بای پس سرخرگ کرونری یکی از جراحی ها برای درمان کاهش خونرسانی سرخرگ های قلب است. در صورت گرفتگی و تنگی بیش از ۷۰ درصد سرخرگ های کرونری و عدم قابلیت درمان با آنژیوپلاستی یا فنر و بالون این جراحی انجام می گیرد. تشخیص نهایی گرفتگی و انسداد عروق کرونر توسط آنژیوگرافی انجام می پذیرد و تصمیم گیری برای انجام عمل بای پس با در نظر گرفتن نتایج داده های بالینی و براوردهای پاراکلینیکی و تشخیصی مکمل است.
اصطلاح بای پس به ایجاد یک مسیر دور - زننده که تنگی سرخرگ های کرونر را دور می زند، اشاره دارد. این بدین معنا است که با ایجاد یک انشعاب توسط یک پیوند عروقی ناحیه گرفتگی و تنگی سرخرگ کرونری دور زده می شود یا اینکه میانبری توسط پیوند عروقی برای خونرسانی ایجاد می شود.
پیوندهای عروقی که در این جراحی بکار می روند از نوع سیاهرگی و سرخرگی است. پیوندهای سیاهرگی از ساق و ران اندام تحتانی برداشت می شود. پیوندهای سرخرگی متعددی را می توان برای جراحی بای پس استفاده نمود. سرخرگ سینه ای درونی چپ که از جداره داخلی قفسه سینه سمت چپ برداشت می شود معمولاً در تمامی بیماران مورد استفاده قرار می گیرد. پیوندهای سرخرگی دیگری نیز مورد استفاده قرار می گیرند، که مرسوم ترین آن ها سرخرگ سینه ای درونی راست و یکی ازدو سرخرگ ساعد به نام سرخرگ زند زبرین است.
جراحی بای پس مبتنی بر اتصال پیوندهای وریدی یا سرخرگی به سرخرگ های حامل انسداد یا گرفتگی است که این اتصال به روش دوخت صورت می پذیرد که اصطلاح علمی ان اناستوموز است. اتصال پیوند را به سرخرگ کرونر را " اتصال انتهایی " یا " اناستوموز دیستال" می نامند چرا که این نقطه انتهای جریان خون در پیوند است.
اولین آماده سازی رعایت زمان مناسب عمل است. در مورد اورژانسی بیمار می بایست حداقل ۷۲ ساعت بعد از انجام آنژیوگرافی مورد عمل قرار گیرد تا احتمال آسیب کلیوی به حداقل رسد. بیماران می بایست در صورت ثبات وضعیت به مدت یک تا سه هفته بعد از سکته قلبی تحت نظر یا استراحت باشند. کنترل قند خون دارای اهمیت فراوانی در نتایج عمل دارد و شاخص HbA1c می بایست در حد ممکن با درمان صحیح دیابت به سمت نرمال هدایت شود. غربالگری معایب عملکردی تمامی ارگان ها و دستگاه ها به صورت دستوری یا بر حسب داده های بالینی و تشخیصی می بایست برنامه ریزی شوند. برآورد عملکردی ریه ها توسط دم سنجی، بررسی احتمال گرفتگی عروق کردن، بررسی اعضا شکم و تصویربرداری های مکمل مغزی، ریوی و شکمی تعدادی از این غربالگری ها است. انجام فیزیوتراپی تنفسی و فراگیری حرکات تخلیه شبکه هوارسانی و استفاده بهینه از نیروی سرفه در چند جلسه قبل از عمل می تواند در سیر بعد از عمل مفید واقع شود. تجویز داروهای تقویت بخش و مکمل املاح نیز می تواند مفید واقع شوند. از آنجایی که عمل بای پس موجب اضطراب قابل توجه ای می شوند آماده سازی بیمار توسط داروهای مقابله کننده با رادیکال های آزاد و سوپر اکسیدها منطقی به نظر می رسد. ترک دخانیات دست کم ۲ هفته قبل از عمل تأثیر بسزایی در کاهش عوارض ریوی خواهد داشت. کاهش کنترل شده اضافه وزن تحت نظر پزشک و مفید نمودن رژیم غذایی نیز می تواند توصیه شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاصطلاح بای پس به ایجاد یک مسیر دور - زننده که تنگی سرخرگ های کرونر را دور می زند، اشاره دارد. این بدین معنا است که با ایجاد یک انشعاب توسط یک پیوند عروقی ناحیه گرفتگی و تنگی سرخرگ کرونری دور زده می شود یا اینکه میانبری توسط پیوند عروقی برای خونرسانی ایجاد می شود.
