اولین ارتش امپراتوری عثمانی به طور کامل از عشایر تُرکمان تشکیل شده بود. [ ۱] تاریخ نظامی ارتش امپراتوری عثمانی را می توان به پنج دوره اصلی تقسیم کرد:[ ۲] دوران بنیان گذاری که به سال های ۱۳۰۰ ( نبرد با امپراتوری بیزانس ) تا ۱۴۵۳ ( فتح قسطنطنیه ) اشاره دارد، دوره کلاسیک سال های بین ۱۴۵۱ ( سلطان محمد فاتح ) تا ۱۶۰۶ ( صلح سیتواتوروک ) ، دوره اصلاحات که سال های ۱۶۰۶ الی ۱۸۲۶ ( پیشامد فرخنده ) را شامل می شود، دوره مدرن سازی طی سال های ۱۸۲۶ و ۱۸۵۸، و دوره افول که بین سال های ۱۸۶۱ ( به سلطنت رسیدن سلطان عبدالعزیز ) و ۱۹۱۸ ( آتش بس مودروس ) بود.
اولین شکل ارتش عثمانی یک نیروی سواره نظام عشایری بود[ ۳] که توسط عثمان اول از قبایل تُرکمان ساکن غرب آناتولی در اواخر قرن سیزدهم تشکیل شد.
این سواران به یک نیروی نامنظم از مهاجمان تبدیل شدند که به عنوان نیروهای شوک ( Shock troops ) استفاده می شدند و به سلاح هایی مانند کمان و نیزه مجهز بودند.
عثمانی ها از اواخر قرن چهاردهم میلادی شروع به استفاده از سلاح گرم کردند و در نتیجه واحدهای نظامی دیگری مانند تفنگداران پیاده نظام ( Piyade Topçu ) ظاهر شدند. سواره نظام منظم مجهز به سلاح گرم ( Süvari Topçu Neferi "سواره نظام تفنگدار" ) و خمپاره چی ها ( هومباراچی ) متشکل از نارنجک اندازهایی که مواد منفجره را به نام خمباره پرتاب می کردند و سربازانی که توپخانه را پشتیبانی می کردند.
امپراتوری عثمانی اولین امپراتوری باروتی بود و پس از آن ایران صفوی و امپراتوری گورکانی هند قرار گرفتند. در قرن چهاردهم، امپراتوری عثمانی توپ باروتی را به کار گرفت. [ ۴] استفاده از سلاح های باروتی توسط عثمانی به قدری سریع بود که آنها «مقدم بر دشمنان اروپایی و خاورمیانه ای خود در ایجاد نیروهای متمرکز و دائمی متخصص در ساخت و استفاده از سلاح گرم» بودند. [ ۵] اما قدرت عثمانی در استفاده از توپخانه، دشمنان آنها را شوکه کرد و دو حکومت مسلمان دیگر ( صفویه و گورکانیان ) را برای دستیابی به توپ مصمم نمود. عثمانی ها حداقل در زمان بایزید اول توپخانه داشتند و در سالهای ۱۳۹۹ و ۱۴۰۲ از آنها در محاصره قسطنطنیه استفاده کردند. آنها سرانجام ارزش خود را به عنوان موتورهای محاصره طی محاصره تسالونیکا در سال ۱۴۳۰ به اثبات رساندند. [ ۶]
استفاده منظم از سلاح گرم توسط ارتش عثمانی پیش از سرعت همتایان اروپایی خود پیش رفت. نیروهای ینی چری در ابتدا با استفاده از تیر و کمان یک محافظ پیاده بودند. در زمان سلطان محمد فاتح، آنها به سلاح گرم مجهز شدند و «شاید اولین نیروی پیاده نظام مجهز به سلاح گرم در جهان» بودند؛ بنابراین ینی چری ها اولین ارتش دائمی مدرن محسوب می شوند. [ ۷] [ ۸] ترکیبی از به کارگیری توپخانه و قدرت شلیک آنها همانند نبرد وارنا در سال ۱۴۴۴ در برابر نیرویی از صلیبیون و نبرد اوتلوق بئلی در سال ۱۴۷۳ در برابر آق قویونلوها تعیین کننده بود. [ ۹]
اولین شکل ارتش عثمانی یک نیروی سواره نظام عشایری بود[ ۳] که توسط عثمان اول از قبایل تُرکمان ساکن غرب آناتولی در اواخر قرن سیزدهم تشکیل شد.
این سواران به یک نیروی نامنظم از مهاجمان تبدیل شدند که به عنوان نیروهای شوک ( Shock troops ) استفاده می شدند و به سلاح هایی مانند کمان و نیزه مجهز بودند.
عثمانی ها از اواخر قرن چهاردهم میلادی شروع به استفاده از سلاح گرم کردند و در نتیجه واحدهای نظامی دیگری مانند تفنگداران پیاده نظام ( Piyade Topçu ) ظاهر شدند. سواره نظام منظم مجهز به سلاح گرم ( Süvari Topçu Neferi "سواره نظام تفنگدار" ) و خمپاره چی ها ( هومباراچی ) متشکل از نارنجک اندازهایی که مواد منفجره را به نام خمباره پرتاب می کردند و سربازانی که توپخانه را پشتیبانی می کردند.
