[ویکی اهل البیت] آیه أمّن یجیب. این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
آیه 62 سوره نمل/27 را آیه «امّن یجیب» می گویند و آیه با همین عبارت آغاز می شود و به دلیل توجه ویژه مسلمانان هنگام گرفتاری ها و مشکلات به آن، معروف شده است. خداوند متعالی در این آیه توجه می دهد که هرگاه بندگان مضطرش او را بخوانند، غم و اندوه و هر نوع مشکلی را از آنان برطرف می سازد:
«أَمّن یجیبُ المُضطَرَّ إِذا دَعاهُ و یکشِفُ السّوءَ و یجعَلُکُم خُلفاءَ الأَرضِ أَءِلهٌ مَع اللّهِ قَلیلا مَا تَذکّرون»
از وجود روایتی درباره تأثیر قرائت این آیه در رفع بلاها و رسیدن به حوائج آگاهی نداریم؛ اما می دانیم که از همان قرن های نخستین اسلامی، مسلمانان با توجه به این آیه در ناراحتی ها، بیماری ها و درماندگی ها به خداوند روی آورده، برای رفع نیازهایشان او را می خوانده و یا یکدیگر را به دعاکردن به درگاه الهی دعوت می کرده اند.
از این رو آنچه در عرف رایج است که قرائت این آیه را به منزله ختم قرار می دهند (مانند ختم برخی دعاها) از باب فال نیک گرفتن است که احتمالا با توجه به جمله معروفِ خذ القرآن ما شئت لما شئت = به هر آیه ای از قرآن که می خواهی برای رسیدن به خواسته ات تمسک کن، بوده است؛ بنابراین، قرائت آیه از باب درخواست و دعا نیست بلکه تعریض به خداوند است که بنده، حال مضطر خود را به او عرضه می کند و وعده پروردگار به گشایش مشکل و استجابت دعا را به یاد می آورد.
در دو روایت از امام باقر و امام صادق علیهماالسلام مضطر در این آیه، بر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف هنگام ظهور تطبیق داده شده که نزد مقام (ابراهیم) دو رکعت نماز می گزارد و به درگاه الهی دعا می کند؛ آنگاه خداوند دعایش را اجابت، مشکلات حضرت را برطرف و او را در زمین خلیفه می کند؛ سپس جبرئیل و 313 نفر با وی بیعت می کنند.
آیه 62 سوره نمل/27 را آیه «امّن یجیب» می گویند و آیه با همین عبارت آغاز می شود و به دلیل توجه ویژه مسلمانان هنگام گرفتاری ها و مشکلات به آن، معروف شده است. خداوند متعالی در این آیه توجه می دهد که هرگاه بندگان مضطرش او را بخوانند، غم و اندوه و هر نوع مشکلی را از آنان برطرف می سازد:
«أَمّن یجیبُ المُضطَرَّ إِذا دَعاهُ و یکشِفُ السّوءَ و یجعَلُکُم خُلفاءَ الأَرضِ أَءِلهٌ مَع اللّهِ قَلیلا مَا تَذکّرون»
از وجود روایتی درباره تأثیر قرائت این آیه در رفع بلاها و رسیدن به حوائج آگاهی نداریم؛ اما می دانیم که از همان قرن های نخستین اسلامی، مسلمانان با توجه به این آیه در ناراحتی ها، بیماری ها و درماندگی ها به خداوند روی آورده، برای رفع نیازهایشان او را می خوانده و یا یکدیگر را به دعاکردن به درگاه الهی دعوت می کرده اند.
از این رو آنچه در عرف رایج است که قرائت این آیه را به منزله ختم قرار می دهند (مانند ختم برخی دعاها) از باب فال نیک گرفتن است که احتمالا با توجه به جمله معروفِ خذ القرآن ما شئت لما شئت = به هر آیه ای از قرآن که می خواهی برای رسیدن به خواسته ات تمسک کن، بوده است؛ بنابراین، قرائت آیه از باب درخواست و دعا نیست بلکه تعریض به خداوند است که بنده، حال مضطر خود را به او عرضه می کند و وعده پروردگار به گشایش مشکل و استجابت دعا را به یاد می آورد.
