عصر امام علی

[ویکی فقه] در این مقاله به برخی از خطبه ها، نامه ها و حکمت های نهج البلاغه امام علی (علیه السلام) که در رابطه با اوضاع و حوادث روزگار حکومت ایشان است، اشاره شده است.
«انا یعسوب المؤمنین، و المال یعسوب الفجار؛ من رئیس و رهبر مومنانم و مال دنیا رئیس و سرور اهل فجور و بدکاران است.»
رد ستایش ستایشگران
«قد کرهت ان یکون جال فی ظنکم انی احب الاطرا و استماع الثنا و لست - بحمد الله کذلک؛ خوش ندارم که حتی در ذهن شما خطور کند که من مدح و ستایش را دوست دارم و از شنیدن آن لذت می برم، و بحمد الله چنین نیستم؛.«انی لمن قوم لا تاخذهم فی الله لومة لائم، سیماهم سیما الصدیقین، و کلامهم کلام الابرار... لایستکبرون و لایعلون، و لایغلون و لایفسدون؛ من از آن مردمی هستم که سرزنش هیچ سرزنش گری آنان را از راه خدا باز نمی دارد. سیمایشان سیمای راستان است و گفتارشان گفتار نیکان... نه گردن فرازی می کنند، نه برتری می جویند، نه کینه در دل می پرورند و نه فساد می انگیزند».
رفتار با حاکم حقیقی
«لا تکلمونی بما تکلم به الجبابرة، و لا تتحفظوا منی بما یتحفظ به عند اهل البادرة و لا تخالطونی بالمصانعة؛ با من آن گونه که با جباران سخن گفته می شود سخن مگویید و چنان که از حاکمان بدخشم پرهیز می شود از من نپرهیزید و با ظاهر سازی و ریا کارانه با من رفتار نکنید».
روزگار بس دشوار
...