پیوندهای عروقی که در این جراحی بکار می روند از نوع سیاهرگی و سرخرگی است. پیوندهای سیاهرگی از ساق و ران اندام تحتانی برداشت می شود. پیوندهای سرخرگی متعددی را می توان برای جراحی بای پس استفاده نمود. سرخرگ سینه ای درونی چپ که از جداره داخلی قفسه سینه سمت چپ برداشت می شود معمولاً در تمامی بیماران مورد استفاده قرار می گیرد. پیوندهای سرخرگی دیگری نیز مورد استفاده قرار می گیرند، که مرسوم ترین آن ها سرخرگ سینه ای درونی راست و یکی ازدو سرخرگ ساعد به نام سرخرگ زند زبرین است.
جراحی بای پس مبتنی بر اتصال پیوندهای وریدی یا سرخرگی به سرخرگ های حامل انسداد یا گرفتگی است که این اتصال به روش دوخت صورت می پذیرد که اصطلاح علمی ان اناستوموز است. اتصال پیوند را به سرخرگ کرونر را " اتصال انتهایی " یا " اناستوموز دیستال" می نامند چرا که این نقطه انتهای جریان خون در پیوند است.
اولین آماده سازی رعایت زمان مناسب عمل است. در مورد اورژانسی بیمار می بایست حداقل ۷۲ ساعت بعد از انجام آنژیوگرافی مورد عمل قرار گیرد تا احتمال آسیب کلیوی به حداقل رسد. بیماران می بایست در صورت ثبات وضعیت به مدت یک تا سه هفته بعد از سکته قلبی تحت نظر یا استراحت باشند. کنترل قند خون دارای اهمیت فراوانی در نتایج عمل دارد و شاخص HbA1c می بایست در حد ممکن با درمان صحیح دیابت به سمت نرمال هدایت شود. غربالگری معایب عملکردی تمامی ارگان ها و دستگاه ها به صورت دستوری یا بر حسب داده های بالینی و تشخیصی می بایست برنامه ریزی شوند. برآورد عملکردی ریه ها توسط دم سنجی، بررسی احتمال گرفتگی عروق کردن، بررسی اعضا شکم و تصویربرداری های مکمل مغزی، ریوی و شکمی تعدادی از این غربالگری ها است. انجام فیزیوتراپی تنفسی و فراگیری حرکات تخلیه شبکه هوارسانی و استفاده بهینه از نیروی سرفه در چند جلسه قبل از عمل می تواند در سیر بعد از عمل مفید واقع شود. تجویز داروهای تقویت بخش و مکمل املاح نیز می تواند مفید واقع شوند. از آنجایی که عمل بای پس موجب اضطراب قابل توجه ای می شوند آماده سازی بیمار توسط داروهای مقابله کننده با رادیکال های آزاد و سوپر اکسیدها منطقی به نظر می رسد. ترک دخانیات دست کم ۲ هفته قبل از عمل تأثیر بسزایی در کاهش عوارض ریوی خواهد داشت. کاهش کنترل شده اضافه وزن تحت نظر پزشک و مفید نمودن رژیم غذایی نیز می تواند توصیه شود.