در دو روایت از امام باقر و امام صادق علیهماالسلام مضطر در این آیه، بر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف هنگام ظهور تطبیق داده شده که نزد مقام (ابراهیم) دو رکعت نماز می گزارد و به درگاه الهی دعا می کند؛ آنگاه خداوند دعایش را اجابت، مشکلات حضرت را برطرف و او را در زمین خلیفه می کند؛ سپس جبرئیل و 313 نفر با وی بیعت می کنند.
[ویکی فقه] آیه امن یجیب. آیه «امّن یجیب»، با همین عبارت آغاز مى شود و به دلیل توجّه ویژه مسلمانان هنگام گرفتارى ها و مشکلات به آن، معروف شده است. آیه ۲۸۵ و ۲۸۶ سوره بقره
در طول تاریخ تفسیر و قرآن پژوهی، برخی از آیات قرآن کریم به سبب ویژگی خاصی که داشتند، شهرت بیشتری یافته و مورد توجه قرار گرفته اند این آیات را آیات نامدار می نامند. در این مقاله با نام، مشخصات و نکات مهم یکی از این آیات آشنا می شویم.آیه ۶۲ نمل را آیه ی «امّن یجیب» می گویند. این آیه با همین عبارت آغاز می شود و به دلیل توجه ویژه ی مسلمانان هنگام گرفتاری ها و مشکلات، به آن معروف شده است. خداوند متعال در این آیه توجه می دهد که هرگاه بندگان مضطرّش او را بخوانند غم و اندوه و هر نوع مشکلی را از آنان برطرف می سازد:«اَمَّنْ یُجیبُ الْمُضْطَرَّ اِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْاَرْضِ اَ اِلهٌ مَعَ اللَّهِ قَلیلاً ما تَذَکَّرُونَ
نمل/سوره۲۷، آیه۶۲.
این آیه را آیه «امّن یجیب» مى گویند و آیه با همین عبارت آغاز مى شود و به دلیل توجّه ویژه مسلمانان هنگام گرفتارى ها و مشکلات به آن، معروف شده است. خداوند متعال در این آیه توجّه مى دهد که هرگاه بندگان مضطرّش او را بخوانند، غم و اندوه و هر نوع مشکلى را از آنان برطرف مى سازد.
منشأ شهرت آیه امن یجیب
منشأ این شهرت، روایات فراوانی است که از پیامبر (صلی الله علیه وآله) و امامان معصوم (علیهم السلام) در فضیلت و قرائت آن ها نقل شده. مجموع این روایات، از عظمت این دو آیه خبر می دهد. از پیامبر درباره فضیلت آن نقل شده که دو آیه آخر سوره بقره، از گنجی در زیر عرش الهی به وی بخشیده شده است.
ابوعبید، قاسم بن سلام، فضائل القرآن، ص ۲۳۳.
...
در طول تاریخ تفسیر و قرآن پژوهی، برخی از آیات قرآن کریم به سبب ویژگی خاصی که داشتند، شهرت بیشتری یافته و مورد توجه قرار گرفته اند این آیات را آیات نامدار می نامند. در این مقاله با نام، مشخصات و نکات مهم یکی از این آیات آشنا می شویم.آیه ۶۲ نمل را آیه ی «امّن یجیب» می گویند. این آیه با همین عبارت آغاز می شود و به دلیل توجه ویژه ی مسلمانان هنگام گرفتاری ها و مشکلات، به آن معروف شده است. خداوند متعال در این آیه توجه می دهد که هرگاه بندگان مضطرّش او را بخوانند غم و اندوه و هر نوع مشکلی را از آنان برطرف می سازد:«اَمَّنْ یُجیبُ الْمُضْطَرَّ اِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْاَرْضِ اَ اِلهٌ مَعَ اللَّهِ قَلیلاً ما تَذَکَّرُونَ
نمل/سوره۲۷، آیه۶۲.
این آیه را آیه «امّن یجیب» مى گویند و آیه با همین عبارت آغاز مى شود و به دلیل توجّه ویژه مسلمانان هنگام گرفتارى ها و مشکلات به آن، معروف شده است. خداوند متعال در این آیه توجّه مى دهد که هرگاه بندگان مضطرّش او را بخوانند، غم و اندوه و هر نوع مشکلى را از آنان برطرف مى سازد.
منشأ شهرت آیه امن یجیب
منشأ این شهرت، روایات فراوانی است که از پیامبر (صلی الله علیه وآله) و امامان معصوم (علیهم السلام) در فضیلت و قرائت آن ها نقل شده. مجموع این روایات، از عظمت این دو آیه خبر می دهد. از پیامبر درباره فضیلت آن نقل شده که دو آیه آخر سوره بقره، از گنجی در زیر عرش الهی به وی بخشیده شده است.
