سولفونامید

دانشنامه عمومی

سولفونامید ترکیبی است که شامل گروه عاملی NS ( =O ) ۲ باشد. سنتز آزمایشگاهی این ترکیبات به دلیل گستردگی آن ها از راه های گوناگونی امکان پذیر است. مثال معمول سنتز یک سولفونامید ساده افزودن سولفونیل کلراید به آمین هاست که تشکیل سولفونیل متیلامید می دهد.
سولفونامیدها به خاطر داشتن خواص ضد باکتری و ضد انگلی در داروسازی کاربرد قابل ملاحظه ای دارند. سولفانامیدها متوقف کنندهٔ رشد باکتری هستند. آن ها با اسیدپاراآمینوبنزوئیک ( PABA ) شباهت ساختمانی داشته و به طور رقابتی یک آنزیم باکتریایی به نام دی هیدروپتروات سنتتاز را که مسئول داخل کردن PABA در ساختمان اسید دی هیدروفولیک است، مهار می کنند. این عمل ساخت اسید دی هیدروفولیک را که از نظر متابولیک کوفاکتور در ساخت پورینها، تیمیدین و DNA می باشد را کاهش می دهد.
عکس سولفونامیدعکس سولفونامیدعکس سولفونامید

سولفونامید (دارو). سولفونامید ترکیبی است که شامل گروه عاملی NS ( =O ) ۲ باشد. سنتز آزمایشگاهی این ترکیبات به دلیل گستردگی آن ها از راه های گوناگونی امکان پذیر است. مثال معمول سنتز یک سولفونامید ساده افزودن سولفونیل کلراید به آمین هاست که تشکیل سولفونیل متیلامید می دهد.
سولفونامیدها به خاطر داشتن خواص ضد باکتری و ضد انگلی در داروسازی کاربرد قابل ملاحظه ای دارند.
داروهایی که دارای این بنیان در ساختار مولکولی خود باشند به سولفا داروها ( به انگلیسی: Sulfa Drug ) معروفند مانند سولفاستامید و سولفامتوکسازول.
این داروها در درمان بسیاری از بیماری های عفونی و انگلی ( مانند مالاریا ) کاربرد دارند و مکانیسم اثر آن ها مهار سنتز اسیدنوکلئیک است. سولفونامیدها به دلیل شباهت ساختمانی با پاراآمینوبنزوئیک اسید ( PABA ) به صورت رقابتی آنزیم دی هیدروپتروآت سنتتاز ( DHPS ) باکتری را که مسئول تبدیل کردن PABA به اسید دی هیدروفولیک است، مهار می کنند در نتیجه اسید فولیک ساخته نمی شود. اسید فولیک ( ویتامین B9 ) در سنتز اسیدهای نوکلئیک نقش مهمی دارد و به همین جهت عدم سنتز آن به توقف رشد سلول منجر می گردد. سولفونامیدها باکتریواستاتیک می باشند.
سولفونامیدها فقط از رشد میکروارگانیسم هایی که خود اسید فولیک را تولید می نمایند جلوگیری می کنند و بر سلول های میزبان، مثلاً انسان که ماده فوق را از محیط ( غذا ) دریافت می نماید مؤثر نمی باشند لذا می توان سولفونامیدها را برای اکثر بیماری های عفونی در پستانداران و پرندگان مصرف نمود.
• مهمترین و اولین اعضای این گروه در ابتدا از گروه آنتی بیوتیک ها هستند مانند سولفاستامید، سولفامتوکسازول و سیلورسولفادیازین هر چند امروزه داروهای زیادی دارای گروه عاملی سولفونامید هستند.
• سولفونیل اوره: این داروها که در کاهش قندخون موثرند شاید امروزه از سایر داروهایی که دارای گروه عاملی سولفونامید هستند پرکاربردتر باشند مانند گلی بن کلامید و گلی پیزید.
• دیورتیکها: دیورتیکهایی تیازیدی نظیر هیدروکلرتیازید، فورزماید و استازولامید.
• داروهای ضدتشنج: داروهای ضدتشنج مانند توپیرامات.
• سایر داروها مانند سولفاسالازین و سلکوکسیب.
عکس سولفونامید (دارو)عکس سولفونامید (دارو)عکس سولفونامید (دارو)عکس سولفونامید (دارو)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

سولْفونامید (sulphonamide)
گروهی از ترکیبات دارای گروه سولفونامید (SO۲NH۲) یا مشتقات آن. از قدیم، این مواد را، برای درمان برخی عفونت ها مصرف می کرده اند. سولفادیازین (C۱۰H۱۰N۴O۲S) نمونه ای از این ترکیبات است. سولفونامید اولین دارو از این گروه، و طلایه دار داروهای مشابه ضد باکتری بود که به صورت تجاری تهیه شدند و در دسترس قرار گرفتند. مسمومیت ناشی از این گروه داروها و افزایش مقاومت باکتری ها نسبت به آن ها باعث شده است مصرف این داروها محدود به درمان عفونت های دستگاه ادراری شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس