[ویکی فقه] بنی اسرائیل در قرآن. بنی اسرائیل، نوادگان و نسل یعقوب، قوم یهود است.
اسرائیل واژه ای عبری است که به صورت «اسرائین»، «اسرال» و «اسرائل» نیز خوانده شده است. این واژه نامی برای یعقوب بن اسحاق است که در کتاب مقدس به معنای «با خدا کشتی می گیرد» یا «خدا کشتی می گیرد» و «مقاوم و پیروز در نزد خدا و مردم» آمده است. براساس گزارش کتاب مقدس این نامگذاری در پی کُشتی گرفتن یعقوب با یکی از فرشتگان، یا خدا در فنوئیل بوده است. در مقابل، برخی از مفسران مسلمان آن را عبری و به معنای بنده و برگزیده خدا دانسته اند.
وجه تسمیه
به رغم پاره ای چالشها درباره دخیل بودن واژه یاد شده و سبب نامگذاری یعقوب به آن، در اینکه اسرائیل نام دیگر آن حضرت بوده و مراد از بنی اسرائیل فرزندان و نوادگان او هستند، تردیدی نیست. بنی اسرائیل، گاه یَهود و عبرانیان نیز نامیده می شوند. در وجه نامگذاری آنان به «یهود» برخی یهود را به معنای «توبه می کند» و سبب این نامگذاری را توبه آنان از گوساله پرستی و برخی دیگر «یَتَهَوّد» را به معنای «یَتَحَرّک» گرفته و حرکتهای ویژه ی یهودیان در هنگام عبادت را سبب این نامگذاری دانسته اند. برخی دیگر سبب آن را انتساب آنها به «یهودا» فرزند چهارم یعقوب گفته اند همچنین عبرانی نامیده شدن این قوم را بر اثر انتساب آنان به ابراهیم که هنگام عبور از نهر فرات به ابراهیم عبرانی شهرت یافت یا اقتباس شده از «عبر» نام جدّ پنجم ابراهیم دانسته اند. دسته ای از لغت شناسان نیز بازگشت این نامگذاری را به زادگاه اصلی بنی اسرائیل می دانند، زیرا آنان بدوی و صحرانشین بوده، به سبب عبور از مناطق گوناگون در جست و جوی آب و علف، عبرانی لقب گرفته اند.
قرآنی بودن ترکیب بنی اسرائیل
ترکیب «بنی اسرائیل» و «بنو اسرائیل» قرآنی بوده و مجموعاً ۴۲ بار در قرآن با همین عنوان آمده است. بنی اسرائیل از اقوامی است که به صورت گسترده مورد توجه قرآن قرار گرفته اند. شماری از آیات مربوط، بخشهایی از تاریخ و حوادث مهم زندگی آنان را گزارش می کند. هجرت نیاکان نخست آنان به مصر و زندگی در آنجا، خروج از آن و حرکت به سوی سرزمین موعود، سرگردانی در بیابان، استقرار در سرزمین موعود و جنگهای گوناگون بنی اسرائیل با دشمنان و نیز با یکدیگر بخشهای مهمی از این تاریخ است.آموزه های وحیانی ابلاغ شده به آنان در طول تاریخ به وسیله موسی علیه السّلام و دیگر انبیا، بخش دیگری از آیات را به خود اختصاص داده است. این آموزه ها حوزه وسیعی از مباحث خداشناسی، معادشناسی، نبوت و احکام گوناگون عبادی و اجتماعی را در بر می گیرد. انواع نعمتهای خداوند به بنی اسرائیل، و امتیاز آنان نسبت به دیگر اقوام و ملل در دسته دیگری از آیات گزارش شده است و سرانجام نوع برخورد آنان با انبیا، معجزات و نعمتهای الهی و آموزه های وحیانی، انواع انحرافهای اعتقادی و رفتاری، نافرمانیها و در نتیجه عذابهایی که به آن گرفتار شدند، موضوعات دیگری است که شمار چشمگیری از آیات به گزارش آن پرداخته است.