ابوعبید، قاسم بن سلام، فضائل القرآن، ص ۲۳۳.
...
wikifeqh: آیه_امن_یجیب
[ویکی شیعه] آیه امن یجیب. آیه أَمَّنْ یُجیب آیه ۶۲ سوره نمل است. بر اساس این آیه هرگاه فردی به اضطرار برسد و از خداوند درخواست حل مشکلش را نماید خداوند نیز خواسته او را اجابت و گرفتاریش را برطرف می کند. بر اساس برخی از روایات این آیه در مورد حضرت مهدی(عج) است.
در این آیه روی عنوان مضطر تکیه شده است؛ چراکه یکی از شرائط اجابت دعا آن است که دعا صادقانه باشد و انسان مضطری که دیگر به غیر خدا امیدی ندارد و کاملا درمانده شده است دعایش حقیقی است و در این حالت فرد فقط خدا را می خواند و خدا هم اجابت می کند.
صالح بن عقبه می گوید: « امام صادق(ع) فرمودند: این آیه در مورد قائم نازل شده، به خدا سوگند مضطر او است، هنگامی که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز بجا می آورد و دست به درگاه خداوند متعال بر می دارد دعای او را اجابت می کند، ناراحتی ها را بر طرف می سازد، و او را خلیفه روی زمین قرار می دهد.
در این آیه روی عنوان مضطر تکیه شده است؛ چراکه یکی از شرائط اجابت دعا آن است که دعا صادقانه باشد و انسان مضطری که دیگر به غیر خدا امیدی ندارد و کاملا درمانده شده است دعایش حقیقی است و در این حالت فرد فقط خدا را می خواند و خدا هم اجابت می کند.
صالح بن عقبه می گوید: « امام صادق(ع) فرمودند: این آیه در مورد قائم نازل شده، به خدا سوگند مضطر او است، هنگامی که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز بجا می آورد و دست به درگاه خداوند متعال بر می دارد دعای او را اجابت می کند، ناراحتی ها را بر طرف می سازد، و او را خلیفه روی زمین قرار می دهد.
wikishia: آیه_امن_یجیب
[ویکی اهل البیت] آیه امن یجیب. این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
آیه 62 سوره نمل/27 را آیه «امّن یجیب» می گویند و آیه با همین عبارت آغاز می شود و به دلیل توجه ویژه مسلمانان هنگام گرفتاری ها و مشکلات به آن، معروف شده است. خداوند متعالی در این آیه توجه می دهد که هرگاه بندگان مضطرش او را بخوانند، غم و اندوه و هر نوع مشکلی را از آنان برطرف می سازد:
«أَمّن یجیبُ المُضطَرَّ إِذا دَعاهُ و یکشِفُ السّوءَ و یجعَلُکُم خُلفاءَ الأَرضِ أَءِلهٌ مَع اللّهِ قَلیلا مَا تَذکّرون»
از وجود روایتی درباره تأثیر قرائت این آیه در رفع بلاها و رسیدن به حوائج آگاهی نداریم؛ اما می دانیم که از همان قرن های نخستین اسلامی، مسلمانان با توجه به این آیه در ناراحتی ها، بیماری ها و درماندگی ها به خداوند روی آورده، برای رفع نیازهایشان او را می خوانده و یا یکدیگر را به دعاکردن به درگاه الهی دعوت می کرده اند.
از این رو آنچه در عرف رایج است که قرائت این آیه را به منزله ختم قرار می دهند (مانند ختم برخی دعاها) از باب فال نیک گرفتن است که احتمالا با توجه به جمله معروفِ خذ القرآن ما شئت لما شئت = به هر آیه ای از قرآن که می خواهی برای رسیدن به خواسته ات تمسک کن، بوده است؛ بنابراین، قرائت آیه از باب درخواست و دعا نیست بلکه تعریض به خداوند است که بنده، حال مضطر خود را به او عرضه می کند و وعده پروردگار به گشایش مشکل و استجابت دعا را به یاد می آورد.
