[ویکی فقه] امامت اسحاق (قرآن). این آیات اشاره دارند به اینکه خداوند به حضرت اسحاق علیه السّلام مقام امامت اعطا کرده است.
خداوند به اسحاق علیه السّلام مقام امامت اعطا کرده است:ووهبنا له اسحـق ویعقوب نافلة.. وجعلنـهم ائمة یهدون بامرنا... و اسحاق، و علاوه بر او، یعقوب را به وی بخشیدیم و همه آنان را مردانی صالح قرار دادیم! و آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما، (مردم را) هدایت می کردند.این آیه به یکی از مهمترین مواهب خدا به ابراهیم که داشتن فرزندی صالح و نسلی برومند و شایسته است اشاره کرده می فرماید:ما به او اسحاق را بخشیدیم و یعقوب (فرزند اسحاق) را بر او افزودیم.و همه آنها را مردانی صالح و شایسته و مفید قرار دادیم.سالیان درازی گذشت که ابراهیم در عشق و انتظار فرزند صالحی به سر می برد، سرانجام خدا دعای او را مستجاب کرد، نخست اسماعیل و سپس اسحاق را به او مرحمت کرد که هر کدام پیامبری بزرگ و با شخصیت بودند. آیه مورد بحث به مقام امامت و رهبری این پیامبر بزرگ و بخشی از صفات و برنامه های مهم و پر ارزش آنها بطور جمعی اشاره می کند.در آیه بعد علاوه بر مقام نبوت و رسالت مقام امامت را نیز به آنها دادیم، امامت آخرین مرحله سیر تکاملی انسانی است که به معنی رهبری همه جانبه مادی و معنوی، ظاهری و باطنی، جسمی و روحی مردم است.
هدایت گری اسحاق
اسحاق علیه السّلام پیشوایی هدایت گر به فرمان خداوند بود:ووهبنا له اسحـق ویعقوب نافلة.. وجعلنـهم ائمة یهدون بامرنا... و اسحاق، و علاوه بر او، یعقوب را به وی بخشیدیم و همه آنان را مردانی صالح قرار دادیم! و آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما، (مردم را) هدایت می کردند.در حقیقت مقام امامت مقام تحقق بخشیدن به تمام برنامه های الهی است، به تعبیر دیگر ایصال به مطلوب و هدایت تشریعی و تکوینی است. امام از این نظر درست به خورشید می ماند که با اشعه خود موجودات زنده را پرورش می دهد. در مرحله بعد فعلیت و ثمره این مقام را بازگو می کند:" آنها به فرمان ما هدایت می کردند (یَهْدُونَ بِأَمْرِنا).نه تنها هدایت به معنی راهنمایی و ارائه طریق که آن در نبوت و رسالت وجود دارد، بلکه به معنی دستگیری کردن و رساندن به سر منزل مقصود (البته برای آنها که آمادگی و شایستگی دارند).
خداوند به اسحاق علیه السّلام مقام امامت اعطا کرده است:ووهبنا له اسحـق ویعقوب نافلة.. وجعلنـهم ائمة یهدون بامرنا... و اسحاق، و علاوه بر او، یعقوب را به وی بخشیدیم و همه آنان را مردانی صالح قرار دادیم! و آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما، (مردم را) هدایت می کردند.این آیه به یکی از مهمترین مواهب خدا به ابراهیم که داشتن فرزندی صالح و نسلی برومند و شایسته است اشاره کرده می فرماید:ما به او اسحاق را بخشیدیم و یعقوب (فرزند اسحاق) را بر او افزودیم.و همه آنها را مردانی صالح و شایسته و مفید قرار دادیم.سالیان درازی گذشت که ابراهیم در عشق و انتظار فرزند صالحی به سر می برد، سرانجام خدا دعای او را مستجاب کرد، نخست اسماعیل و سپس اسحاق را به او مرحمت کرد که هر کدام پیامبری بزرگ و با شخصیت بودند. آیه مورد بحث به مقام امامت و رهبری این پیامبر بزرگ و بخشی از صفات و برنامه های مهم و پر ارزش آنها بطور جمعی اشاره می کند.در آیه بعد علاوه بر مقام نبوت و رسالت مقام امامت را نیز به آنها دادیم، امامت آخرین مرحله سیر تکاملی انسانی است که به معنی رهبری همه جانبه مادی و معنوی، ظاهری و باطنی، جسمی و روحی مردم است.
هدایت گری اسحاق
اسحاق علیه السّلام پیشوایی هدایت گر به فرمان خداوند بود:ووهبنا له اسحـق ویعقوب نافلة.. وجعلنـهم ائمة یهدون بامرنا... و اسحاق، و علاوه بر او، یعقوب را به وی بخشیدیم و همه آنان را مردانی صالح قرار دادیم! و آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما، (مردم را) هدایت می کردند.در حقیقت مقام امامت مقام تحقق بخشیدن به تمام برنامه های الهی است، به تعبیر دیگر ایصال به مطلوب و هدایت تشریعی و تکوینی است. امام از این نظر درست به خورشید می ماند که با اشعه خود موجودات زنده را پرورش می دهد. در مرحله بعد فعلیت و ثمره این مقام را بازگو می کند:" آنها به فرمان ما هدایت می کردند (یَهْدُونَ بِأَمْرِنا).نه تنها هدایت به معنی راهنمایی و ارائه طریق که آن در نبوت و رسالت وجود دارد، بلکه به معنی دستگیری کردن و رساندن به سر منزل مقصود (البته برای آنها که آمادگی و شایستگی دارند).
wikifeqh: امامت_اسحاق_(قرآن)