اسرائیل واژه ای عبری است که به صورت «اسرائین»، «اسرال» و «اسرائل» نیز خوانده شده است. این واژه نامی برای یعقوب بن اسحاق است که در کتاب مقدس به معنای «با خدا کشتی می گیرد» یا «خدا کشتی می گیرد» و «مقاوم و پیروز در نزد خدا و مردم» آمده است. براساس گزارش کتاب مقدس این نامگذاری در پی کُشتی گرفتن یعقوب با یکی از فرشتگان، یا خدا در فنوئیل بوده است. در مقابل، برخی از مفسران مسلمان آن را عبری و به معنای بنده و برگزیده خدا دانسته اند.
وجه تسمیه
به رغم پاره ای چالشها درباره دخیل بودن واژه یاد شده و سبب نامگذاری یعقوب به آن، در اینکه اسرائیل نام دیگر آن حضرت بوده و مراد از بنی اسرائیل فرزندان و نوادگان او هستند، تردیدی نیست. بنی اسرائیل، گاه یَهود و عبرانیان نیز نامیده می شوند. در وجه نامگذاری آنان به «یهود» برخی یهود را به معنای «توبه می کند» و سبب این نامگذاری را توبه آنان از گوساله پرستی و برخی دیگر «یَتَهَوّد» را به معنای «یَتَحَرّک» گرفته و حرکتهای ویژه ی یهودیان در هنگام عبادت را سبب این نامگذاری دانسته اند. برخی دیگر سبب آن را انتساب آنها به «یهودا» فرزند چهارم یعقوب گفته اند همچنین عبرانی نامیده شدن این قوم را بر اثر انتساب آنان به ابراهیم که هنگام عبور از نهر فرات به ابراهیم عبرانی شهرت یافت یا اقتباس شده از «عبر» نام جدّ پنجم ابراهیم دانسته اند. دسته ای از لغت شناسان نیز بازگشت این نامگذاری را به زادگاه اصلی بنی اسرائیل می دانند، زیرا آنان بدوی و صحرانشین بوده، به سبب عبور از مناطق گوناگون در جست و جوی آب و علف، عبرانی لقب گرفته اند.
قرآنی بودن ترکیب بنی اسرائیل
ترکیب «بنی اسرائیل» و «بنو اسرائیل» قرآنی بوده و مجموعاً ۴۲ بار در قرآن با همین عنوان آمده است. بنی اسرائیل از اقوامی است که به صورت گسترده مورد توجه قرآن قرار گرفته اند. شماری از آیات مربوط، بخشهایی از تاریخ و حوادث مهم زندگی آنان را گزارش می کند. هجرت نیاکان نخست آنان به مصر و زندگی در آنجا، خروج از آن و حرکت به سوی سرزمین موعود، سرگردانی در بیابان، استقرار در سرزمین موعود و جنگهای گوناگون بنی اسرائیل با دشمنان و نیز با یکدیگر بخشهای مهمی از این تاریخ است.آموزه های وحیانی ابلاغ شده به آنان در طول تاریخ به وسیله موسی علیه السّلام و دیگر انبیا، بخش دیگری از آیات را به خود اختصاص داده است. این آموزه ها حوزه وسیعی از مباحث خداشناسی، معادشناسی، نبوت و احکام گوناگون عبادی و اجتماعی را در بر می گیرد. انواع نعمتهای خداوند به بنی اسرائیل، و امتیاز آنان نسبت به دیگر اقوام و ملل در دسته دیگری از آیات گزارش شده است و سرانجام نوع برخورد آنان با انبیا، معجزات و نعمتهای الهی و آموزه های وحیانی، انواع انحرافهای اعتقادی و رفتاری، نافرمانیها و در نتیجه عذابهایی که به آن گرفتار شدند، موضوعات دیگری است که شمار چشمگیری از آیات به گزارش آن پرداخته است.
wikifeqh: بنی_اسرائیل_در_قرآن