شیبه بن ربیعه

[ویکی فقه] شیبة بن ربیعة، از از بزرگان قریش در دوره جاهلیت و یکی از مقتسمین بوده که در نبرد بدر کشته شد.
شیبة بن ربیعة بن عبد شمس بن عبد مناف از بزرگان و اشراف قریش در دوره جاهلیت و یکی از کسانی بود که آیه «کما انزلنا علی المقتسمین»
حجر/سوره۱۵، آیه۹۰.
مقتسمین هفده تن از مردان قریش بودند که در آغاز ظهور اسلام کنترل گذرگاه های کوهستانی منتهی به مکه را میان خود تقسیم کردند و کار آنان در مراسم حج، بازداشتن مردم از تماس با پیامبر (صلی الله علیه و آله) بود.شیبة و جمعی از سران مشرکان در ایام حج بر سر جاده های مکّه می ایستادند و هر کدام از آنها به واردین سخنی درباره پیامبر و قرآن می گفتند که آنها را بدبین سازند. بعضی می گفتند: او مجنون است و آنچه می گوید ناموزون. بعضی می گفتند: او ساحر است و قرآنش نیز بخشی از سحر او است. بعضی او را شاعر می خواندند و آهنگ روح بخش این آیات آسمانی را به دروغ، شعر می شمردند. بعضی پیامبر را کاهن معرفی می کردند، و اخبار غیبی قرآن را، یک نوع کهانت. از این رو آنها را «مقتسمین» نامیدند چرا که جاده و گذرگاه های «مکّه» را میان خود با برنامه حساب شده ای تقسیم کرده بودند.
مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱، ص۱.
شیبه در جنگ بدر حضور یافت و در همان جنگ کشته شد.
طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۴۴۵.
...