امپراتوری عثمانی اولین امپراتوری باروتی بود و پس از آن ایران صفوی و امپراتوری گورکانی هند قرار گرفتند. در قرن چهاردهم، امپراتوری عثمانی توپ باروتی را به کار گرفت. [ ۴] استفاده از سلاح های باروتی توسط عثمانی به قدری سریع بود که آنها «مقدم بر دشمنان اروپایی و خاورمیانه ای خود در ایجاد نیروهای متمرکز و دائمی متخصص در ساخت و استفاده از سلاح گرم» بودند. [ ۵] اما قدرت عثمانی در استفاده از توپخانه، دشمنان آنها را شوکه کرد و دو حکومت مسلمان دیگر ( صفویه و گورکانیان ) را برای دستیابی به توپ مصمم نمود. عثمانی ها حداقل در زمان بایزید اول توپخانه داشتند و در سالهای ۱۳۹۹ و ۱۴۰۲ از آنها در محاصره قسطنطنیه استفاده کردند. آنها سرانجام ارزش خود را به عنوان موتورهای محاصره طی محاصره تسالونیکا در سال ۱۴۳۰ به اثبات رساندند. [ ۶]
استفاده منظم از سلاح گرم توسط ارتش عثمانی پیش از سرعت همتایان اروپایی خود پیش رفت. نیروهای ینی چری در ابتدا با استفاده از تیر و کمان یک محافظ پیاده بودند. در زمان سلطان محمد فاتح، آنها به سلاح گرم مجهز شدند و «شاید اولین نیروی پیاده نظام مجهز به سلاح گرم در جهان» بودند؛ بنابراین ینی چری ها اولین ارتش دائمی مدرن محسوب می شوند. [ ۷] [ ۸] ترکیبی از به کارگیری توپخانه و قدرت شلیک آنها همانند نبرد وارنا در سال ۱۴۴۴ در برابر نیرویی از صلیبیون و نبرد اوتلوق بئلی در سال ۱۴۷۳ در برابر آق قویونلوها تعیین کننده بود. [ ۹]
wiki: ارتش امپراتوری عثمانی
ارتش امپراتوری عثمانی (۱۸۶۱ ۱۹۲۲). ارتش امپراتوری عثمانی در طول دوره مدرن سازی که با عنوان «تنظیمات» نیز شناخته می شود، به موازات خطوط مدرن اروپای غربی سازماندهی مجدد شد و طی دوره افول امپراتوری که بین سال های ۱۸۶۱ و ۱۹۱۸ شناخته می شود و تا پایان جنگ جهانی اول برای عثمانی ها فعالیت می کرد. آخرین ساماندهی ارتش در دوره مشروطه دوم اتفاق افتاد. [ ۱]
لباس ارتش مدرن امپراتوری عثمانی منعکس کننده یونیفرم کشورهایی است که در آن زمان مشاور اصلی ارتش عثمانی بودند. باب عالی در نظر گرفته بود که برای همه پرسنل ارتش از کلاه به سبک غربی استفاده کند، اما نهایتاً کلاهی که به "فز" معروف است، به دلیل گرایش به آیین اسلامی مورد پسند قرار گرفت. جنگ کریمه اولین تلاش عثمانی بود که با ارتش مدرن در آن شرکت کرد و خود را به عنوان یک نیروی مناسب معرفی نمود.
لباس ارتش مدرن امپراتوری عثمانی منعکس کننده یونیفرم کشورهایی است که در آن زمان مشاور اصلی ارتش عثمانی بودند. باب عالی در نظر گرفته بود که برای همه پرسنل ارتش از کلاه به سبک غربی استفاده کند، اما نهایتاً کلاهی که به "فز" معروف است، به دلیل گرایش به آیین اسلامی مورد پسند قرار گرفت. جنگ کریمه اولین تلاش عثمانی بود که با ارتش مدرن در آن شرکت کرد و خود را به عنوان یک نیروی مناسب معرفی نمود.
ارتش امپراتوری عثمانی (قرن ۱۵ ۱۹). ارتش امپراتوری عثمانی در این دوره ساختار نظامی بود که توسط سلطان محمد فاتح، در طی سازماندهی مجدد دولت و ارتش ایجاد شد. این سازماندهی جدید عمده، بعد از ارتش ثابت سلطان اورخان یکم بود که به جای دریافت غنیمت جنگی یا پرداخت از سرمایه های مذهبی، حقوق دریافت می کرد. این ارتش نیرویی بود در زمان ظهور امپراتوری عثمانی به وجود آمد. این سازمان دارای دو ستاد بود، مرکزی ( کاپی کولو ) و پیرامونی ( ایالت ) بود. پس از یک قرن تلاش برای اصلاحات، این ارتش در ۱۵ ژوئن ۱۸۲۶ توسط سلطان محمود دوم مجبور به انحلال شد. امپراتوری عثمانی یکی از اولین کشورهایی است که از زمان امپراتوری روم ارتش پایدار را در اروپا حفظ کرد. این نیرو از قرن چهاردهم میلادی آغاز شد.