در دو روایت از امام باقر و امام صادق علیهماالسلام مضطر در این آیه، بر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف هنگام ظهور تطبیق داده شده که نزد مقام (ابراهیم) دو رکعت نماز می گزارد و به درگاه الهی دعا می کند؛ آنگاه خداوند دعایش را اجابت، مشکلات حضرت را برطرف و او را در زمین خلیفه می کند؛ سپس جبرئیل و 313 نفر با وی بیعت می کنند.
سید محمود دشتی، دائرةالمعارف قرآن کریم، جلد 1، صفحه 421.
آیه 62 سوره نمل/27 را آیه «امّن یجیب» می گویند و آیه با همین عبارت آغاز می شود و به دلیل توجه ویژه مسلمانان هنگام گرفتاری ها و مشکلات به آن، معروف شده است. خداوند متعالی در این آیه توجه می دهد که هرگاه بندگان مضطرش او را بخوانند، غم و اندوه و هر نوع مشکلی را از آنان برطرف می سازد:
«أَمّن یجیبُ المُضطَرَّ إِذا دَعاهُ و یکشِفُ السّوءَ و یجعَلُکُم خُلفاءَ الأَرضِ أَءِلهٌ مَع اللّهِ قَلیلا مَا تَذکّرون»
از وجود روایتی درباره تأثیر قرائت این آیه در رفع بلاها و رسیدن به حوائج آگاهی نداریم؛ اما می دانیم که از همان قرن های نخستین اسلامی، مسلمانان با توجه به این آیه در ناراحتی ها، بیماری ها و درماندگی ها به خداوند روی آورده، برای رفع نیازهایشان او را می خوانده و یا یکدیگر را به دعاکردن به درگاه الهی دعوت می کرده اند.
از این رو آنچه در عرف رایج است که قرائت این آیه را به منزله ختم قرار می دهند (مانند ختم برخی دعاها) از باب فال نیک گرفتن است که احتمالا با توجه به جمله معروفِ خذ القرآن ما شئت لما شئت = به هر آیه ای از قرآن که می خواهی برای رسیدن به خواسته ات تمسک کن، بوده است؛ بنابراین، قرائت آیه از باب درخواست و دعا نیست بلکه تعریض به خداوند است که بنده، حال مضطر خود را به او عرضه می کند و وعده پروردگار به گشایش مشکل و استجابت دعا را به یاد می آورد.
در دو روایت از امام باقر و امام صادق علیهماالسلام مضطر در این آیه، بر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف هنگام ظهور تطبیق داده شده که نزد مقام (ابراهیم) دو رکعت نماز می گزارد و به درگاه الهی دعا می کند؛ آنگاه خداوند دعایش را اجابت، مشکلات حضرت را برطرف و او را در زمین خلیفه می کند؛ سپس جبرئیل و 313 نفر با وی بیعت می کنند.
سید محمود دشتی، دائرةالمعارف قرآن کریم، جلد 1، صفحه 421.
wikiahlb: آیه_أمّن_یجیب
[ویکی فقه] آیه امن یجیب (علوم قرآنی). آیه امن یجیب به آیه ۶۲ نمل، درباره اجابت دعای مضطر، و در شان حضرت مهدی علیه السّلام اطلاق می شود.
به آیه ۶۲ سوره نمل «آیه امن یجیب» می گویند: (امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء و یجعلکم خلفاء الارض ا اله مع الله قلیلا ما تذکرون)؛ «یا کسی که دعای مضطر را اجابت می کند و گرفتاری را برطرف می سازد، و شما را خلفای زمین قرار می دهد، آیا معبودی با خداست؟ کمتر متذکر می شوید! ».
نمل/سوره۲۷، آیه۶۲.
در آن هنگام که تمام درهای عالم اسباب به روی انسان بسته شده، و از هر نظر درمانده و مضطر می گردد، تنها کسی که می تواند قفل مشکلات را بگشاید، و نور امید در دلها بپاشد، و درهای رحمت به روی انسانهای درمانده بگشاید، تنها ذات پاک او است. از آنجا که این واقعیت به عنوان یک احساس فطری در درون جان همه انسانها است، بت پرستان نیز به هنگامی که در میان امواج خروشان دریا گرفتار می شوند تمام معبودهای خود را فراموش کرده، دست به دامن لطف «الله» می زنند، همانگونه که قرآن می گوید: (فاذا رکبوا فی الفلک دعوا الله مخلصین له الدین)؛ «هنگامی که سوار کشتی می شوند خدا را می خوانند در حالی که پرستش را مخصوص او می دانند».
