفت، در ۱۳ شعبان ۵۴۸ق در آن جا وفات یافت.
شمس الدین ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۸۸.
اعلام اصفهان او را از محدّثین عالی قدر شیعه در قرن ششم هجری دانسته است
مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۱۵۰.
عمادالدین کاتب از وی به بزرگی یاد می کند و او را در حدیث ، تفسیر ، نحو ، ادب و شعر یگانه زمان خود می داند و می گوید: برای استفاده از محضر وی به اصفهان رفتم و از اشعار نغز و افکار بدیعش بهره مند شدم .
عمادالدین کاتب ، محمد، خریدة القصر، ج۱، ص۴۳.
...
وی در بغداد متولّد شد، و جهت اخذ حدیث، به کاشان، خراسان، ری و طبرستان سفر کرد. او چهل سال در اصفهان بود، و سرانجام به شیراز رفت، در ۱۳ شعبان ۵۴۸ق در آن جا وفات یافت.
شمس الدین ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۸۸.
اعلام اصفهان او را از محدّثین عالی قدر شیعه در قرن ششم هجری دانسته است
مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۱۵۰.
عمادالدین کاتب از وی به بزرگی یاد می کند و او را در حدیث ، تفسیر ، نحو ، ادب و شعر یگانه زمان خود می داند و می گوید: برای استفاده از محضر وی به اصفهان رفتم و از اشعار نغز و افکار بدیعش بهره مند شدم .
عمادالدین کاتب ، محمد، خریدة القصر، ج۱، ص۴۳.
...