تبارشناسی یا نسب شناسی یا نسل شناسی یا ژِنِئالوژی ( به انگلیسی: genealogy ) ( در یونانی γενεά λόγος، در عربی علم الأنساب به معنی «دانش نسب ها» ) به دانستن تبار اشخاص و مطالعهٔ تبارنامه می گویند. تبارشناسی، در هر زمانی اهمیت بسیار داشته است، زیرا روابط اجتماعی و سیاسی بر اساس خویشاوندی بوده است ( واداشتن یهودیان به ترک اروپا = صهیونیسم، پان ترکیسم و پان عربیسم نمونه های بارز آن در حال حاضر است ) .
در جامعه هایی چون یونان باستان که اشراف قدرت را در دست داشتند، اصالت خون بسیار اهمیت داشت. در روم باستان، با حفظ تبار افراد، طبقات جامعه مشخص می شد؛ یعنی اشراف و طبقات آریستوکراسی از طبقات پست جدا می شدند. افرادی، نسب نامه افراد را مورد بررسی قرار می دادند؛ چنان که شغل یا مقام، با تبار او مطابقت نداشت، وی را وادار می کردند شغل و مقام خود را تغییر دهد.
در میان عرب ها، شناخت نسب اهمیت داشت و در رجزخوانی مورد توجه بود. بر اساس همین تبارشناسی، اتحاد قبایل به وجود می آید. تبارشناسان در بین عرب، نسابه خوانده می شدند. بعدها، با ظهور اسلام، مقامی به نام نقیب پدید آمد که تبار خاندان های مهم را شناسایی می کرد. کتاب های مهمی در زمینه تبارشناسی، در جهان اسلام نوشته شدند؛ از آن جمله کتاب الأنساب نوشته کلبی و الفصول الفخریه نوشته ابن عنبه است.
امروزه با دگرگونی هایی که در جامعه ها، به ویژه پس از انقلاب صنعتی پدید آمده است؛ بر اهمیت این دانش افزوده شده است. جابه جایی فراوان گروه های انسانی و دگرگونی در وضعیت و موقعیت زندگی خانوادگی، در اسرائیل و بالکان نمونه بارز آن است. امروزه حفظ انساب و مطالعات تبارشناسی آسان تر از گذشته انجام می پذیرد؛ مؤسسات ثبت احوال و صدور شناسنامه و نگهداری سوابق شناسنامه ای چون تاریخ تولد، ازدواج، طلاق و مرگ در دفاتر مخصوص این کار را آسان کرده است. امروزه نسب شناسی در مسائل حقوقی و کشف هویت اهمیت بسیار دارد. مورخان در تحقیقات تاریخی و دین شناسان در تحقیق علوم دینی به تبارشناسی اهمیت می دهند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر جامعه هایی چون یونان باستان که اشراف قدرت را در دست داشتند، اصالت خون بسیار اهمیت داشت. در روم باستان، با حفظ تبار افراد، طبقات جامعه مشخص می شد؛ یعنی اشراف و طبقات آریستوکراسی از طبقات پست جدا می شدند. افرادی، نسب نامه افراد را مورد بررسی قرار می دادند؛ چنان که شغل یا مقام، با تبار او مطابقت نداشت، وی را وادار می کردند شغل و مقام خود را تغییر دهد.
در میان عرب ها، شناخت نسب اهمیت داشت و در رجزخوانی مورد توجه بود. بر اساس همین تبارشناسی، اتحاد قبایل به وجود می آید. تبارشناسان در بین عرب، نسابه خوانده می شدند. بعدها، با ظهور اسلام، مقامی به نام نقیب پدید آمد که تبار خاندان های مهم را شناسایی می کرد. کتاب های مهمی در زمینه تبارشناسی، در جهان اسلام نوشته شدند؛ از آن جمله کتاب الأنساب نوشته کلبی و الفصول الفخریه نوشته ابن عنبه است.
امروزه با دگرگونی هایی که در جامعه ها، به ویژه پس از انقلاب صنعتی پدید آمده است؛ بر اهمیت این دانش افزوده شده است. جابه جایی فراوان گروه های انسانی و دگرگونی در وضعیت و موقعیت زندگی خانوادگی، در اسرائیل و بالکان نمونه بارز آن است. امروزه حفظ انساب و مطالعات تبارشناسی آسان تر از گذشته انجام می پذیرد؛ مؤسسات ثبت احوال و صدور شناسنامه و نگهداری سوابق شناسنامه ای چون تاریخ تولد، ازدواج، طلاق و مرگ در دفاتر مخصوص این کار را آسان کرده است. امروزه نسب شناسی در مسائل حقوقی و کشف هویت اهمیت بسیار دارد. مورخان در تحقیقات تاریخی و دین شناسان در تحقیق علوم دینی به تبارشناسی اهمیت می دهند.
wiki: تبارشناسی