عنکبوت/سوره۲۹، آیه۶۵.
در بعضی از روایات ، این آیه تفسیر به قیام حضرت مهدی علیه السّلام شده. در روایتی از امام باقر علیه السّلام می خوانیم که فرمود: «و الله لکانی انظر الی القائم و قد اسند ظهره الی الحجر ثم ینشد الله حقه... قال هو والله المضطر فی کتاب الله فی قوله: امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء و یجعلکم خلفاء الارض: به خدا سوگند گویا من مهدی علیه السّلام را می بینم که پشت به حجر الاسود زده و خدا را به حق خود می خواند... سپس فرمود: به خدا سوگند مضطر در کتاب الله در آیه امن یجیب المضطر... او است».در حدیث دیگری از امام صادق علیه السّلام چنین آمده: «نزلت فی القائم من آل محمد علیهم السّلام هو و الله المضطر اذا صلی فی المقام رکعتین و دعا الی الله عزّوجلّ فاجابه و یکشف السوء و یجعله خلیفة فی الارض: این آیه در مورد مهدی از آل محمد علیه السّلام نازل شده، به خدا سوگند مضطر او است، هنگامی که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز بجا می آورد و دست به درگاه خداوند متعال بر می دارد دعای او را اجابت می کند، ناراحتی ها را بر طرف می سازد، و او را خلیفه روی زمین قرار می دهد».
عدم انحصار آیه به وجود مبارک حضرت مهدی
...
به آیه ۶۲ سوره نمل «آیه امن یجیب» می گویند: (امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء و یجعلکم خلفاء الارض ا اله مع الله قلیلا ما تذکرون)؛ «یا کسی که دعای مضطر را اجابت می کند و گرفتاری را برطرف می سازد، و شما را خلفای زمین قرار می دهد، آیا معبودی با خداست؟ کمتر متذکر می شوید! ».
نمل/سوره۲۷، آیه۶۲.
در آن هنگام که تمام درهای عالم اسباب به روی انسان بسته شده، و از هر نظر درمانده و مضطر می گردد، تنها کسی که می تواند قفل مشکلات را بگشاید، و نور امید در دلها بپاشد، و درهای رحمت به روی انسانهای درمانده بگشاید، تنها ذات پاک او است. از آنجا که این واقعیت به عنوان یک احساس فطری در درون جان همه انسانها است، بت پرستان نیز به هنگامی که در میان امواج خروشان دریا گرفتار می شوند تمام معبودهای خود را فراموش کرده، دست به دامن لطف «الله» می زنند، همانگونه که قرآن می گوید: (فاذا رکبوا فی الفلک دعوا الله مخلصین له الدین)؛ «هنگامی که سوار کشتی می شوند خدا را می خوانند در حالی که پرستش را مخصوص او می دانند».
عنکبوت/سوره۲۹، آیه۶۵.
در بعضی از روایات ، این آیه تفسیر به قیام حضرت مهدی علیه السّلام شده. در روایتی از امام باقر علیه السّلام می خوانیم که فرمود: «و الله لکانی انظر الی القائم و قد اسند ظهره الی الحجر ثم ینشد الله حقه... قال هو والله المضطر فی کتاب الله فی قوله: امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء و یجعلکم خلفاء الارض: به خدا سوگند گویا من مهدی علیه السّلام را می بینم که پشت به حجر الاسود زده و خدا را به حق خود می خواند... سپس فرمود: به خدا سوگند مضطر در کتاب الله در آیه امن یجیب المضطر... او است».در حدیث دیگری از امام صادق علیه السّلام چنین آمده: «نزلت فی القائم من آل محمد علیهم السّلام هو و الله المضطر اذا صلی فی المقام رکعتین و دعا الی الله عزّوجلّ فاجابه و یکشف السوء و یجعله خلیفة فی الارض: این آیه در مورد مهدی از آل محمد علیه السّلام نازل شده، به خدا سوگند مضطر او است، هنگامی که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز بجا می آورد و دست به درگاه خداوند متعال بر می دارد دعای او را اجابت می کند، ناراحتی ها را بر طرف می سازد، و او را خلیفه روی زمین قرار می دهد».
عدم انحصار آیه به وجود مبارک حضرت مهدی
...
wikifeqh: آیه_امن_یجیب_(علوم_قرآنی)