ینی چری ها واحدهای پیاده نظام نخبه ای بودند که نیروهای خانگی و محافظان سلطان عثمانی را تشکیل می دادند. سلطان مراد اول این نیرو را در سال ۱۳۸۳ ایجاد کرد. تشکیلات آنها به عنوان یک گروه زبده از اسلاوها، بلغاری ها و دیگر پسران قومی مسیحی آغاز شد که در اوایل ۳ سالگی به اجبار از خانواده آنها گرفته شده بودند. آنها به دلیل انسجام داخلی که با انضباط و نظم دقیق ایجاد شده، مشهور شدند. آنها تا سال ۱۶۲۰ موروثی و فاسد و مانعی برای اصلاح بودند.
برای تمام اهداف عملی، ینی چری ها به سلطان تعلق داشتند، عنوان «کاپی کولو» ( دربان ) بیانگر پیوند جمعی آنها با سلطان بود. آنها آموخته بودند که ارتش را خانه و خانواده خود، و سلطان را پدر واقعی خود بدانند. سپاه ینی چری از چند جهت قابل توجه بود. آنها لباس یکدست داشتند و به عنوان سربازان عادی به عنوان حقوق پول نقد دریافت می کردند.
تاریخچه یایا مربوط به نیروهای نظامی اولیه عثمانی متشکل از سواره نظام عشایر نامنظم و پیاده نظام سبک داوطلب است. این واحدها در برابر فئودال های محلی بیزانس کارآمد بودند اما با حمله مستقیم قادر به تصرف قلعه های مستحکم نبودند. در اواسط دهه ۱۳۲۰ به فرمان سلطان اورخان در زمان سازماندهی مجدد ارتش توسط علاءالدین پاشا تأسیس شد.
یایا و موسلم با گذشت زمان ویژگی های رزمی اصلی خود را از دست دادند و فقط در کارهایی مانند حمل و نقل یا جایگذاری گلوله های توپ به کار گرفته شدند. این سازمان به طور کامل در سال ۱۵۸۲ منسوخ شد. [ ۱]
شش لشکر سواره نظام، که به آن سواره نظام کاپی کولو ( به ترکی استانبولی: Kapıkulu Süvarileri ) نیز گفته می شود، سپاهی از سربازان سواره نظام نخبه در ارتش امپراتوری عثمانی بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفینی چری ها واحدهای پیاده نظام نخبه ای بودند که نیروهای خانگی و محافظان سلطان عثمانی را تشکیل می دادند. سلطان مراد اول این نیرو را در سال ۱۳۸۳ ایجاد کرد. تشکیلات آنها به عنوان یک گروه زبده از اسلاوها، بلغاری ها و دیگر پسران قومی مسیحی آغاز شد که در اوایل ۳ سالگی به اجبار از خانواده آنها گرفته شده بودند. آنها به دلیل انسجام داخلی که با انضباط و نظم دقیق ایجاد شده، مشهور شدند. آنها تا سال ۱۶۲۰ موروثی و فاسد و مانعی برای اصلاح بودند.
برای تمام اهداف عملی، ینی چری ها به سلطان تعلق داشتند، عنوان «کاپی کولو» ( دربان ) بیانگر پیوند جمعی آنها با سلطان بود. آنها آموخته بودند که ارتش را خانه و خانواده خود، و سلطان را پدر واقعی خود بدانند. سپاه ینی چری از چند جهت قابل توجه بود. آنها لباس یکدست داشتند و به عنوان سربازان عادی به عنوان حقوق پول نقد دریافت می کردند.
تاریخچه یایا مربوط به نیروهای نظامی اولیه عثمانی متشکل از سواره نظام عشایر نامنظم و پیاده نظام سبک داوطلب است. این واحدها در برابر فئودال های محلی بیزانس کارآمد بودند اما با حمله مستقیم قادر به تصرف قلعه های مستحکم نبودند. در اواسط دهه ۱۳۲۰ به فرمان سلطان اورخان در زمان سازماندهی مجدد ارتش توسط علاءالدین پاشا تأسیس شد.
یایا و موسلم با گذشت زمان ویژگی های رزمی اصلی خود را از دست دادند و فقط در کارهایی مانند حمل و نقل یا جایگذاری گلوله های توپ به کار گرفته شدند. این سازمان به طور کامل در سال ۱۵۸۲ منسوخ شد. [ ۱]
شش لشکر سواره نظام، که به آن سواره نظام کاپی کولو ( به ترکی استانبولی: Kapıkulu Süvarileri ) نیز گفته می شود، سپاهی از سربازان سواره نظام نخبه در ارتش امپراتوری عثمانی بود.
