زمین گرایی

اندام های گیاهان می توانند به طرف بالا، یعنی عکس نیروی گرانش، یا به طرف پایین در جهت نیروی گرانش یا عمود بر نیروی گرانش با زاویه های مختلف، قائمه، تند یا باز نسبت به راستای نیروی گرانش رشد کنند. واکنش گیاه نسبت به نیروی جاذبهٔ زمین و متمایل شدن اندام های آن به سمت زمین را زمین گرایی[ ۱] ( geotropism ) یا گرانش گرایی ( به انگلیسی: Gravitropism ) می گویند.
ریشهٔ گیاهان، زمین گرایی مثبت ( به سوی زمین ) و نورگرایی منفی ( به دور از نور ) دارد. به علاوه، ریشه دارای «آب گرایی مثبت» ( به انگلیسی: Positive hydrotropism ) است.
اُکسین ها دسته ای از مواد آلیِ معمولاً اسیدی هستند که عمدتاً با تحریک رشد طولیِ سلول در ساقه و منع آن در ریشه، رشد گیاه را تنظیم می کنند. اکسین ها رشد گیاه به سمت نور و برخلاف جهت گرانش را متأثر می کنند؛ همچنین، در تقسیم سلولی و تمایز سلولی، تشکیل میوه، شکل گیری ریشه ها در قلمه ها، منع شاخه زنی جانبی و سقوط برگ ها نقش دارند. مهم ترین اُکسین طبیعی، بتا اِندول استیک اسید است.

زمین گرایی (geotropism)
رشد جهت دار گیاه، در پاسخ به نیروی کشش زمین. نیز ← گرایش